ΣΥΡΙΖΑ έχασε, αλλά δεν είναι μια στρατηγική ήττα, δηλαδή χάσαμε, αλλά όχι πολύ, πάλι καλά που δεν πάθαμε και τίποτε!
Στην Ελλάδα υπάρχουν δύο απόψεις, αλλά είναι και οι δύο συχνά λάθος. Αν οι εκλογές είναι ένα ριγκ όπου ο ένας γρονθοκοπεί τον άλλον τότε ο Μητσοτάκης νίκησε τον αλαζόνα Τσίπρα, αλλά οι πολιτικές εξελίξεις -όπως και οι κοινωνικές- γίνονται αλλού και καταγράφονται ή δεν καταγράφονται στις εκλογές όπου συχνά εμφανίζεται ένα οπαδικό παιχνίδι, μια σύγκρουση κομματικών φατριών με βασικό στοιχείο της αναμέτρησης το μίσος.
Δεδομένων των όσων συνέβησαν τα τελευταία χρόνια τα οποία δεν έγιναν και από όλους αντιληπτά, πάλι καλά να λες που έχουμε μια κυβέρνηση και η πολιτική δεν εξελίσσεται με πυροβολισμούς γύρω από την Βουλή, μόνο γιουχαΐσματα, νερομπογιές και απαγόρευση στον Μπακογιάννη, τον νέο δήμαρχο Αθήνας όπως φαίνεται, να τρώει σε ταβέρνα στα Πετράλωνα.
Η πολιτική έχασε σ΄αυτές τις εκλογές η νίκη του Μητσοτάκη δεν είναι τόσο μεγάλη όσο φαίνεται και μια κυβέρνηση που δεν ήταν δημοφιλής στην πλειοψηφία των πολιτών -που πολλοί απέχουν από τις εκλογές- θα την διαδεχθεί μια άλλη που επίσης δεν είναι. Κι αυτό συμβαίνει καθώς μαύρα σύννεφα υψώνονται πάνω στην Ευρώπη και μια σύγκρουση εκκρεμεί στην Ανατολική Μεσόγειο -αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενδιαφέρει κανέναν.
Σύμφωνα με το Bloomberg, οι αγορές προεξοφλούν ήδη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, ενώ οι αποδόσεις των ομολόγων έπεσαν σε ιστορικά χαμηλά την Δευτέρα. Αν η ΝΔ χρειαστεί να συγκροτήσει κυβέρνηση συνασπισμού, δεν θα έχει πρόβλημα να βρει συμμάχους, οπότε, φαίνεται απίθανο να υπάρξει παρατεταμένη περίοδος αστάθειας και αποτυχημένες προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης.
Στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία -κάπως αργά- αρχίζει περιοδείες και ανοιχτές συνελεύσεις να πάρει καλύτερα το μήνυμα των εκλογών που βασικά είναι ένα: «Μάλλον δεν αρέσουμε πια, Πρόεδρε» όπως θάλεγε η Μελίνα Μερκούρη. Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να είναι πιο δημοφιλής στα Βαλκάνια, με διεθνή αναγνώριση, υποψήφιος για Νόμπελ, αλλά στην πατρίδα όχι τόσο όσο ο Μητσοτάκης -που δεν είναι επίσης πολύ δημοφιλής-, αφού ήλθε δεύτερος ακόμα και στο χωριό του, το Αθαμάνιο Άρτας.
Για πολλούς θα έχει πολύ χρόνο να τα σκεφθεί όλα αυτά, δεν χάλασε ο κόσμος, νέος είναι -μόλις 44 χρονών, ίσως και 45 πια. Σημασία έχει πως η «αριστερή παρένθεση» κράτησε τέσσερα χρόνια κι ο απολογισμός -αν δεν ανατραπούν τα αποτελέσματα στις εκλογές- είναι πως περισσότερος κόσμος θέλει να φύγει ο Τσίπρας κι ας έρθει ο Μητσοτάκης.
Πιθανότατα αυτό να φύγει ο Τσίπρας να σημαίνει να φύγει ο Πολάκης, ο Παππάς και άλλοι, όπως το να φύγει ο Καμμένος -όπως έλεγαν πολλοί, αλλά ο πρωθυπουργός δεν μπορούσε να αποχωρισθεί έναν τόσο έντιμο φίλο. Τις φιλίες αυτές τις πλήρωσε ο νεώτερος σε ηλικία πρωθυπουργός -στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους, αν εξαιρέσουμε τον 26χρονο όταν έγινε πρωθυπουργός Επαμεινώνδα Δεληγιώργη.
Αν και είχε την δυνατότητα να σχηματίσει μια κυβέρνηση με πρόσωπα που να απηχούν την κοινωνία προτίμησε κομματικά στελέχη και τον Πάνο Καμμένο συν δυο-τρία πρόσωπα της Κεντροαριστεράς που μάλλον δεν θυμάται κανένας τα ονόματά τους.
Για έξι μήνες η κυβέρνηση ταλαντεύτηκε ανάμεσα στο τι να κάνει κι αν πρέπει να υπάρχουν τράπεζες και προς το τέλος της τετραετίας ο Τσακαλώτος διασθάνθηκε πως το τέλος των μνημονίων θα το δουν οι πολίτες «στην τσέπη» τους, αλλά μάλλον έψαξαν και δεν το είδαν.
Η ήττα ήταν αναπόφευκτη, αφού εξαρχής αυτή η κυβέρνηση που βγήκε για να καταργήσει ένα μνημόνιο κι έφερε ένα άλλο επιδίωκε πάλι κατά τα λεγόμενα του Τσακαλώτου την ισοπαλία. Κατά τα άλλα τα αντιδεξιά συνθήματα με σφαίρες στον αέρα και τα μπλα μπλα περί δημοκρατίας δεν πουλάνε πια κι ήρθε η ήττα γιατί η δημοκρατία δεν πρέπει να είναι κάτι αόριστο, ιδεολογικό σαν την Αριστερά, αλλά να τρώγεται, να βιώνεται, να γίνεται αντιληπτό από τον πολίτη.
Βέβαια ο αριθμός των εδρών που παίρνει ο νικητής των εκλογών εξαρτάται από το πόσα κόμματα θα πιάσουν το όριο του 3%. Αν μπούνε στη Βουλή Βελόπουλος και Βαρουφάκης -οι μικροί νικητές τις εκλογές- δύσκολο για τον Μητσοτάκη να εξασφαλίσει πλήρη πλειοψηφία 151 εδρών. Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι
Το Κινάλ του οποίου η ζωή παίχτηκε στις εκλογές μαζί με το μέλλον του Μητσοτάκη έχει δηλώσει πως δεν θα συμμετέχει σε μια τέτοια κυβέρνηση, αλλά φαίνεται πως τελικά θα …συμμετέχει. Όσοι βιάζονται να προεξοφλήσουν τις εξελίξεις θα πρέπει να περιμένουν καθώς οι εκλογές δεν θα είναι το τέλος, αλλά η αρχή πολιτικών εξελίξεων που αφορούν όλα τα κόμματα -τριών από αυτά ήδη εξαφανιζομένων.
Η εξαφάνιση των κομμάτων που δημιουργήθηκαν στα χρόνια της κρίσης, η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η μισή νίκη της Νέας Δημοκρατίας δείχνει πως οδεύουμε σε ένα νέο πολιτικό σκηνικό όπου όλα τα κόμματα θα πρέπει να αλλάξουν. Ο Μητσοτάκης δεν «καθάρισε», αντίθετα θα βρεθεί μπροστά στα προβλήματα που ο ίδιος έθεσε στον εαυτό του.
Φαίνεται πως αυτό το ξυνό υφάκι και το βλοσυρό ύφος «είμαι αριστερός, έχω το ηθικό πλεονέκτημα, γαμάω και δέρνω» δεν αρέσει στον κόσμο που εν προκειμένω προτίμησε αυτόν που θα τους κόψει συντάξεις και επιδόματα, θα φέρει ιδιωτική ασφάλιση, αλλά και «καλές δουλειές -καλοπληρωμένες για όλους».
Από μία πλευρά τα πρόβατα ψηφίζουν και επιλέγουν τον σφαγέα τους, αλλά η περίφημη «μεσαία τάξη»- στην πραγματικότητα μικροαστική σε αναβάθμιση για λόγους εθνικού μεγαλείου- τα τελευταία δέκα χρόνια ψηφίζει και επιλέγει αυτόν που θα την καταστρέψει. Το πολίτευμα αυτό λέγεται δημοκρατία και κατά τον χαιρέκακο Ευ. Βενιζέλο απειλήθηκε θεσμικά από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά τον κατηγορούμενο για «εκτσογλανισμό» της πολιτικής ζωής Αλέξη Τσίπρα.
Μιλώντας στον ΣΚΑΙ, ο εν λόγω θεματοφύλακας του καθεστώτος είπε πως η κυβέρνηση «καθαιρέθηκε από τον ελληνικό λαό» το βράδυ της Κυριακής και πιθανόν ήδη να οδηγείται στο Σύνταγμα ή το Γουδί για τα περαιτέρω.
Η αλήθεια είναι πως ο Τσίπρας έχασε το «δημοψήφισμα», αλλά οι Συριζαίοι μπορεί να αυτομαστιγώνονται για λάθος λόγο. Η διαφορά των 9,5 μονάδων είναι μεγάλη, αλλά δεν είναι πολύ μεγάλη. Κι όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας «η απογοήτευση χιλιάδων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν τους οδήγησε στη ΝΔ, αλλά σε μικρότερα κόμματα του δημοκρατικού χώρου».
Το μέγεθος της νίκης της ΝΔ θα καθορίσει και τις πολιτικές εξελίξεις και το τελικό ποσοστό που θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ θα καθορίσει το ποσοστό της θριαμβευτικής επιστροφής του στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ως επικεφαλής ενός μετώπου που δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να συγκροτήσει έγκαιρα.
Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα των εκλογών στη Αυτοδιοίκηση συνετρίβη, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας όχι. Με ένα ποσοστό πάνω από 24%- που θα καταγραφεί στις 7 Ιουλίου- βρίσκεται στο σημείο που βρισκόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1977. Τον περιμένει ένα δικό του «1981» το δικό του ραντεβού με την Ιστορία, αν απαλλαγεί από τις αυταπάτες του και την εμμονή του να φέρει …την ΚΝΕ στην εξουσία.
Η κυβέρνηση έχασε, όσο έχασε, όχι επειδή ήταν αριστερή ή δεν ήταν, αλλά γιατί αναμετρήθηκε με το παρελθόν, παρά με το μέλλον -αδυνατώντας να δώσει λύσεις που υποσχέθηκε κι ακόμα περιφέρει ως έπαθλο το κατηργημένο πεντάευρω στα νοσοκομεία και τις 120 δόσεις σαν μεγάλο επίτευγμα- ενώ υποσχέθηκε σεισάχθεια, όπως θυμούνται οι ελεύθεροι επαγγελματίες που ψήφισαν κατά 37% τη Νέα Δημοκρατία.
Η αλήθεια είναι -καθώς ο νεαρός Τσίπρας οδηγούσε ένα κόμμα του 4% στην κυβέρνηση με 17%, 27% και τελικά 36%- δεν είδε ο λαός φως σε μια καθυστερημένη Αριστερά που ενώ της έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι ξαφνικά έγινε ώριμη να κυβερνήσει την Ελλάδα -και να εξάγει μάλιστα τον αριστερό μεγαλοιδεατισμό της στην Ευρώπη.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πτώση του ΠΑΣΟΚ, ενός άλλοτε αριστερού κόμματος που μετατράπηκε σε εθνικό κρατικό κόμμα απροσδιορίστου ιδεολογίας και χρεοκόπησε πολύ πριν καταρρεύσει. Από αυτή την πλευρά το ερώτημα δεν είναι γιατί έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί και πως έφτασε στην κυβέρνηση -χωρίς πρόγραμμα, χωρίς να ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.
Αυτό το πολιτικό κιτς της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης με τον Καμμένο συγκυβερνήτη σε ένα νέο Γοργοπόταμο, όπου ο Τσίπρας και ο Κατρούγκαλος δεν θα υπέγραφαν …» Νέα Βάρκιζα», αλλά υπέγραψαν νέο μνημόνιο και το εφάρμοσαν πειθήνια για να βγουν από αυτό (!) τελείωσε με μια ντροπιαστική ήττα: δεν θα γίνει απλώς, όπως φαίνεται, πρωθυπουργός ένας Μητσοτάκης απλώς, αλλά κάποιος που είπε στο Μάτι πως «δεν θα καιγόσασταν, αν η κυβέρνηση σας μοίραζε βρεγμένες μπλούζες».
Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου φύτευε μαζί με το φυτό και την γλάστρα δεν δώσαμε σημασία και τον ψηφίσαμε για να τα αλλάξει όλα. Τώρα συνταξιούχοι και ελεύθεροι επαγγελματίες, νέοι, γυναίκες, δημόσιοι υπάλληλοι έδωσαν την πρωτιά στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο λαός ωστόσο δεν εκφράζεται μόνο με τις εκλογές. ‘Ηδη γνωρίσαμε πώς ένας πρωθυπουργός απομακρύνεται στη μέση της θητείας του χωρίς το κόμμα του να χάσει τις εκλογές.
Μερικοί ονειρεύονται την Παλινόρθωση των Σαμαρά – Βενιζέλου με διάθεση εκδίκησης, με ειδικά δικαστήρια και βιάζονται να αλώσουν μαζί με την ΕΡΤ και το κράτος -με απολύσεις «όσων έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ», με περικοπές, με περιστολή εργασιακών δικαιωμάτων, με μέτρα «να μην ξανάρθει η Αριστερά στην κυβέρνηση», με μια σκληρή δεξιά απάνθρωπη, οπισθοδρομική, εκδικητική, ρατσιστική -που διψάει για αίμα.
Ας περιμένουν πρώτα να γίνουν οι εκλογές. Ας σχηματίσουν κυβέρνηση. Κι ύστερα ας τολμήσουν!
Υ.Γ.: Ήδη ο …Ευ. Βενιζέλος -εκπροσωπώντας μάλλον τον Μητσοτάκη απαιτεί από την -ακόμα- κυβέρνηση να μην «αλώσει» την Δικαιοσύνη- ίσως γιατί πρέπει να την… αλώσει η επόμενη κυβέρνηση, αν και δεν υπάρχει ακόμα.
Κατά τα άλλα όμως οι εκλογές μαζί με την πτώση της Χρυσής Αυγής και την εμφάνιση του ουρανοκατέβατου κόμματος Βελόπουλου έδειξαν μαζί με την εξαφάνιση του Ποταμιού και της Ένωσης Κεντρώων, τον καταποντισμό του Καμμένου και του Λαφαζάνη- δυο μορφών του αντιμνημονιακού αγώνα -με ό,τι σημαίνει αυτό...
Νίκος Λακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου