Ενότητα ή σεβασμός στη διαφορετικότητα;...

Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ο Κυρ. Μητσοτάκης δηλώνει πως ο βασικός πολιτικός στόχος του είναι να ενώσει όλους τους Ελληνες, τους...
οποίους τάχα έχει διαιρέσει η σημερινή κυβέρνηση.

Το είπε ξανά χθες στο Περιστέρι στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του κόμματός του στην Αθήνα: «Ημουν και είμαι μαζί σας για να ενώσουμε όλους τους Ελληνες. Να πάμε ενωμένοι, όλοι μαζί, την Ελλάδα μπροστά».

Ειλικρινά δεν κατανοούμε πώς μπορεί να το πετύχει αυτό όταν όλες οι σύγχρονες κοινωνίες χαρακτηρίζονται από πλήθος διαιρέσεων, πολλές από τις οποίες δεν είναι κατ' ανάγκην κακές. Ορισμένες μάλιστα είναι απολύτως αναγκαίες, καθώς εδράζονται στην ελευθερία γνώμης, στην πολιτική, ιδεολογική και θρησκευτική πεποίθηση, στο ταξικό συμφέρον, στον σεξουαλικό προσανατολισμό κ.ο.κ.

Ενα παράδειγμα που επικαλείται συχνά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να προσδιορίσει τον διχασμό -και κατά συνέπεια να σηματοδοτήσει την ενότητα που επιδιώκει- είναι η Συμφωνία των Πρεσπών. Χθες το επανέλαβε από το Περιστέρι, καλώντας τους Ελληνες ψηφοφόρους να απαντήσουν «στον διχασμό, στην επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών».

Αλήθεια, πώς θα καταφέρει να κάνει την πλειοψηφία των Ελλήνων που επικροτούν τη συμφωνία να αποδεχτούν ότι η Μακεδονία είναι μία και ελληνική; Ο ίδιος, με τη στάση που κράτησε στο ζήτημα αυτό, το μόνο που κατάφερε ήταν να στρέψει το κόμμα του όσο πιο ακροδεξιά γινόταν και να ευλογήσει τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στα οποία η Χρυσή Αυγή είχε ουσιαστική παρουσία.

Στο πλαίσιο αυτό θα είχε αξία να μας πει πώς σκέφτεται να συμφιλιώσει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων με τον εθνικισμό, τον σοβινισμό και τον φασισμό. Μάλλον κάτι του διαφεύγει.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης δείχνει να μην αντιλαμβάνεται την ουσία όσων λέει. Γιατί αλλιώς δεν θα μιλούσε για μια απροσδιόριστη, προφανώς ανέφικτη και ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο προβληματική και εμφανώς αντιδημοκρατική ενότητα.

Θα μιλούσε για ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και για πλήρη διασφάλιση των δικαιωμάτων των πολιτών, που απορρέουν από την πολυχρωμία της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Του διαφεύγει, όμως, ότι οι δημοκρατικές κοινωνίες είναι δημοκρατικές γιατί δεν οικοδομήθηκαν πάνω στην ενότητα, αλλά πάνω στη διαφορετικότητα και στον σεβασμό της...

efsyn.gr