Για την απλή διαχείριση της ήττας...

Γιώργος Σταματόπουλος

Ακόμη και οι ίδιοι της κυβερνώσας Αριστεράς και βεβαίως οι χειροκροτητές της υπολογίζουν ότι θα χάσουν μεν αλλά με λίγες μονάδες διαφορά. Μα, γιατί να χάσουν; Αυτοί δεν είναι που...
έβγαλαν τη χώρα από τα μνημόνια και αντιστάθηκαν στην ανυπόφορη [και με πολλά ψέματα, είναι αλήθεια] πολιτική του ΔΝΤ και των εταίρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Ποίαν άλλη χρείαν έχουν για να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι είναι οι προστάτες του και οι οραματιστές [του] για μια βελτιωμένη μορφή κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης; Γιατί, λοιπόν, να χάσουν; Ποιος ο λόγος; Αυτοί δεν είναι που πολέμησαν και κατήργησαν το παλαιό πολιτικό, σαθρό και δόλιο πολιτικό σύστημα; Μήπως επειδή έτσι λένε οι δημοσκοπήσεις; Μα, ξέρουμε ότι αυτές πέφτουν έξω εννέα στις δέκα φορές, άρα δεν τις λαμβάνουμε υπόψη και προχωράμε στις ριζοτομικές, επαναστατικές αλλαγές μας, ημών των αριστερών.

Ελα, όμως, που οι δημοσκοπήσεις είναι πολλαπλές και ολόιδιες στα πορίσματά τους. Προσπαθεί, άρα, η κυβέρνηση να διαχειριστεί την ήττα της προσδοκώντας σε μία μικρή διαφορά -αλλά αυτή η διαχείριση είναι και η πραγματική ήττα της· ό,τι και να υποσχεθεί, ό,τι και να πράξει είναι εκ των προτέρων χαμένη υπόθεση. Προσδοκά βέβαια στις ελαφρύνσεις που παρέσχε τις τελευταίες (;) στιγμές της και σε κάτι που βάφτισε «δέκατη τρίτη σύνταξη», αλλά κι αυτά λειψά ήσαν και πώς να το αποδεχτούν αυτό όσοι κάτι παραπάνω ανέμεναν;

Εδώ που τα λέμε δεν έχει και τόση σημασία με ποια διαφορά θα χάσει η κυβέρνηση. Το συμπέρασμα είναι ότι έχει αποδεχτεί την ήττα. Εάν νομίζει η κυβέρνηση ότι όλα τα έπραξε καλώς προς όφελος του κοινωνικού σώματος -όπως και διαλαλεί- γιατί υποχρεώνεται να αποδεχτεί μια ήττα;

Κανονικά θα έπρεπε να κάνει περίπατο, αφού μετά από χρόνια και καιρούς η Αριστερά κατέλαβε την εξουσία [και τα έκανε ρόιδο, μετά συγχωρήσεως] και μερίμνησε για τους κοινωνικά αδύνατους και αναξιοπαθούντες. Ξέχασε -και θέλουν όλοι να μην το θυμούνται- ότι υπέγραψε με τη σειρά της τα επαχθή μνημόνια [αλλά τι να έκανε η κακόμοιρη, να οδηγούσε τη χώρα εκτός Ευρώπης -και τι θα γινόταν μετά παρά η έλευση της καταστροφής της;].

Εχει και άλλα πολλά ξεχάσει η κυβερνώσα Αριστερά μας, όπως π.χ. ότι καμιά σαρανταριά βουλευτές της αρνήθηκαν να υπογράψουν το τρίτο μνημόνιο και βρέθηκαν βεβαίως εκτός κυβέρνησης [καλά ίσως έπαθαν, αφού δεν κατάφεραν μετά να μπουν στη Βουλή των Ελλήνων -ήθελάν τα κι έπαθάν τα;]. Ναι, αλλά ο λαός δεν ξεχνά ότι αρνήθηκαν τις κρατικές ακόμη και υπουργικές θέσεις και έσωσαν την αξιοπρέπειά τους -αυτοί πραγματικά διατήρησαν το περιβόητο πλεονέκτημα της Αριστεράς.

Τι να μας πει τώρα ο Πολάκης λ.χ., ή ο Παπαδημούλης, αυτός ο κρατικοδίαιτος αριστερούλης, ο οποίος έχει λόγο επί παντός του επιστητού -και τι λόγο! Και τι να μας πουν όσοι παρέμειναν στην κυβέρνηση για να μην τάχα επανακάμψει η Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ, που οδήγησαν τη χώρα στην υποδούλωση. Αυτοί τι διαφορετικό έκαναν από τους προηγούμενους; Μπορούν να απαντήσουν; Κομμάτι δύσκολο το βλέπω. Εάν ήσαν νικητές θα το ήξεραν και δεν θα ανησυχούσαν -φευ...

efsyn.gr