...η ρηχότητα...
Αυτός ο τίτλος ήρθε στον νου μου όταν είδα βίντεο και είδηση ότι: πλαστική σακούλα με συσκευασίες ζαχαρωτών και μέταλλα «αλιεύτηκε» από βαθυσκάφος στο βαθύτερο σημείο της θάλασσας, στα...
10.927 μέτρα, σε τάφρο του δυτικού Ειρηνικού. Στα βάθη του ωκεανού η ρηχότητα του ανθρώπου! Και μάλιστα σε χρόνο αστραπιαίο: μόλις 120 χρόνια έκανε η πλαστική σακούλα να καθίσει στα απύθμενα βάθη. Ενώ αμέτρητες άλλες δημιουργούν υποθαλάσσιες «νησίδες» («υφάλους») ωκεανών και λοιπών θαλασσών. Αμέτρητες άλλες επιπλέουν πνίγοντας ψάρια! Χώρια τα πλαστικά στις χωματερές· ιδίως αυτά που δεν διασπώνται με τίποτα.
Μόλις 120 χρόνια. Το 1898 Γερμανός επιστήμονας ανακαλύπτει κατά λάθος (άλλο έψαχνε!) στον πάτο δοκιμαστικού σωλήνα λευκό κηρώδες ίζημα (κατακάθι!), το πολυαιθυλένιο. Για 34 χρόνια η ανακάλυψη ξεχάστηκε. Τη θυμήθηκαν το 1932 δύο Βρετανοί επιστήμονες, που, με κατάλληλη επεξεργασία, άρχισαν να φτιάχνουν της (πλαστικής) Παναγίας τα (συνθετικά) μάτια. Το 1939 ξεκίνησε η βιομηχανική παραγωγή τού εν γένει πολυαιθυλένιου. Το 1950 έμπαινε στα σουπερμάρκετ του Λονδίνου η πρώτη πλαστική σακούλα· μπορεί να είναι και αυτή που βρέθηκε τώρα στα βάθη του ωκεανού, με τα (συμβολικό και αυτό…) ζαχαρωτά της.
Στις 20 Αυγούστου 1977 εκτοξεύτηκε ο πρώτος Ταξιδιώτης του αχανούς σύμπαντος, ο περίφημος Βόγιατζερ 2 (ο Βόγιατζερ 1 εκτοξεύτηκε λίγες μέρες αργότερα). Στις 5 Νοεμβρίου 2018, ο 2 βγήκε από την ηλιόσφαιρα, διέσχισε τη… γειτονιά της ηλιόπαυσης και ήδη κινείται στον διαστρικό χώρο. Φέτος τον Απρίλιο βρισκόταν σε απόσταση δεκαοχτώ δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ηλιο. Και οι δύο Βόγιατζερ, για την πιθανότητα να πέσουν σε «ξένα χέρια», είναι εφοδιασμένοι με: δίσκο χρυσού, χαιρετισμό, ήχους, μουσική και εικόνες από τον πλανήτη Γη. Ξεχάσαμε νομίζω και μία πλαστική σακούλα!...
Πέτρος Μανταίος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου