1) Ουδείς...
διανοήθηκε να μηδενίσει το θετικόν των μέτρων. Θα ήταν ύβρις για τους χειμαζόμενους, που νοιάζονται ακόμη και για ένα ευρώ . Και οι οποίοι δεν ξεχνούν ότι από την επιβολή των Μνημονίων και εντεύθεν υπήρξαν στιγμές που δεν είχαν χρήματα ούτε για τσιγάρα.
2) Οντως είναι ελάχιστα αυτά που δίνονται τώρα, μπροστά σ΄αυτά που στερήθηκε ο κόσμος (περικοπές, μειώσεις κλπ). Και πράγματι επιβαρύνθηκε η οικονομία από το εφιαλτικό πρώτο εξάμηνο του 2015.
Όμως, η αφαίμαξη δεν είναι σημερινή. Αρχισε με το πρώτο Μνημόνιο , συνεχίστηκε με το δεύτερο και ολοκληρώθηκε με το τρίτο. Οσο για το πλεόνασμα του 3,5% , όντως είναι θηριώδες και δυσβάσταχτο. Όμως ουδείς ξεχνά ότι η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε συμφωνήσει για πλεόνασμα 4,5%.
3) Πέραν των μέτρων του Ζαππείου, ανακοινώθηκαν (και νομοθετούνται) οι 120 δόσεις για οφειλές στα Ασφαλιστικά Ταμεία και την Εφορία. Πραγματικό οξυγόνο για εκατομμύρια πολίτες, γεγονός το οποίο ουδείς επίσης μπορεί να υποτιμήσει, όπως και την σοβαρή πιθανότητα να μην μειωθεί το αφορολόγητο.
Οι επι μέρους θεμιτές ενστάσεις και ο αναπόφευκτος προβληματισμός για το συνολικό πακέτο (π.χ. θα πέσουν οι τιμές στα τρόφιμα και στην εστίαση;) δεν κατοπτρίζουν μικροπολιτική διάθεση και στείρα αντιπολίτευση. Όπως και η κριτική για τα πέραν του 2019 μέτρα.
Όμως το μείζον, σχετικά με τις παροχές και τις εξαγγελίες, είναι η επενέργειά τους στις επικείμενες Ευρωεκλογές, οι οποίες συνιστούν πρόκριμα για τις εθνικές.
Υπάρχει ένα ανησυχητικό προηγούμενο για τις κυβερνητικές προσδοκίες. Είναι το περιώνυμο «πακέτο Σημίτη» το 2003. Μπροστά σ΄αυτό το εξόχως προεκλογικό και λαϊκίστικο πακέτο, το «Τσοβόλα δώστα όλα» ήταν ελαχιστότατο.
Κι όμως, ουδέν απέδωσε στον Κ. Σημίτη: οι δημοσκοπήσεις έβαιναν επι τα χείρω, με αποτέλεσμα ο ολίγιστος εκείνος πρωθυπουργός να αποσυρθεί, μπροστά στο φάσμα της βέβαιης ήττας, και να παραδώσει το δαχτυλίδι της διαδοχής στον Γ. Παπανδρέου.
Επίσης αξίζει να υπομνησθεί ότι τα μνημονιακά κόμματα και οι ηγέτες τους δοκίμασαν δεινές ήττες. Το ΠΑΣΟΚ συρρικνώθηκε απελπιστικά, η ΝΔ υπέστη σοβαρές απώλειες και οι Σαμαράς- Γ. Παπανδρέου βρίσκονται στον παράδρομο της ηγετικής λεωφόρου.
Κατά συνέπεια, την ίδια τύχη κινδυνεύει να έχει και ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ. Όμως μέχρι τώρα το κυβερνών κόμμα έχει επιδείξει αξιομνημόνευτη αντοχή, που φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις.
Με τα επιδόματα, τις παροχές, την έξωθεν καλή μαρτυρία και την ενεργοποίηση αντι-δεξιών και αντι-νεοφιλελεύθερων αντανακλαστικών διαμορφώνει ένα αξιοσημείωτο συμπαγές όλον, το οποίο δεν είναι δυνατόν να υποτιμηθεί.
Επομένως, ουδείς μπορεί να μιλήσει σοβαρά για συντριβή και συρρίκνωση α λα ΠΑΣΟΚ, παρά τις βέβαιες επιπτώσεις (και) εξ αιτίας της Συμφωνίας των Πρεσπών…
Υ.Γ. Το κότερο δεν αφήνει αλώβητο τον Τσίπρα. Ο συμβολισμός (συγχρωτισμός με την οικονομική ελίτ) τον εκθέτει ακόμη και στα μάτια των ψηφοφόρων του. Όμως, το μείζον είναι το αν η κυβέρνησή του έχει ευνοήσει οικονομικά την εφοπλιστική οικογένεια Παναγόπουλου, με χαριστικές ρυθμίσεις ή με ανοχή σε ενέργειες βλαπτικές για τη χώρα...
Γιάννης Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου