Την αρχή του τέλους για τη Χρυσή Αυγή σηματοδοτούν τα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών. Η δραστική υποχώρηση των ποσοστών της στις ευρωεκλογές (όχι μόνο σε σχέση με το εμφατικό 9,39% των ευρωεκλογών του 2014, αλλά και σε σχέση με το...
6,28% των εθνικών εκλογών τον Σεπτέμβριο του 2015), η αποτυχία του Κασιδιάρη στην Αθήνα και του Παναγιώταρου στην Περιφέρεια Αττικής, καθώς και η φτωχή συγκομιδή των λοιπών υποψηφίων της ναζιστικής οργάνωσης επιβεβαιώνουν την εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει τους τελευταίους μήνες.
Οι συντριπτικές αποκαλύψεις στη δίκη, που φτάνει στο τέλος της, υποχρέωσαν τον Μιχαλολιάκο να αναδιπλωθεί, τον οδήγησαν στην ουσιαστική αποπομπή και των τριών ευρωβουλευτών της οργάνωσης, ακόμα και του πατέρα του δολοφονημένου χρυσαυγίτη Φουντούλη, τον οποίο θεωρούσε μέχρι πρότινος ήρωα η οργάνωση.
Σε αυτό το κλίμα, ο Μιχαλολιάκος έδωσε την εκλογική μάχη σφιχταγκαλιασμένος με τον Λαγό, τον οποίο επέλεξε ως επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου μαζί με τον προσωπικό του φίλο από τα παλιά, απόστρατο αξιωματικό Αθ. Κωνσταντίνου. Οι δύο προσωπικές επιλογές του Μιχαλολιάκου ήταν που σταυροδοτήθηκαν από τον μηχανισμό της οργάνωσης, με την εκλογή του Λαγού στην Ευρωβουλή να συνδέεται απολύτως με την πρόθεση του Μιχαλολιάκου να του εξασφαλίσει πρόσθετη προστασία, με δεδομένες τις βαριές κατηγορίες που εκκρεμούν εις βάρος του.
Το γεγονός ότι μέρος της εκλογικής πελατείας της Χρυσής Αυγής μετατοπίστηκε όχι μόνο προς τη Νέα Δημοκρατία αλλά και στο κόμμα Βελόπουλου δεν ξαφνιάζει, βέβαια, κανέναν. Είναι γνωστό ότι από το 2014-2015 η ανθρωπογεωγραφία των ψηφοφόρων της ναζιστικής οργάνωσης θύμιζε ήδη τους χώρους και τις κοινωνικές δυνάμεις που στήριζαν από την περίοδο της μεταπολίτευσης κάθε λογής ακροδεξιά σχήματα, από τα παραδοσιακά (φιλοβασιλικά, φιλοχουντικά) μέχρι τα τηλεκόμματα (ΛΑΟΣ).
Ο δρόμος για τα... κελιά
Επιβεβαιώθηκε, δηλαδή, χθες, ότι οι οπαδοί της οργάνωσης δεν ταυτίζονταν με τον ναζιστικό σκληρό πυρήνα της ηγεσίας της και συνεπώς δεν ήταν διατεθειμένοι να ακολουθήσουν τον δρόμο των «κελιών της τιμής», όπως ονόμαζαν οι χρυσαυγίτες τις προφυλακίσεις τους το 2014. Ο πρώτος που γνώριζε την καθοδική πορεία της οργάνωσής του ήταν ο ίδιος ο «φίρερ» Μιχαλολιάκος, ο οποίος επιδεικτικά προέβαλλε δύο μόνο υποψήφιους ευρωβουλευτές, προβλέποντας το αρνητικό αποτέλεσμα.
Αυτό, λοιπόν, που συνέβη στον χώρο της ελληνικής Ακροδεξιάς ήταν η μερική μετατόπιση στο εσωτερικό της, σε όφελος του πιο ήπιου εκφραστή της. Ασφαλώς είναι θετική εξέλιξη το γεγονός ότι συρρικνώνεται η απήχηση της οργάνωσης που κατηγορείται ως εγκληματική και ο Αρχηγός της επιμένει να διατρανώνει ότι αποτελεί «σπορά των ηττημένων του 1945, των εθνικοσοσιαλιστών, των φασιστών...»
Και όσο ακραία ρητορική κι αν χρησιμοποιεί ο Βελόπουλος, είναι γεγονός ότι δεν έχει ανοιχτά ταυτιστεί με τη λογική των Ταγμάτων Εφόδου. Περισσότερο ακολουθεί τα διδάγματα του πρώτου του μέντορα, του Γιώργου Καρατζαφέρη, από τον οποίο αντέγραψε και όλη τη μεθοδολογία του πολιτικού «διαφημιστή». Μάλιστα είχε φροντίσει εδώ και πολλά χρόνια να εμφανίζεται ταυτόχρονα σε εκπομπές τηλεπωλήσεων πολλών καναλιών (λίγων πανελλήνιων και πολλών περιφερειακών), τις οποίες χρησιμοποιεί ως όχημα προσωπικής προβολής και προπαγάνδισης ιδιαίτερων ακραίων απόψεων.
Ο αρχηγός της «Ελληνικής Λύσης», βέβαια, δεν έχει κρύψει ότι οι συγκεντρώσεις που διοργάνωνε μπροστά στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στις αρχές της δεκαετίας του 2000 αποτελούσαν συνέχεια των αντίστοιχων εκδηλώσεων της Χρυσής Αυγής και του «Στόχου». Οταν εντάχθηκε στον ΛΑΟΣ είχε ανταγωνιστή τον Δημοσθένη Λιακόπουλο, ο οποίος διεκδικούσε την ίδια εμπορική και πολιτική πελατεία του «χώρου» στη Θεσσαλονίκη, αλλά κέρδισε ύστερα από σκληρή μάχη το χρίσμα του τοπικού εκπροσώπου του ΛΑΟΣ.
Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Και πάντοτε είχε να αντιμετωπίσει το δίδυμο Μάκη Βορίδη – Αδωνη Γεωργιάδη, οι οποίοι είχαν την πρωτοκαθεδρία τόσο ως δελφίνοι του Καρατζαφέρη όσο παρέμεναν στον ΛΑΟΣ αλλά και ως ευνοούμενοι του Αντώνη Σαμαρά μετά την προσχώρηση και των τριών στη Ν.Δ. Ο ίδιος δεν κρύβει τις ακροδεξιές καταβολές του. Πολλά από τα βιβλία που πουλάει είναι προσωπικά του πονήματα, τα οποία εκδίδει και μόνος του. Μάλιστα δεν διστάζει να αποκαλεί «μνημιώδες» το ένα του έργο και «εξαίρετο» το άλλο.
Ο Βελόπουλος και οι Ρώσοι
Το βασικό του βιβλίο είναι το «Η Ελλάδα αιμορραγεί», το οποίο κυκλοφορεί σε τόμους που εκδίδονται σε άτακτα χρονικά διαστήματα και στην πραγματικότητα αποτελεί συμπίλημα δημοσιευμένων κειμένων με ασύνδετη θεματολογία, εμπνευσμένη από το περιεχόμενο της τηλεοπτικής εκπομπής του συγγραφέα.
Για το πολιτικό περιεχόμενο του πονήματος μαρτυρά η προλογική σημείωση του συγγραφέα, ότι άντλησε «αυτούσιες πολύτιμες πληροφορίες και γνώση» από τον Καψάλη (του «Στόχου»), τον Γεωργαλά (προπαγανδιστή της χούντας), τον Χολέβα (υπουργό της χούντας) και τους (εθνικοσοσιαλιστές) Δενδρινό, Πλεύρη και Χαραλαμπόπουλο.
Την τελευταία περίοδο το (φανερό) μυστικό του Βελόπουλου είναι η προσπάθειά του να εμφανιστεί ως γνήσιος εκφραστής των ρωσικών επιδιώξεων στην περιοχή, μια απόπειρα που αγκυρώνεται σε ιδιαίτερες σχέσεις με ορισμένα μοναστήρια του Αγίου Ορους και με ορισμένα πρόσωπα κοντινά στον Ρώσο πρόεδρο. Το συνδετικό στοιχείο αυτής της προσπάθειας είναι οι περίφημες «κεραλοιφές του Αγίου Ορους», τις οποίες εμπορεύεται ο δαιμόνιος τηλεπαρουσιαστής.
Πάντως, οι σχέσεις του με την επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία δοκιμάστηκαν όταν εξέδωσε το βιβλίο «Ιησούς και Δίας, Ορθοδοξία και Δωδεκάθεο», στο οποίο συνδύαζε τον χριστιανισμό και την «Πατρώα Θρησκεία» και ο Χριστός εμφανιζόταν ως Ελληνας. Το βιβλίο το απέσυρε ο ίδιος, αλλά ο καθ’ ύλην αρμόδιος της Εκκλησίας πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Τσουρός, γραμματέας της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων, δεν θα δεχτεί τις δικαιολογίες του, κρίνοντας ότι «η “πίστη” του στον Χριστό είναι μια νεοεποχίτικη αντιχριστιανική κακοδοξία».
* Ο τίτλος αποτελεί αντιστροφή του κωδικού συνθήματος του Μιχαλολιάκου και των «συναγωνιστών» του «Ζήτω η νίκη!», το οποίο μεταφέρει στα ελληνικά το χιτλερικό «Sieg, Heil!»...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου