Δημήτρης Νανούρης
Γουστάρω τρελά το πολιτικό κλήμα. Είναι τόσο στραβό, που όχι μόνο οι σωματώδεις και δυσκίνητοι γάιδαροι, αλλά ούτε τα ανάλαφρα, ατίθασα ερίφια και οι αίγες, καίτοι χοροπηδούν δαιμονιωδώς στη ρίζα του, δεν κατορθώνουν να...
δαγκώσουν μπουκιά από τον βλαστό. Διαψεύστηκαν οικτρά οι Κασσάνδρες, επιτέλους. Οι δοκησίσοφοι αναλυτές, ξέρετε, οίτινες προεξοφλούσαν με ύφος μυριάδων καρδιναλίων ακραία πόλωση στον δρόμο προς την πολλαπλή κάλπη του Μαΐου, προβλέποντας ώς και νέο εθνικό διχασμό οι αφιλότιμοι, κατάπιαν αμάσητη τη γλώσσα τους τώρα. Τους αποστόμωσε με μόλις πέντ’-έξι λέξεις ο θρυλικός ΘΑλέξης στο γραφικό, ημιορεινό Χουρδέτσι Ηρακλείου.
Ιδιαιτέρως ευχαριστημένος κατόπιν, έσυρε κυριολεκτικά τα αμήχανα βήματά του σε παραδοσιακούς κρητικούς σκοπούς. Ανετος και χαλαρός προηγουμένως, φορώντας σπορ ζακέτα για να προφυλαχτεί απ’ τη βραδινή ανοιξιάτικη ψύχρα, μίλησε σε θερμότατο τόνο σε άκρως φιλικό ακροατήριο. Δίνει ρέστα όταν αγορεύει εκτός κειμένου. Θαρρώ ότι οι λογογράφοι του τον αδικούν. Τον εκθέτουν δε ανεπανόρθωτα με τις ελληνικούρες και τα μαργαριτάρια που επινοούν διαρκώς. «Βγήκα και ζήτησα απ’ τον αρχηγό της αντιπολίτευσης να ’ρθει σε μια ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, οι δυο μας, να αναμετρηθούμε με επιχειρήματα κι αυτός άρχισε να πηδάει δεξιά κι αριστερά, όπως λέτε εσείς εδώ στην Κρήτη, σαν το φουριάρικο κατσίκι, για να αποφύγει την αναμέτρηση» υπογράμμισε χασκογελώντας με νόημα.
Διαπιστώνω με ανείπωτη ευφροσύνη και ευθυμία ότι η τάχατες τοξική προεκλογική αντιπαράθεση πήγε περίπατο. Τη μετέτρεψε αίφνης ο Αρμένης ένοικος του Μαξίμου σε παρωδία ανώδυνου παραμυθιού, κάτι σαν τα «Εφτά κατσικάκια» σε σουρεαλιστική εκδοχή. Επιτρέψτε μου μια πραγματολογική παρατήρηση, παρεμπιπτόντως. Φουριάρικο είναι το γίδι που ζει ελεύθερο στις υψηλές κορυφές, βαγιάρικο το λέμε στο χωριό μου, και εκφράζει μεταφορικά το αγέρωχο και ανυπότακτο πνεύμα των ορεσίβιων πληθυσμών. Φαντάζει τουλάχιστον άστοχο να χαρακτηρίζεις τοιουτοτρόπως τους τρομαγμένους που τρυπώνουν τρεκλίζοντας οπουδήποτε αναζητώντας απεγνωσμένα τη σωτηρία. Εκτός κειμένου και άνευ αντικειμένου εν προκειμένω. Και πού χώθηκε, άραγε, ο ακατονόμαστος και ανεκδιήγητος νεοφιλελεύθερος αντίπαλος; Ελα μου, ντε! Με αμείωτο ενδιαφέρον απόλαυσα τον ξέφερνο καλπασμό του αχαλίνωτου πρωθυπουργικού οίστρου.
Ιδού: «Και καθώς άρχισε να πηδά δεξιά και αριστερά για να αποφύγει, προσπάθησε να πιαστεί απ’ όπου έβρισκε μπροστά του. Το πρώτο πράγμα που βρήκε να πιαστεί ήταν τα παντελόνια του Πολάκη και κρύφτηκε από πίσω τους μπας και αναδείξει σε κεντρικό ζήτημα, όχι την τηλεοπτική αναμέτρηση για την οικονομία, αλλά να μας κάνει, λέει, πρόταση μομφής γιατί μας στέρεψε το ήθος». Αντιπαρέρχομαι τα στερεοτυπικά σεξιστικά σημαινόμενα περί παντελονιών, αλλά και το ότι η μομφή στρεφόταν αρχικά μόνο εναντίον της εκρηκτικής αψάδας του ευέξαπτου Σφακιανού.
Αναπαριστώ, ωστόσο, στον νου μου την ξεκαρδιστική σκηνή. Εμφανώς φοβισμένος ο μικρός Κούλης, με γουρλωμένα τα μάτια και τα δόντια να παίζουν σαντούρι, ψάχνει εναγωνίως, πλην ματαίως, τα φουστάνια της μάνας του. Μες στον πανικό του γυρεύει παρηγοριά σε αρρενωπότερα πρότυπα και γαντζώνεται στα μπατζάκια ενός ψηλέα, που θυμίζει έντονα την πατρική φιγούρα. Κι εκεί που ξεφυσάει ανακουφισμένος, νομίζοντας πως γλίτωσε απ’ τον κίνδυνο, βλέπει ξάφνου την αγριωπή φάτσα του Παυλάρα να σκύβει και του ρίχνει φαρμακερές ματιές σαν δίκοπα μαχαίρια. Παίρνει τότε τα βουνά και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, σκασμένοι στα γέλια, που κατά τα φαινόμενα προμηνύονται ξινά.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου