Θηριώδη ψέματα...

Σίγησε επί μεγάλο διάστημα η επιστολογράφος μας. Εχει σοβαρούς λόγους να οικουρεί. Ο δημόσιος βίος, τον οποίο αρέσκεται συνήθως να σχολιάζει, βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Οι μονομάχοι, αφού προηγουμένως οδήγησαν στον...
όλεθρο την κοινωνία, κονταροχτυπιούνται πάνω απ’ την τριπλή κάλπη, κραυγάζοντας «ή θα μας τελειώσουν ή θα τους τελειώσουμε». Θάνατος. Εκείνη καταπιάνεται με τη ζωή, απολαμβάνοντας μωρουδιακά χαμόγελα. Επιστρέφει, ωστόσο, με καίριους στίχους την κατάλληλη στιγμή. Το ’χει χούι, βλέπεις.

Παθούσα και μαθούσα η Μαρία Λιώτη, διότι –καλά καταλάβατε– περί της Λιώτη πρόκειται, γνωρίζει τη χρησιμότητα των άνω άκρων και πασχίζει να διατηρηθούν αλώβητα στα σώματα των συμπολιτών της, οίτινες καταπίνουν αμάσητες τις υποσχέσεις των πολιτικών μας ταγών, ουδέποτε γεύονται παρά ταύτα τους λαγούς με πετραχήλια στιφάδο που περιμένουν στο πιάτο τους και, αφού μουντζώσουν εναλλάξ τους εαυτούς τους και τους ηγέτες τους, προσπαθούν να κόψουν το χέρι που ψήφισε τον κάθε κάλπη στην κάλπη από τον ώμο, τον αγκώνα ή έστω τον καρπό. Οι ρίμες της θα μπορούσαν να εκληφθούν και ως προεκλογικό σποτ με συμβουλές προς ναυτιλλομένους για να μη γίνουν ναυαγοί. Ιδού:

Οδηγίες προς ψηφοφόρο Ηγγικεν ψηφοφόρε μου των εκλογών η ώρα/ και στόχος υποψήφιων εσύ θα είσαι τώρα./ Πύρινους λόγους θα εκφωνούν σηκώνοντας τα χέρια/ και θα σου τάζουν φουκαρά τον ουρανό μ’ αστέρια.// Οι τόνοι θ’ ανεβαίνουνε, θ’ ανάβουνε τα αίματα/ και θα σε βομβαρδίζουνε με θηριώδη ψέματα./ Δέκατη τρίτη σύνταξη εμείς θα απονείμουμε,/ μερίσματα, επιδόματα, σ’ όλους θα διανείμουμε.// Στο θέμα των συντάξεων λύση θα βρούμε δόκιμον/ μειώνοντας σημαντικά του βίου το προσδόκιμον./ Με νόμο θα επιβάλουμε στους γέροντες λιτότητα/ για να οδεύσουν σύντομα προς την αιωνιότητα.// Θα δώσουμ’ αναδρομικά σ’ όλους αγάλια αγάλια/ προμηθευτείτε τάχιστα ευρύχωρα τσουβάλια./ Μισθός υποκατώτατος θα γίνει ευθύς κατώτατος/ και εις μέλλον λίαν μακρινό θα καταστεί ανώτατος.//

Της ανεργίας το θεριό εμείς θα το πατάξουμε/ επάνοδο απ’ την ξενιτιά των νέων θα διατάξουμε»./ Οι υποσχέσεις με το «θα» αυτιά λαού χαϊδεύουν/ και τα κουκιά οι ρήτορες με μέθοδο ανιχνεύουν.// Απ’ όσα ακούσεις φίλε μου τίποτα μην πιστέψεις/ γιατί μετά τις εκλογές στα ίδια θα επιστρέψεις./ Αυτοί που μπαίνουν στη Βουλή και γίνονται ηγούμενοι/ χωρίς ντροπή κραυγάζουνε πως φταίν’ οι προηγούμενοι.// Από τις υποσχέσεις τους καμιά δεν θα τηρήσουν,/ τα βάρη που σου φόρτωσαν θα τα διατηρήσουν./ Θα ισχυριστούν πως αδειανά βρήκανε τα ταμεία/ και για να σώσεις θα κληθείς χώρα κι οικονομία.// Και όταν με την ψήφο σου πάρουν την εξουσία/ αίφνης θα πάθουν όλοι τους ανίατη αμνησία./ Τα αίτια της κρίσεως σε σένα θ’ αποδώσουν/ κι αυτοί στον Πρόεδρο θα παν τον όρκο τους να δώσουν.// Διά ταύτα ψηφοφόρε μου που εκτιμήσεως χαίρεις,/ ποιους θα ψηφίσεις πρόσεχε μη γίνεις κοψοχέρης...

Δημήτρης Νανούρης

efsyn.gr