Ο ταξιτζής...

Τριάντα χρόνια μακριά από κάλπες, έχω τρακ.

Ψιλοκουβεντούλα με τον ταξιτζή που ναύλωσα για το Στρέτο, πρώτη φορά χωρις μπαστούνι. ‘Ητανε της αποχής ή της...
Χρυσής Αυγής-ο απαξιωτικός όρος που χρησιμοποιούσε για τους του «συνταγματικού τόξου» έδειχνε την τάση του.

Οκτώ λεπτών αγώγι, και ξερνώντας με στην Καρόλου Ντηλ, μάλλον θα πάει να ψηφίσει. Όχι Χρυσή Αυγή. Δίχως να του δώσω γραμμή ή να απαξιώσω κάποιο κόμμα. Απλώς, σε κάθε λέξη του, έπαιζα τον γνώστη, ως συνάδελφος αποχίτης.

Στην ουσία, του έδειξα πόσο φάουλ είναι να ξεκινήσεις να ψηφάς, διαβάζοντας ή ακούγοντας εξαγγελίες. Και  ο ίδιος βρήκε τουλάχιστον τρία πρόσωπα που ευχαρίστως θα ψήφιζε.

Είχε απλώς τρακ, σαν κι εμένα και αυτό ήταν όλο.

Διότι το τρακ ξεπερνιέται,ανασαίνοντας με χαμηλωμένους ώμους και κοιλιακή αναπνοή.


Πετεφρής