Σε μια πρόσφατη εμφάνισή του ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι ασχολείται παιδιόθεν με την πολιτική, επειδή προέρχεται από πολιτική οικογένεια. Δεν...
είναι ακριβές. Ποια πολιτική; Ούτε καν αναφέρει ο ίδιος στο βιογραφικό του καμία δραστηριότητα -στη ΔΑΠ ή την ΟΝΝΕΔ. Ότι ήταν πολιτικός ο πατέρας του δεν συνιστά για τον ίδιο πολιτική δραστηριότητα- όπως δεν συνιστά και για τη Φώφη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε πολιτική ενασχόληση, ούτε ενεργό συμμετοχή στις ανησυχίες της γενιάς του. Κολέγιο, ακριβές σπουδές στο εξωτερικό, εξασφαλισμένες θέσεις σε τράπεζες στο εξωτερικό και την Ελλάδα.
Ακόμη και στην ιστοσελίδα της ΝΔ παραδέχεται εμμέσως ότι άργησε να ασχοληθεί με την πολιτική. Σ’αυτή την ιστοσελίδα στην οποία όσο και αν ψάξει κανείς δεν θα βρει τη δευτερολογία του στην κοινοβουλευτική συζήτηση της 8ης Μαΐου. Τον λογοκρίνουν, πάλι, οι επιτελείς του. Το κάνουν συχνά για να εξαφανίσουν τις γκάφες του -που διαδέχονται ή μια την άλλη.
Αν μιλάμε για την ουσία της πολιτικής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας ακόμη περαστικός σε ένα κορυφαίο αξίωμα. Ο ίδιος και οι φίλοι του πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει Πρωθυπουργός. Δικαίωμά τους. Αλλά πολλοί- ακόμη και όσοι δεν το αποκλείουν – θεωρούν ότι το πρόβλημα για την πολιτική δεν είναι ο ίδιος ο Κυριάκος.
Είναι το είδος της πολιτικής που εκπροσωπεί. Για την ακρίβεια η έκπτωση της πολιτικής που εκπροσωπεί. Η αντίληψή της ως καυγά με προσωπικούς χαρακτηρισμούς, κουτσομπολιά, φήμες και λούμπεν συνθήματα, που απευθύνονται στα κατώτερα αισθήματα των ανθρώπων.
Από πολιτική άποψη είναι ο χειρότερος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευση της Μεταπολίτευσης. Κάποιοι επικεφαλής μεγάλων κομμάτων έφεραν κατά καιρούς στο κέντρο της πολιτικής ζωής λάθος ιδέες, άκαιρα συνθήματα, κακές πολιτικές επιλογές, ξεπερασμένες ιδεολογίες.
Ο ίδιος αναδείχθηκε επικαλούμενος την ανανέωση και έφερε την ευτέλεια, την παραπολιτική, την υποκουλτούρα της εξέδρας, την σπερμολογία του καφενείου, την εύκολη ατάκα. Έφερε τον ρηχό λόγο, την επιδίωξη του στημένου χειροκροτήματος και τη μικροψυχία.
Ως πρόσωπο ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να είναι συμπαθής- και είναι σε πολλούς. Και ως απλός βουλευτής ήταν διαφορετικός. Προφανώς τον άλλαξε το επικοινωνιακό κόνσεπτ με το οποίο πολιτεύεται από το 2015 και η επίδραση αδίστακτων συμβούλων. Γι’αυτό και συχνά αυτοτραυματίζεται. Βάζει με τουπέ το πιστόλι τον κρόταφο του του και αυτοπυροβολείται.
Αν τον αξιολογήσουμε πολιτικά, ως αρχηγό κόμματος και επίδοξο Πρωθυπουργό, το συμπέρασμα είναι απογοητευτικό- καθώς σε αυτό το κόμμα ηγήθηκαν σπουδαίοι πολιτικοί άνδρες
Στη λογοκριμένη δευτερολογία του στη Βουλή και σε κάποιες από τις απαντήσεις του στη απογοητευτική συνέντευξη της Κυριακής, συμπυκνώνονται τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα της δημόσιας παρουσίας του:
Πρώτο: Η αλαζονεία του κληρονόμου. Η παρουσία του αποπνέει την εξουσιαστική βουλιμία του γόνου- που θέλει να αποδείξει κάτι σε κάποιους. Μπήκε στην πολιτική παίρνοντας την έδρα του πατέρα του στη Β’ Αθήνας, πολιτεύεται ως διάδοχός του -εξαφανίζοντας ακόμη την αδελφή του-και αναδύει ό,τι αντιλαμβάνεται διακυβέρνηση ως δικαίωμα, ενώ όσοι τον ξέρουν λένε ότι αν την έπαιρνε θα την ασκούσε τον αυταρχισμό.
Πάντως η ευκολία υιοθέτησης ακραίων θέσεων και συμπεριφορών -όπως και προσώπων- υποδηλώνει νοοτροπία ικανή για τα πάντα. Σαν κάποιους επιγόνους στη Ρώμη, το Βυζάντιο και τον Μεσαίωνα.
Δεύτερο: Πολιτική ακρισία επιλογών. Όταν έγινε πρόεδρος ενός ιστορικού κόμματος, έσπευσε -είτε του επιβλήθηκε, είτε ήταν επιλογή του- να ορίσει αντιπρόεδρο και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο δυο πρόσωπα με βεβαρυμένο πολιτικό παρελθόν- ως προερχόμενα από τον ΛΑΟΣ.
Έκτοτε υπό την πίεσή τους υιοθετεί αβασάνιστα αυτά που προσκόμισαν εντασσόμενοι στη ΝΔ: το ακραίο, το λαϊκίστικο, το γελοίο και το ανάξιο -ενίοτε και το επικίνδυνο.
Τρίτο: Πολιτική εξάρτηση από ΜΜΕ. Ο Μητσοτάκης οφείλει την εκλογή του στη ΝΔ στην υποστήριξη από συγκεκριμένα ΜΜΕ, που συνδέονται με συμφέροντα. Είναι τα ίδια που πολέμησαν με λύσσα τον Κώστα Καραμανλή όταν αμφισβήτησε τον εθισμό τους να έχουν λόγο στη διακυβέρνηση.
Δεν είναι ασυνήθιστο στην πολιτική. Αλλά ο ίδιος έχασε τον έλεγχο όταν άρχισε αμέσως, καθ’ υπόδειξή τους, να ζητάει πρόωρες εκλογές. Είναι ορατό ότι συχνά πολιτεύεται κατά τις υποδείξεις τους. Κορυφαίο παράδειγμα οι τηλεοπτικές άδειες, όταν μπλοκάρισε τη λειτουργία τους. Γνωρίζει ότι η Δικαιοσύνη ερευνά κάποιους, αλλά τάσσεται δίπλα τους.
Τέταρτο: Αντικατάσταση της πολιτικής με τη επικοινωνία. Αν η εκλογή του οφείλεται στο πολιτικό μάρκετινγκ και το επώνυμό του, η διαχείριση του αξιώματος του αφέθηκε εξ αρχής- απομακρύνοντας τα πολιτικά στελέχη της ΝΔ- σε ένα πολυκέφαλο και εν πολλοίς σκοτεινό επιτελείο «ειδικών», που τον σκηνοθετούν με βάση αμερικάνικες συνταγές φαιάς προπαγάνδας.
Σ’ αυτό το πλαίσιο εκθέτει στο δημόσιο χώρο ακόμη και την οικογένειά του, ή τον ιδιωτικό βίο του, με ανεξήγητες αναρτήσεις με στιγμιότυπα που δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Και μετά διαμαρτύρεται γιατί ασχολούνται και οι άλλοι, αλλά όχι όπως θα του άρεσε.
Πέμπτο: Η προσχώρηση στον ευτελισμό της πολιτικής. Δεν είναι ρήτορας, ούτε καν υποφερτός ομιλητής και ιδιοκτήτης των ομιλιών του: διαβάζει. Και αυτοί που του γράφουν είναι συχνά ανεύθυνα πρόσωπα.
Αυτό συνηθίζεται στην πολιτική πλέον. Το εγκληματικό είναι ότι εκών – άκων υιοθετεί την μικροψυχία, τις φτηνιάρικες διατυπώσεις και τις συνοικιακές φράσεις τους- μέσα σε ρηχά και και ανούσια κείμενα που παρουσιάζει με αδέξιο τρόπο. Για να τον …καταλαβαίνουν οι νέοι, όπως εμμέσως δικαιολογήθηκε στη συνέντευξη!
Του βάζουν σκουπίδια τις ομιλίες του και τα απαγγέλλει με στόμφο- παρακάμπτοντας ακόμη και την αστική αγωγή του. Όπως με ίδιο στόμφο εντάσσει σούργελα στα ψηφοδέλτια του. Τι συμβόλιζε άραγε η φωτογραφία του με κάποιον χυδαιολόγο σαν τον Ψαριανό, αν όχι ευτελισμό της πολιτικής λόγω και έργω;
Έκτο: Η αλλοίωση περιεχομένου εξελίξεων, ορισμών και λέξεων. Καθώς η δημόσια παρουσία του είναι χαμηλής απόδοσης- ούτε στην τηλεόραση δεν τον βλέπουν, υπόκειται σε εμφανή ψυμιθίωση των εμφανίσεων και του λόγου του -κατά τρόπο που δεν μπορεί να υπηρετήσει ο ίδιος.
Σ’ αυτό το πλαίσιο εκφωνεί στις ομιλίες του λέξεις και φραστικά σχήματα το περιεχόμενο των οποίο είτε αλλοιώνει, είτε δεν αντιλαμβάνεται, είτε το έχει αντικαταστήσει- καθώς αλλιώς μιλούσε παλαιότερα ο ίδιος.
Για να δείξει αυτοπεποίθηση μιλάει διαρκώς σε «αυτοκρατορικό τόνο» και σε πρώτο πρόσωπο, ενώ «εγγυάται» διαρκώς, άγνωστο ως τι. Παρουσιάζει αστεία με τα οποία μόνο ο ίδιος μειδιά, υψώνει κακόηχα τον τόνο της φωνής του και αναμένει ατενίζοντας το κοινό φα υψηλού για να πάρει το προκάτ χειροκρότημα της κλάκας. Αν υπήρχε Νόμπελ Κακής Δημόσιας Παρουσίας θα το έπαιρνε διαρκώς.
Η πολιτική άγνοια κορυφώνεται με την επιμονή του ότι θα γίνει ο Βέμπερ πρόεδρος της Κομισιόν- ενώ όλοι ξέρουν ότι αποκλείεται. Αν και κάτι αρχίζει να αντιλαμβάνεται και ο ίδιος πλέον, αν κριθεί από την απάντηση που έδωσε στη συνέντευξη.
Είναι περίπου κωμικό να ρωτάει τον Τσίπρα «ποιον υποστηρίζει» απέναντι τον Βέμπερ, όταν η προεδρία της Κομισιόν κρίνεται «πακέτο» στις κοινοτικές και διακρατικές διεργασίες: Κομισιόν, Ευρωκοινοβούλιο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Εξωτερικές Σχέσεις και ο Τσίπρας μετέχει σ’ αυτές τις διεργασίες. Ορθώς δεν ανοίγει τα χαρτιά του, καθώς η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν διεκδικήσεις.
Έβδομο: Το σύμπλεγμα κατωτερότητας του μη ηγέτη. Ο Μητσοτάκης αναδείχθηκε πρόεδρος της ΝΔ, αλλά ουδείς τον έχει αντιμετωπίσει έκτοτε ως ηγέτη της παράταξης του. Ούτε του έχει αναγνωρίσει έστω κάποια ηγετικά προσόντα. Η απογοήτευση είμαι εμφανής ακόμη και σε συνεργάτες του σ’ αυτό το θέμα.
Παρόλα αυτά-ή ακριβώς γι’ αυτό- προσπαθεί να εμφανιστεί «ηγετικός», παρουσιάζοντας τον εαυτό του σαν κάτι που δεν είναι. Με άχαρες χειρονομίες και ανιαρό ύφος -παρά την εμφανή εκπαίδευση.
Πολιτική χωρίς αρχές
Αυτά τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα της σχολής που προσωποποιεί ως επικεφαλής της ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμπυκνώνονται σε ένα όγδοο: πολιτική χωρίς αρχές. Τα παραδείγματα είναι πολλά:
Υιοθέτηση επιλογών που δεν είχε πριν, όπως η απόρριψη της λύσης του Μακεδονικού που πριν υιοθετούσε. Προσχώρηση στα συλλαλητήρια που απέρριπτε. Ενσωμάτωση των ακραίων ενώ κάνει τον κεντρώο. Εναντίωση στα κοινοτικά όργανα, ενώ δηλώνει φιλοευρωπαϊκός.
Υιοθέτηση προτύπων ζωής που δεν έχει: όπως να ψωνίζει στο φούρνο, να πίνει το καφεδάκι του στο δρόμο, να συνομιλεί με ανθρώπους του λαού, να δηλώνει «πάθος για τη δημόσια εκπαίδευση» -ενώ δεν έχει περάσει ούτε απέξω από δημόσιο σχολείο.
Δηλώνει «προοδευτικός», αλλά και απορρίπτει τις προοδευτικές πολιτικές ειδικά στα ανθρώπινα δικαιώματα. Επιτίθεται στην κυβέρνηση για τη πολιτική της και ψηφίζει τα μέτρα της. Κατηγορεί τη 13η σύνταξη, αλλά την υιοθετεί ταυτόχρονα. Είναι υπέρ των 64 και εναντίον των θέσεων τους. Υπόσχεται περιορισμούς και τα πάντα ταυτόχρονα. Δηλώνει εναντίον του λαϊκισμού και δεν υπάρχει μεγαλύτερος λαϊκιστής σε υποσχέσεις.
Βεβαιώνει ότι ο Βέμπερ θα γίνει πρόεδρος της Κομισιόν, αλλά… δεν ορκίζεται κιόλας. Ξέρει ποιον θα βάλει στην Πολιτική Προστασία, αλλά θα τον τοποθετήσει με αξιοκρατικά κριτήρια. Θέλει το διάλογο, αλλά δεν προσέρχεται όταν καλείται. Δεν τον βρίσκεις πουθενά για το πώς θα κάνει ό,τι λέει.
Ίσως το χειρότερο είναι ότι ρέπει στα χτυπήματα κάτω από τη μέση, ειδικά απέναντι στον Τσίπρα και τις τελευταίες μέρες έχουμε δει πολλά δείγματα. Τώρα επιλέγει ως αντιπάλους του υπουργούς και διαλέγει τον Τσακαλώτο αντί του Τσίπρα.
Αν η πολιτική έχει και μια παιδαγωγική πλευρά, η περίπτωση της προεδρίας Μητσοτάκη στη ΝΔ συνιστά αρνητική παιδαγωγική. Ο Κυριάκος συμπεριφέρεται σα να έχει εκπαιδευτεί στην πολιτική αποκλειστικά από τον Σαμαρά.
Όποια και αν είναι στη συνέχεια η πορεία του, η ως τώρα δημόσια λειτουργία του βλάπτει την πολιτική και τον δημόσιο βίο και κατ’ επέκταση το κόμμα του και τη χώρα.
*Ατυχώς λίγοι από τους δημοσιογράφους που πήραν μέρος στη συνέντευξη Τύπου του Κυρ. Μητσοτάκη στάθηκαν στο ύψος τους. Πολλοί απλώς εκφωνούσαν τις… εισαγωγές σε όσα έλεγε- εμφανώς προετοιμασμένος- ή ρωτούσαν για όσα ήδη είναι γνωστά. Άλλοι ανησυχούσαν – ως συμμέτοχοι στο κόμμα του- γιατί .. «διαστρεβλώνονται» οι θέσεις του και του έκαναν πάσες να τις διορθώσει. Ενοχλητικά ερωτήματα δεν τέθηκαν, καθώς όσοι εργάζονται σε μη αρεστές εφημερίδες πήραν τον λόγο τελευταίοι ή δεν τον πήραν καθόλου. Ούτε ο Σαμαράς δεν τα έκανε αυτά…..
anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου