Τίποτε σαφέστερο και τίποτε πιο θλιμμένο από τις δύο λέξεις στον πρωτοσέλιδο τίτλο της Liberation, με φόντο το καμπαναριό της Παναγίας των Παρισίων την ώρα που καταρρέει: «Notre Drame». Το...
δράμα μας, αφού αυτό το «Notre» περιλαμβάνει οποιονδήποτε εξακολουθεί να βλέπει τον πλανήτη σαν πλανήτη, ατεμάχιστο και ατείχιστο.
Το δράμα της ανθρωπότητας λοιπόν, που βλέπει σε απευθείας μετάδοση, ανήμπορη να πράξει οτιδήποτε όντως σωστικό, να καταβροχθίζεται από τις φλόγες ένα από τα εμβληματικά μνημεία της. Ενας καθεδρικός της τέχνης, κατάφορτος Ιστορία, που τον έχουν επισκεφθεί εκατομμύρια άνθρωποι, ανεξαρτήτως θρησκείας και δόγματος. Κι ας προσμετρηθούν όσοι τον ανάστησαν μέσα τους με τον τρόπο της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου, δίχως να ταξιδέψουν ποτέ στο Παρίσι.
Είναι αδιανόητο ό,τι έγινε, γιατί εδώ δεν υπάρχει επιδρομή, όπως στους Δίδυμους Πύργους. Αλλά και αποκαλυπτικό τού πόσο αδύναμοι παραμένουμε ακόμα και τη στιγμή της παντοκρατορικής φαντασίωσής μας. Στην καρδιά της πρωτεύουσας ενός από τα ισχυρότερα κράτη της οικουμένης, που διαθέτει αμέτρητες υπηρεσίες και μηχανισμούς, και κάθε είδους εξοπλισμό, ένα στοιχείο ταυτότητας που άντεξε εννιά αιώνες, από το 1163, που άρχισε να οικοδομείται, σωριάζεται μέσα σε πολύ λίγο χρόνο.
Με την πυροσβεστική να μοιάζει απλός θεατής και να πρέπει επιπλέον να ελέγξει την αγανάκτησή της μπροστά σε σαδιστικά ανόητες «συμβουλές» τύπου Τραμπ. «Ανθρώπινη αμέλεια κατά τα έργα συντήρησης», η πιθανολογούμενη αιτία της καταστροφής.
Η «ανθρώπινη αμέλεια», ό,τι κι αν καλύπτει αυτός ο τόσο βολικός όρος, είχε ενοχοποιηθεί και στα δικά μας μέρη πριν από τα τέλη Μαρτίου του 2017, όταν, επίσης από πυρκαγιά, το τέμενος Βαγιαζήτ στο Διδυμότειχο είχε υποστεί ανυπολόγιστες ζημιές. Περίπου οι ίδιες «εξηγήσεις» δόθηκαν και τον Σεπτέμβριο του 2018 στη Βραζιλία, όταν μια σαρωτική πυρκαγιά αφάνισε το Εθνικό Μουσείο του Ρίο ντε Τζανέιρο, απανθρακώνοντας τα περισσότερα από τα 20.000.000 αντικείμενα της συλλογής του.
Ιδια είναι η θλίψη (που ψευτοπαρηγοριόμαστε θεωρώντας παγκόσμια) όταν από κάποιο τυχαίο, ασήμαντο περιστατικό γίνεται παρανάλωμα του πυρός ένα τμήμα της κοινής κληρονομιάς μας, κι όταν η ανθρώπινη κτηνωδία πια, και όχι η αμέλεια, κονιορτοποιεί τα πανάρχαια αγάλματα του Βούδα ή γκρεμίζει τα μνημεία της Παλμύρας. Εχουμε πάμπολλους τρόπους για να φτωχαίνουμε τον κόσμο μας και πολύ λίγους για να τον συντηρούμε. Πόσο θ’ αντέξει;
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου