Διεθνείς ανταγωνισμοί και εθνικό συμφέρον...

Ο κόσμος κατά τον εικοστό αιώνα ήταν διπολικός. Η Σοβιετική Ενωση και -μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο- τα κράτη του υπαρκτού σοσιαλισμού αντιπροσώπευαν για τον καπιταλιστικό κόσμο τον...
αντίπαλο. Ετσι, για περίπου μισό αιώνα, οι αντιθέσεις μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, ο καπιταλιστικός κόσμος πέρασε στην κλασική «ακανόνιστη κανονικότητά» του.

Οι ανταγωνισμοί των πολυεθνικών μονοπωλίων -και στην κρατική έκφρασή τους- για την κυριαρχία και τον έλεγχο της παγκόσμιας αγοράς βγήκαν στην επιφάνεια, έγιναν κυρίαρχοι και σφραγίζουν τις διεθνείς σχέσεις. Η Ρωσία, ως διάδοχο κράτος της ΕΣΣΔ, μετά το 1989 δεν αποτελεί κοινωνικό, αλλά στρατηγικό και οικονομικό κίνδυνο για τις ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις.

Η οποιαδήποτε διείσδυσή της στην παγκόσμια αγορά σημαίνει απώλεια μεριδίου των ανταγωνιστών της. Η οικονομική κρίση περιέπλεξε ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Είναι αλήθεια πως μέχρι σήμερα η Ρωσία, πέρα από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου, δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει ουσιαστικό μερίδιο ελέγχου στην παγκόσμια αγορά, αντίστοιχο με τη στρατιωτική δύναμή της, μολονότι αυτό το μερίδιο είναι ζωτικής σημασίας γι' αυτήν.

Είναι επίσης αλήθεια πως οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες -κυρίως οι ΗΠΑ- δεν δείχνουν διατεθειμένες να επιτρέψουν στη Ρωσία να παίξει καθοριστικό ρόλο στις διεθνείς στρατηγικές, πολιτικές και οικονομικές ισορροπίες. Ακριβώς γι' αυτό τον λόγο δείχνουν αποφασισμένες να την εμποδίσουν να κυριαρχήσει στην παγκόσμια αγορά ενέργειας και, αν είναι δυνατόν, να την εκτοπίσουν από αυτήν, πρωτίστως την ευρωπαϊκή.

Σε αυτή τη στρατηγική εντάσσεται ο ανταγωνισμός στην Ανατολική Μεσόγειο, που παίρνει τη μορφή «πολέμου των αγωγών». Η ιστορία όμως αποδεικνύει πως κάθε παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος -και κυρίως ο ενεργειακός- συνοδεύεται από μια στρατιωτική εκδοχή.

Το «Νομοσχέδιο για την ασφάλεια και την ενεργειακή συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο του 2019», που κατατέθηκε στην αμερικανική Γερουσία (ρεπορτάζ στις σελίδες 6-7), είναι η απόδειξη των παραπάνω. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του τόπου οφείλουν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα με μεγάλη προσοχή και με ακριβή στάθμιση του εθνικού συμφέροντος. Δεν είναι εύκολο, γιατί με τα σημερινά δεδομένα είναι σχεδόν μονόδρομος...

efsyn.gr