Η έκθεση του ΔΝΤ...

...και το «Μνημόνιο Μητσοτάκη»...

To ΔΝΤ, στην πρώτη του μεταμνημονιακή έκθεση για την Ελλάδα, ζητά εφαρμογή της μείωσης του αφορολόγητου για να επιτευχθεί – όπως υποστηρίζει – παράλληλη μείωση των άμεσων φόρων, διαπιστώνει σοβαρή απειλή για την...
ανταγωνιστικότητα από την αύξηση του κατώτατου μισθού, λέει «όχι» σε ρυθμίσεις 120 δόσεων, και εισηγείται δημιουργία «μεγαλύτερου δημοσιονομικού χώρου για τις δημόσιες επενδύσεις και πιο στοχευμένες κοινωνικές δαπάνες».

Σε… ρεαλιστική μετάφραση τούτο σημαίνει απλώς περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και το κοινωνικό κράτος, με παράλληλη επιβάρυνση των χαμηλότερων εισοδηματικών τάξεων δια της μείωσης του αφορολόγητου. Παραπλεύρως, δε, έστω και υπό το λεγόμενο «ακραίο σενάριο» βλέπει δημοσιονομικό κίνδυνο 20 δις για την οικονομία της χώρας, ο οποίος θα πρέπει να αντιμετωπιστεί δια της κατάρτισης προληπτικού σχεδίου πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων – ειδάλλως, η εκτίμησή του είναι πως θα χρειαστεί νέο, τέταρτο Μνημόνιο.

Εάν όλα αυτά συνέβαιναν πέρσι, η ελληνική κυβέρνηση – και η ελληνική κοινωνία επίσης – θα είχαν πρόβλημα. Η έκθεση του ΔΝΤ θα έπρεπε να τεθεί στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς, θα έπρεπε να ληφθεί υπ’ όψιν από το Eurogroup, κι εάν η ελληνική πλευρά αρνείτο να εφαρμόσει την «συνταγή» του Ταμείου, είτε στο σκέλος της μείωσης των κοινωνικών δαπανών, είτε σε ό,τι αφορά το επίπεδο του κατώτατου μισθού, θα έπρεπε να την αντισταθμίσει με τα περίφημα «ισοδύναμα» - δηλαδή, με άλλα δημοσιονομικά μέτρα.

Πλέον όμως, και μετά την έξοδο από το Μνημόνιο, οι όποιες συστάσεις, παρεμβάσεις και απόψεις του ΔΝΤ περιορίζονται στα όρια της χθεσινής «σεμνής» τελετής: Στην μετά Μνημονίων εποχή, ο ρόλος του Ταμείου στα ελληνικά οικονομικά δρώμενα περιορίζεται αποκλειστικά και μόνον – και με βάση τη συμφωνία του περασμένου Αυγούστου μεταξύ Αθήνας και πιστωτών – στην έκδοση δύο, ανά εξάμηνο, εκθέσεων ετησίως στο πλαίσιο της μεταμνημονιακής παρακολούθησης. Πέραν τούτων, το ΔΝΤ δεν έχει καμία δυνατότητα επιβολής πολιτικών, μέτρων και συγκεκριμένων οικονομικών μοντέλων στην Ελλάδα, πολύ περισσότερο δε δεν έχει και καμία δυνατότητα εμπλοκής και επίδρασης στις αποφάσεις που λαμβάνουν το Eurogroup και ο ESM από κοινού με την ελληνική κυβέρνηση.

Με αυτά τα δεδομένα, έχει ενδιαφέρον το πώς αντέδρασαν στη χθεσινή έκθεση δύο παράγοντες – οι διεθνείς αγορές και η ελληνική αντιπολίτευση. Οι μεν αγορές, οι οποίες θεωρητικώς – και όπως διακηρύσσει άπαν το «ορθόδοξο» νεοφιλελεύθερο στερέωμα – ομνύουν στα εργαλεία και τις προβλέψεις του Ταμείου, το μόνο που έκαναν ήταν να… επιβραβεύσουν τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων με νέα πτώση. Η απόδοση του νέου δεκαετούς ομολόγου, μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης, υποχωρούσε σταθερά και κυμαινόταν ανάμεσα στο 3,85% - 3,87% έναντι του 3,9% που ήταν το επιτόκιο της έκδοσης. Επίσης, η απόδοση του πενταετούς ομολόγου που εκδόθηκε στις 28 Ιανουαρίου διαπραγματευόταν με απόδοση 2,67% από 2,7% που ήταν την προηγούμενη ημέρα.

Την ίδια ώρα, ωστόσο, ο τομεάρχης Οικονομικών της ΝΔ Χρήστος Σταϊκούρας διαπίστωνε την νέα «καταστροφή», κατέγραφε την «απόδειξη της μη βιωσιμότητας του χρέους», και διάβαζε στην έκθεση του Ταμείου την επιβεβαίωση του «τεράστιου κόστους που συσσώρευσε στη χώρα η ανερμάτιστη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, κόστους που θα “κουβαλάει” στις πλάτες της η ελληνική κοινωνία για πολλά χρόνια». Για να συμπληρώσει ότι, από την ίδια έκθεση, προκύπτει πως η κυβέρνηση «εγκλωβίζει τη χώρα σε διαρκή λιτότητα, με υψηλούς φόρους και εισφορές, όπως κάθε μέρα βιώνουν οι πολίτες».

Σχολιάζοντας την εν λόγω ανάγνωση, κυβερνητικές πηγές σημείωναν χθες το βράδυ πως δύο εξηγήσεις μπορεί να υπάρχουν: Είτε πως η ΝΔ θεωρεί ότι «υπάρχει… συνωμοσία υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και στις διεθνείς αγορές», είτε πως ειλικρινώς συμφωνεί με την ανάλυση και την ανάγνωση του ΔΝΤ. Και, ως εκ τούτου, «εκλαμβάνει ως τεράστιο κόστος την ύπαρξη του κοινωνικού κράτους, την αύξηση του κατώτατου μισθού και τις ρυθμίσεις οφειλών στα Ταμεία».

Κι εδώ, ενδεχομένως, έχει τη δική του αξία και το μήνυμα του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Νίκου Παππά, ο οποίος αναφερόμενος στην κριτική της ΝΔ και στις οικονομικές εξαγγελίες Μητσοτάκη έκανε λόγο για «ύψιστη υποκρισία» και για κινήσεις που επιχειρούν να καλύψουν αυτό που πραγματικά επιθυμεί η αξιωματική αντιπολίτευση - ένα νέο σκληρό μνημόνιο.

«Θέλει να σηκώσει σκόνη», είπε, «μπροστά από την απαρέγκλιτη επιλογή της Νέας Δημοκρατίας για ένα νέου τύπου, σκληρότερο μνημόνιο που λέει ότι στην Υγεία πρέπει να έχουμε εργολάβους και ιδιωτική πρωτοβουλία, που λέει ότι το 8ωρο είναι ξεπερασμένο, μιλά για ένα Ασφαλιστικό α λα Πινοσέτ, ότι οι ΣΣΕ είναι ιδεοληψία της αριστεράς… Ολοι γνωρίζουν ότι δεν έχουμε πρόβλημα εξυπηρέτησης ενός δυσθεώρητου χρέους που μας φορτώσανε. Ο κ. Μητσοτάκης έχει στο μυαλό του σκληρό μνημόνιο α λα ΔΝΤ»…

tvxs.gr