Θυμάμαι τον Μίμη Δεσποτίδη να λέει πριν από σαράντα χρόνια ότι πρέπει να βλέπουμε την Αριστερά σαν έργο τέχνης και είμαι βέβαιος πως δεν είχε στο...μυαλό του ούτε τον Φλωράκη, ούτε τον Γιωργάκη, ούτε τον Θεοδωράκη, ούτε τον Πάκη.
Είχε όμως τον Πικάσο, τον Στραβίνσκι, τον Προυστ και τον Λε Κορμπιζιέ, που τόλμησαν την καθαρή αφαίρεση στη ζωγραφική, την εγκατάλειψη της τονικότητας στη μουσική, τη ρήξη με την παράδοση στη λογοτεχνία και τη φυγή από τη διακόσμηση στην αρχιτεκτονική.
Γι’ αυτό, άλλωστε, και ο ίδιος ο Δεσποτίδης, σε πείσμα των δεξιών και αριστερών ιερατείων, τόλμησε την «Επιθεώρηση Τέχνης» σε μια εποχή που επιτυχημένες επιθεωρήσεις ήταν μόνον αυτές με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ας τον αφήσουμε λοιπόν στην ησυχία του...
Μ. Σπιν.
Παρασκήνια
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου