Σεράφειο πολιτιστικό κέντρο για το ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης απέναντι στη ρατσιστική βία και την ξενοφοβία και κατέθεσαν προτάσεις για την ένταξη των μεταναστών στις τοπικές κοινωνίες.
«Για μένα Αθηναίος είναι κάθε άνθρωπος που έχει επιλέξει να ζει και να μεγαλώνει τα παιδιά του στην Αθήνα», επισήμανε ο Παύλος Γερουλάνος και πρόσθεσε: «Η ποιότητα μιας πόλης εξαρτάται από το σεβασμό του ανθρώπου και την κοινωνική συνοχή που απορρέει από το σεβασμό αυτό. Για να διαφυλάξεις την κοινωνική συνοχή πρέπει να διαφυλάξεις πέντε δικαιώματα, στην ισότητα, τη συμμετοχή, την πρόοδο, τη δημιουργία και την ασφάλεια».
Ο Νάσος Ηλιόπουλος παρατήρησε ότι «στο ζήτημα της καταπολέμησης του ρατσισμού και της ακροδεξιάς η δουλειά του δημάρχου δεν τελειώνει στις αρμοδιότητές του. Πρέπει να είναι μπροστά στην πόρτα του σχολείου και να εξασφαλίζει ότι τα προσφυγόπουλα θα μπουν στο σχολείο, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά».
«Δημοκρατία και ισότητα θα έχουμε αν δούμε στο δήμο Αθηναίων δήμαρχο γυναίκα, μετανάστρια, λεσβία, μουσουλμάνα», είπε χαρακτηριστικά ο Πέτρος Κωνσταντίνου.
Ο Κώστας Μπακογιάννης υπογράμμισε ότι «έχουμε αποτύχει στη διαχείριση του προσφυγικού προβλήματος, από τη Σάμο όπου 3,5 χιλιάδες πρόσφυγες μοιράζονται δύο τουαλέτες, μέχρι τα Πατήσια, όπου κάποιοι εκατοντάδες άνθρωποι κινδυνεύουν να βγουν στο δρόμο», καθώς και ότι «έχουμε ολόκληρες περιοχές που έχουν βρεθεί στην εγκατάλειψη και ο φασισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος». Στη συνέχεια συμπλήρωσε: «Το πρόβλημα δεν λύνεται με επικοινωνιακή διαχείριση. Υπάρχουν συγκεκριμένα ζητήματα, για τα οποία πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά: πώς θα φωτίσουμε τις μαύρες τρύπες στις γειτονιές της Αθήνας, πώς θα αλλάξουμε την εικόνα της πόλης από το πεζοδρόμιο ως το άλσος«.
Ο Νίκος Σοφιανός διευκρίνισε ότι «ο δήμος της Αθήνας δεν καθορίζει τη μεταναστευτική και προσφυγική πολιτική, τις συνέπειες της οποίας εισπράττει και ο μετανάστης και ο κάτοικος της Αθήνας» και εξέφρασε την αντίθεσή του στη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας «που ευθύνεται για τα γκέτο και τις απαράδεκτες συνθήκες ζωής των προσφύγων», αλλά και για τη λειτουργία του Ελαιώνα που έχει αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα «και δεν γίνεται να μένουν οι άνθρωποι δύο χρόνια σε κοντέινερ».
Ο Γιάννης Τσιρώνης παρατήρησε ότι «οι κοινωνίες που έχουν ξένους έχουν προκόψει οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και με την κλιματική αλλαγή θα δεχτούμε 70 εκατομμύρια πρόσφυγες στην Ευρώπη. Άρα πρέπει να μιλήσουμε για πολιτική».
Σε ερώτηση για την ψήφο των μεταναστών και οι έξι υποψήφιοι συμφώνησαν στην ανάγκη να θεσμοθετηθεί. Ο Παύλος Γερουλάνος σημείωσε ότι «ψήφισα αυτό το νομοσχέδιο και θα το ξαναψήφιζα και κρίμα που έγινε ένα βήμα μπροστά, αλλά κάποιοι το πήγαν δύο βήματα πίσω. Θεωρώ όμως ότι η ψήφος δεν φτάνει. Είναι πολύ σημαντικό το άνοιγμα όλων των δομών και η πρότασή μας είναι να σπάσουν τα δημοτικά διαμερίσματα και να δημιουργηθούν τα συμβούλια γειτονιάς στα οποία θα συμμετέχουν όλοι».
Ο Νάσος Ηλιόπουλος σχολίασε ότι «αυτή είναι η ταυτότητα της Αθήνας, είναι μια σύγχρονη πολυπολιτισμική μητρόπολη. Δεν είναι μόνο η ψήφος, αλλά δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία αν δεν υπάρχει η ψήφος». Ο Πέτρος Κωνσταντίνου τόνισε ότι «ζούμε σε μια πόλη που το 25% των κατοίκων είναι μετανάστες αλλά δεν θα ψηφίσουν» και πρόσθεσε ότι «η ίση μεταχείριση και το δικαίωμα στην ψήφο δίνει δυνατότητα να έχουν φωνή όλοι όσοι δεν έχουν. Διεκδικούμε να έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν σε όλες τις εκλογές».
«Συνάντησα παιδιά μετανάστες δεύτερης γενιάς που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και μιλούσαν τέλεια ελληνικά. Για πολλά χρόνια ήταν σε ένα κενό. Είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα αλλά το ελληνικό κράτος δεν τους αναγνώριζε, τους θεωρούσε αόρατους. Αυτά τα παιδιά έχουν ελληνική συνείδηση, είναι φορείς ελληνικής παιδείας και πολιτισμού. Όλοι μας οφείλουμε να είμαστε περήφανοι και να τους δώσουμε όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχει ένας Έλληνας πολίτης», επισήμανε ο Κώστας Μπακογιάννης.
Ο Νίκος Σοφιανός ζήτησε «η ιθαγένεια να μην ταυτίζεται με το δικαίωμα ψήφου» και κατηγόρησε τους άλλους υποψήφιους ότι εκπροσωπούν κόμματα που δεν θέσπισαν την ψήφο των μεταναστών. Ο Γιάννης Τσιρώνης τόνισε ότι «είναι παράλογο ότι οι φίλοι και συγγενείς μας στο εξωτερικό, στις χώρες όπου ζουν, ψηφίζουν χωρίς κανένα πρόβλημα, ενώ στην Ελλάδα δεν ψηφίζουν άνθρωποι που ζουν πάνω από δέκα χρόνια. Όμως, όταν ψηφίζεις σε μια χώρα αποκτάς και ευθύνες».
Για το ευρύτερο ζήτημα της ένταξης, ο Παύλος Γερουλάνος τόνισε ότι «κομβικό είναι το θέμα της γλώσσας, η παιδεία και τα σχολεία, η πολιτική συμμετοχή και ο πολιτισμός και η ενημέρωση» Τέλος, «πρέπει να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης και θέσεις εργασίας». Ο Νάσος Ηλιόπουλος χαρακτήρισε ως σημαντικό εργαλείο το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών και τα Κέντρα Ένταξης Μεταναστών και πρότεινε την αναβάθμιση των Κέντρων Ένταξης Μεταναστών, προκειμένου να ενισχυθεί η αδιαμεσολάβητη σχέση του δήμου με τις μεταναστευτικές κοινότητες. Πρόσθεσε δε ότι «είναι σημαντικό και το ζήτημα της γλώσσας, να κάνει ο δήμος ένα πρόγραμμα γλωσσομάθειας αλλά και να έχει υλικό σε άλλες γλώσσες».
Από την πλευρά του ο Πέτρος Κωνσταντίνου τόνισε ότι «η ένταξη θα στηριχτεί σε ένα μεγάλο κίνημα, το κίνημα των εργαζομένων» και συμπλήρωσε ότι «θέλουμε όλες τις υπηρεσίες για τις ευπαθείς ομάδες να τις έχει ο δήμος και το δημόσιο και να μην κάνει συνεργασίες με τις ΜΚΟ που είναι ιδιωτικές εταιρείες».
Ο Κώστας Μπακογιάννης ανέφερε το παράδειγμα του Άμστερνταμ, όπου «μοίρασαν τους πρόσφυγες και μετανάστες σε όλα τα σχολεία» και συμπλήρωσε ότι «ο δήμος καλείται να δώσει μάχη για την ένταξη σε πολλά επίπεδα, να παρέχει νομικές υπηρεσίες, υπηρεσίες γλωσσομάθειας, να έχει δικό του παρατηρητήριο για να χαρτογραφεί την πραγματικότητα».
Ο Νίκος Σοφιανός τόνισε ότι οι μετανάστες πρέπει να ενταχθούν στην πόλη «ανεξάρτητα από το αν έχουν ιθαγένεια» και χαρακτήρισε το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών «διακοσμητικό όργανο που δεν έχει αρμοδιότητα. Η κοινωνική, αλληλέγγυα οικονομία είναι ο τρόπος για να συνυπάρξουν οι μετανάστες με τους ντόπιους», πρότεινε ο Γιάννης Τσιρώνης.
Η συζήτηση περιστράφηκε και γύρω από το θέμα της ασφάλειας. Ο Παύλος Γερουλάνος παρατήρησε ότι «είναι σημαντικό η παραβατικότητα να είναι υπό έλεγχο». Ο Νάσος Ηλιόπουλος τόνισε ότι «δεν μπορεί να είναι δημοκρατική μια πόλη που λειτουργεί με το αίσθημα του φόβου» και «ασφάλεια στην Αθήνα σημαίνει να σπάμε την εγκατάλειψη που βλέπουμε σε πολλές γειτονιές της Αθήνας. Δουλειά του δήμου είναι να μην υπάρχουν σκοτεινά σημεία».
«Αν νομιμοποιείς τη ρατσιστική βία στα αστυνομικά τμήματα, τότε θα τη δεις και στις γειτονιές», σχολίασε ο Πέτρος Κωνσταντίνου και ανέφερε ότι τα σχέδια «εκκαθάρισης των καταλήψεων αμφισβητούν το κίνημα αλληλεγγύης».
Ο Κώστας Μπακογιάννης πρότεινε τη δημιουργία ενός ενιαίου συντονιστικού κέντρου στην Αθήνα, στο οποίο θα συμμετέχει ο δήμος Αθηναίων και όλοι οι συναρμόδιοι φορείς. Επίσης, τη συνεργασία της Ελληνικής Αστυνομίας με τη Δημοτική και την αναβάθμιση της τελευταίας.
Τέλος, όλοι οι υποψήφιοι καταδίκασαν τις πρακτικές της Χρυσής Αυγής. «Απέναντι στη Χρυσή Αυγή και στα θέματα της ένταξης των μεταναστών, θα συνεργαζόμουν με όλους τους υποψήφιους και χωρίς κανένα όριο». Ο Νάσος Ηλιόπουλος κατηγόρησε τη Νέα Δημοκρατία ότι «είμαστε σε μια χώρα που ο προηγούμενος πρωθυπουργός έλεγε να ανακαταλάβουμε τις πόλεις από μετανάστες» και τον υποψήφιο δήμαρχό της ότι «μιλάμε για τον Άγιο Παντελεήμονα και βγαίνουμε βόλτες στις γειτονιές με ανθρώπους με τέτοιες καταβολές. Ο λόγος και η εικόνα έχουν ουσία»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου