υπάρχει, άρα η όποια περιγραφή του αποτελεί ένα είδος ψέματος.
»Επίσης μια τέτοια περιγραφή θα σήμαινε ίσως ότι το μέλλον είναι προκαθορισμένο - σαν να βρίσκεται κάπου αθέατο και περιμένει να το ανακαλύψουμε. Υπό μία έννοια ο Μαρξ όντως θεωρούσε το μέλλον αναπόφευκτο. Ομως το αναπόφευκτο δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το ευκταίο» (Τέρι Ιγκλετον, «Γιατί ο Μαρξ είχε δίκιο», σελ. 99, εκδόσεις Πατάκη, 2011). Το μέλλον λοιπόν δεν υπάρχει και όποιος επιχειρήσει να το περιγράψει με λεπτομέρειες μπορεί να εκτεθεί ανεπανόρθωτα, να γελοιοποιηθεί.
Το κάνουν ωστόσο συστηματικά τα κόμματα, κι αν διαψευστούν, συνεχίζουν σαν να μη συνέβη κάτι σοβαρό, αποφεύγουν την αυτοκριτική (την απαιτούν από τους αντιπάλους τους αλλά την έχουν διαγράψει από το δικό τους λεξιλόγιο) και με την πρώτη ευκαιρία ξαναδοκιμάζουν. Σχοινί-κορδόνι πάει η δουλειά.
Δεν υπάρχει κόμμα που να μην υπόσχεται ένα ελπιδοφόρο μέλλον υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι θα αναλάβει το ίδιο τη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων. Αν οι πολίτες επιλέξουν άλλο κόμμα για να κυβερνήσει, κακό του κεφαλιού τους και κακό για τη χώρα, γιατί το μέλλον της θα είναι ζοφερό. Συνοπτικά: Παράδεισος με εμάς, κόλαση με τους άλλους. Αυτό όμως που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την αναφορά του σπουδαίου Βρετανού στοχαστή είναι ότι το μέλλον, αν και αναπόφευκτο, δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το ευκταίο.
Ας προσγειωθούμε στην ελληνική πραγματικότητα. Εδώ και καιρό έχουν ξεκινήσει οι προβλέψεις για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και για τις συνέπειες που θα έχει στο πολιτικό σύστημα:
Πρώτο σενάριο: Η Νέα Δημοκρατία κερδίζει τις ευρωεκλογές με μεγάλη διαφορά. Ποια είναι μεγάλη διαφορά; Ας πούμε από οκτώ μονάδες και πάνω. Τι θα γίνει τότε; Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας θα απαιτήσει να γίνουν αμέσως εθνικές εκλογές υποστηρίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει την πολιτική νομιμοποίηση. Θα τους κάνει το χατίρι ο Τσίπρας; Για να χάσει στα σίγουρα; Θα φροντίσει να αξιοποιήσει τον χρόνο που του μένει για να περιορίσει τη ζημιά. Στοιχειώδες.
Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να επιβάλει τις εκλογές; Οχι. Μπορεί να κάνει τη ζωή της κυβέρνησης ανυπόφορη και να την υποχρεώσει με διαρκή πίεση σε όλα τα επίπεδα να πάει στις κάλπες πριν από την εξάντληση της τετραετίας; Θα το προσπαθήσει, αλλά δύσκολα θα το πετύχει.
Τι μπορεί να κάνει; Το πιθανότερο είναι να συνεχίσει να κάνει ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα, με μεγαλύτερη συχνότητα: να ζητάει εκλογές σε καθημερινή βάση παρέα με τα φιλικά του μέσα ενημέρωσης. Υπάρχει περίπτωση να επιλέξει την οδό της μετωπικής σύγκρουσης με όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα; Μα, αυτή είναι η τακτική του από τότε που εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά δεν κατάφερε και πολλά.
Μήπως να τραβήξει τα πράγματα στα άκρα και να κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους; Ούτε το θέλει ούτε το μπορεί. Μήπως να ακολουθήσει το παράδειγμα του αγαπημένου του Γουαϊδό και να αυτοανακηρυχθεί πρωθυπουργός καταγγέλλοντας τον Τσίπρα για δικτατορικές πρακτικές; Να σοβαρευτούμε. Ούτε ο κολλητός του Μάνφρεντ Βέμπερ δεν πρόκειται να τον αναγνωρίσει.
Δεύτερο σενάριο: Κερδίζει η Νέα Δημοκρατία τις ευρωεκλογές αλλά με διαφορά πέντε-έξι μονάδων. Οι εκτιμήσεις για θρίαμβο δεν θα επιβεβαιωθούν, αλλά παρ’ όλα αυτά ο κ. Μητσοτάκης θα επιμείνει στη θέση ότι η κυβέρνηση έχει χάσει την πολιτική νομιμοποίηση και πρέπει να κάνει πρόωρες εκλογές για να αποφασίσουν οι πολίτες ποιο κόμμα θέλουν να αναλάβει τις τύχες της χώρας.
Στην αναμενόμενη άρνηση του Τσίπρα -θα έχει περισσότερους λόγους να πάει σε εκλογές με τη λήξη της θητείας του- θα αντιτάξει ότι «είστε κολλημένοι στις καρέκλες σας», «μετράτε μέρες», θα οξύνει τον αντιπολιτευτικό λόγο του και μαζί με τα δεξιά μέσα ενημέρωσης (αυτά θα ξεσαλώσουν) θα προσπαθήσει να δημιουργήσει κλίμα αποσταθεροποίησης, διασπείροντας φήμες ότι η πρόθεση της κυβέρνησης είναι να μην οργανώσει τίμιες εκλογές. Τα περί αριστερής χούντας θα επανέλθουν στο προσκήνιο. Υπαινιγμούς έχουν αφήσει και αυτός και οι ακροδεξιοί που τον πλαισιώνουν.
Είναι το γνωστό καλαμπούρι που χρησιμοποιεί η Δεξιά όταν δεν της βγαίνουν τα σχέδιά της. Να θυμίσω ότι για νοθεία είχε μιλήσει η Ν.Δ. στις εκλογές του 2000 τις οποίες έχασε για 70.000 ψήφους. Στη Ν.Δ. ακόμη και σήμερα πιστεύουν ότι κάτι ύποπτο είχε γίνει τότε. Δεν έχει καμία σημασία που δεν υπάρχουν αποδείξεις, σημασία έχει να σέρνεται η φήμη.
Τρίτο σενάριο: Το ξορκίζουν μετά βδελυγμίας οι πάντες στη Δεξιά (ηγεσία, στελέχη και συστημικά μέσα ενημέρωσης). Κερδίζει τις ευρωεκλογές η Νέα Δημοκρατία, αλλά με διαφορά μικρότερη των τριών μονάδων. Στην περίπτωση αυτή το ερώτημα που θα τεθεί δεν θα είναι πότε θα γίνουν οι εθνικές εκλογές, αλλά με ποιον αρχηγό θα πάει η Νέα Δημοκρατία στις εθνικές εκλογές...
Τάσος Παππάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου