εκπληρωθεί η απαίτηση των σοβαρών ανθρώπων, όταν μιλάμε για μία σύνθεση en bloc ΚΚΕ Εσωτερικού; Ποιοι θα έκαναν τη διαφορά; Οι αλήστου μνήμης ευρωκομμουνιστές;».
Ισως ο συνεπής αναγνώστης να εξέτασε καλύτερα το ιδεολογικό υπόβαθρο των υπογραψάντων. Νομίζω αυτό δεν έχει πολλή σημασία· όπου κι αν ανήκουν πλανεύονται από την ίδια πλάνη, που δεν είναι άλλη παρά η «θεωρία» τους για κάποιον ευρωκομμουνισμό [ή σκέτο εκσυγχρονισμό], που στηρίζεται στο κοσμοείδωλο που έχουν κατασκευάσει στην ώς τούδε ζωή τους. Αριστεροί που απαρνήθηκαν έναν τάχα μου σταλινισμό αλλά που δελεάστηκαν, υπνωτιστικά δε, από τη μαγεία της εξουσίας. Εχει σημασία να επιμείνουμε σε αυτούς τους γεφυροποιούς διότι μας αποδεικνύουν με τον πιο ιλαρό τρόπο ότι ευρίσκονται εκτός ελληνικής [και διεθνούς] πραγματικότητας.
Ανθρωποι ξεκομμένοι από την καθημερινότητα φαίνονται οι εν λόγω πολίτες των γεφυρών. Μιλάνε για εκσυγχρονισμό και Αριστερά και δεν καταλαβαίνουν ότι οι έννοιες είναι μόνο στο μυαλό τους.
Η Αριστερά, έτσι όπως την κατάντησε η κυβερνώσα τοιαύτη, έχει απαξιωθεί από την ελληνική κοινωνία -να μην πούμε ότι έχει γελοιοποιηθεί, δίνοντας το δικαίωμα σε επί χρόνια καταπιεσμένους δεξιούς, που ντρέπονταν να πουν ότι είναι δεξιοί, να βγάλουν τη χολή τους και να προβάλουν [ή να εκδηλώσουν] τα συμπλέγματα που κουβαλούσαν. «Αυτή ήταν η περιβόητη Αριστερά;» λένε και γελάνε με την καρδιά τους, αφήνοντας να ξεχυθεί άπλετο το μίσος τους και η εκδικητική τους μανία.
Η κυβερνώσα Αριστερά δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει τι κακό έχει κάνει όχι μόνο στην ελληνική κοινωνία αλλά και στον χώρο των ιδεών [της γόνιμης σύγκρουσης των ιδεών].
Οι γεφυροποιοί δεν έχουν πάρει χαμπάρι αυτήν την κοσμογονική [στα ελληνικά, έστω, μέτρα] αλλαγή και συνεχίζουν να οραματίζονται και να πολιτεύονται, βασιζόμενοι σε έννοιες, αρνούμενοι να αποδεχτούν ότι αυτές έχουν κατακρεουργηθεί και εκφυλιστεί -τι να πεις. Αλλού γι’ αλλού. Επιμένουμε στην πλάνη τους διότι συμπλέει με την πρωθυπουργική αγωνία της «απεύθυνσης» στο δημοκρατικό, προοδευτικό καλέ, τόξο· να συνομαδωθούν μπας και πυργωθούν απέναντι στις επιθέσεις του φιλελευθερισμού και της άκρας Δεξιάς.
Είναι να γελάει κανείς. Επί τέσσερα χρόνια τα πήγε μια χαρά η αριστερή κυβέρνηση με την Ακροδεξιά [και αυτό καταδεικνύει το πάθος της για κατάληψη της εξουσίας], τώρα που νιώθει σαν την καλαμιά αρχίζει και εκλιπαρεί... ποιους; Αυτούς που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία; Πώς αυτό;
Εγραψα ότι είναι να γελάει κανείς. Γιατί, δεν είναι να κλαίει επίσης, αν διαθέτει κάποια ευαισθησία και περιτυλίγεται από έστω λεπτή τσίπα; Οι γέφυρες δεν είναι αστείο· απαιτούν μεγάλους τεχνίτες -να γνωρίζουν τον άνθρωπο και την κοινωνία.
Ο πρωθυπουργός και οι γεφυροποιοί, που έχει ξαμολήσει, φαίνονται αδαείς -μπορεί και να είναι αδαείς. Και είναι κρίμα. Δεν το ξανακουβεντιάζουν μπας και συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να αφήσουν ήσυχη την [σακατεμένη] ελληνική κοινωνία; Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι αυτός που δεν φαίνεται. Η κρυφή Δεξιά, ας πούμε...
Γιώργος Σταματόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου