πιάνει από τα σκοτεινά κέντρα που θέλουν να εξοντώσουν τον λεβέντη.
Ο δε υπουργός συνηθίζει να λέει ότι οι επιθέσεις προς το πρόσωπό του ξεκίνησαν όταν διέκοψε τις χρηματοδοτήσεις μέσων και δημοσιογράφων από το ΚΕΕΛΠΝΟ. Ο μακαρίτης ο Βασίλης Μπεσκένης δεν δέχθηκε να τον δείχνει ο Πολάκης με το ίδιο δάχτυλο που είχε στη σκανδάλη του καλάσνικοφ, στις αντάρτικες φωτογραφίες της νιότης. Εκανε μήνυση, αλλά δεν έζησε για να ακούσει τη δικαίωσή του από το στόμα του δικαστή.
Η στοιχειώδης ανθρωπιά (προς Θεού, δεν τίθεται θέμα αστικής ευγένειας) θα οδηγούσε τον Πολάκη είτε σε σιωπηρή αποδοχή της απόφασης, είτε σε κάτι συγκαταβατικό που να καταλήγει σε κομψή, έστω και μετά επιφυλάξεων, υποχώρηση καθώς ο αντίδικος δεν βρίσκεται εν ζωή. Eκανε ακριβώς το αντίθετο. Μας είπε ότι έχασε επειδή δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την υπόθεση, αλλά τώρα θα πάει στο Εφετείο όπου και θα νικήσει ακόμα και τα φαντάσματα που τον κυνηγάνε. Δικαίωση μετά θάνατον για τον Βασίλη Μπεσκένη απέναντι στον Πολάκη Πατήστε εδώ Κάνουμε ένα λάθος με τον Πολάκη.
Τον αντιμετωπίζουμε πολιτικά. Δεν θα έπρεπε. Το θέμα είναι πολιτικό, όσον αφορά τον φίλο και προϊστάμενό του. Από τη στιγμή που ο Πρωθυπουργός δεν βρίσκει λόγο να ενοχληθεί από τη συμπεριφορά του υπουργού του, τα πάντα έχουν καλώς και θα μετρηθούν στην κάλπη. Ωστόσο όσον αφορά τον ίδιο τον Πολάκη, το θέμα είναι πρωτίστως ανθρώπινο με πολιτικές προεκτάσεις. Στην αρχή σκεφτόμουν ότι όλο αυτό είναι concept για να ρίξει την πετονιά του δίπλα στον Ηλία τον Κασιδιάρη, καθώς απευθύνονται στο ίδιο ακροατήριο.
Ομως όχι, ακόμα και οι καλύτεροι ηθοποιοί μπορούν να μπουν στο πετσί του ρόλου, δεν γίνεται όμως να μπαίνει και ο ρόλος στο πετσί τους. Ο Πολάκης παίζει τον εαυτό του, ακολουθεί τα βήματα του ιδιόμορφου θυμικού του. Υπό αυτό το πρίσμα, δύναται να αντιμετωπιστεί με κατανόηση, ενδεχομένως και με συμπάθεια, ακόμα και με το προνόμιο του μειωμένου καταλογισμού. Λάθος. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε αλλού, εκτός πολιτικής. Διότι η παρουσία του Πολάκη στην πολιτική είναι επιβλαβής για τρεις λόγους:
Πρώτον, είναι αμφίβολο κατά πόσο ένα πρόσωπο αυτής της συμπτωματολογίας στη συμπεριφορά του έχει την αρτιότητα και την επάρκεια για να χειριστεί υποθέσεις του κράτους. Δεύτερον, ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται προσβάλλει το σύνολο του δημόσιου βίου, ιδιαίτερα εκείνους που για λόγους πολιτικούς ή βιοποριστικούς καλούνται να τον υπερασπιστούν. Τρίτον, αποτελεί πρότυπο για πολλούς φιλόδοξους τραμπούκους της πολιτικής που θα δοκιμάσουν να πολιτευτούν όπως ο ίδιος. Και αυτοί θα είναι περισσότερο επικίνδυνοι γιατί, οι πονηροί, θα ξέρουν τι κάνουν.
Για τον Παυλή υπάρχουν ακόμα μερικές αμφιβολίες...
Κώστας Γιαννακίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου