Αμβρόσιοι υπάρχουν πολλοί...

...δικαστικές αίθουσες λίγες...

Πριν λίγα χρόνια, στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας αντήχησαν αυτές οι λέξεις «..αυτό είναι μια πολύ επικίνδυνη ένδειξη της Αποκάλυψης… Σημαίνει ότι οι άνθρωποι επιλέγουν την οδό της αυτοκαταστροφής». Σε...
άλλη περίσταση ακούστηκε πως «όταν οι νόμοι αποσπαστούν από την ηθική, παύουν να γίνονται αποδεκτοί από τους ανθρώπους«. Ήταν τα λόγια του Πατριάρχη της Ρωσικής Εκκλησίας για την ομοφυλοφιλία, ο οποίος, σύμφωνα με το περιοδικό TIME συσχέτιζε τον γάμο ομοφυλόφιλων με τη ναζιστική Γερμανία. Ο Αμβρόσιος δεν είναι ο πρώτος ούτε θα είναι ο τελευταίος που θα επιτίθεται στους ομοφυλόφιλους.

Ο επικεφαλής της ρωσικής ορθοδοξίας θεωρεί ότι η νομική αναγνώριση του γάμου μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου οδηγεί την ανθρωπότητα στην καταστροφή. Κάποιες εκατονταετίες πριν, οι ιερείς σκούζανε από τον άμβωνα ότι η πυρά θα ήτανε ο προορισμός για τα τέκνα της Κολάσεως. Εβραίοι, κτηνοβάτες και σοδομίτες άνετα καίγονταν ή παλουκώνονταν. Τον μεσαίωνα μάλιστα είχε αναπτυχθεί ολόκληρη βιομηχανία «δημιουργίας» ομοφυλόφιλων πληρώνοντας ανθρώπους που θα κατηγορούσαν άλλους για σοδομισμό.

Όταν οι Ισπανοί κονκισταδόροι περάσανε με τις αστραφτερές πανοπλίες τους στην Αμερική ρίχνανε τα εκπαιδευμένα σκυλιά τους πάνω στους δύσμοιρους ιθαγενείς για να τους καταβροχθίσουν, καθότι πολλούς τους θεωρούσανε ανώμαλους έτσι όπως ντύνονταν. Ο Βάσκο Νούνιεθ ντε Μπαλμπόα νόμιζε ότι η ομοφυλοφιλία ήταν κολλητική.

Πολλά χρόνια αργότερα, όταν η ανθρωπότητα ωρίμασε και απέκτησε φιλελεύθερους ηγέτες η ομοφοβία παρέμεινε. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον, λοιπόν, έκανε τη μεγάλη αποκάλυψη. Μας είπε για ποιο λόγο την πάτησαν οι Έλληνες, «Ξέρετε τι έπαθαν οι Έλληνες; Η ομοφυλοφιλία τους κατέστρεψε! Αυτό είναι βέβαιο. Ο Αριστοτέλης ήταν ομοφυλόφιλος. Όλοι το γνωρίζουμε. Το ίδιο και ο Σωκράτης. Και ξέρετε τι έπαθαν οι Ρωμαίοι; Οι τελευταίοι έξι αυτοκράτορες ήταν αδερφές».

Αφού ο Νίξον έκανε ένα πέρασμα-αναφορά στην Καθολική Εκκλησία που οι «πάπες πηδούσαν τις μοναχές«, όπως έλεγε, κατέληξε στις «αδελφές» της Ευρώπης. «Αυτό συνέβη και στη Βρετανία αλλά και τη Γαλλία. Και ας δούμε και τις ισχυρές κοινωνίες. Οι Ρώσοι, που ανάθεμά τους θα τους ξεριζώσουμε, δεν ξέρω τι σκατά κάνουνε οι μπαγάσηδες τις δικιές τους πουστάρες και δεν βλέπεις κανέναν. Δεν ξέρω τι κάνουν με δαύτους». Ο Νίξον απεβίωσε το 1994, ένα έτος πριν η «μισητή» του Ρωσία βγάλει την ομοφυλοφιλία από τη λίστα των θεωρούμενων ως εγκλημάτων. Η αντιομοφυλοφιλική ρητορική μπορεί να ακμάσει τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή.

Βλέπουμε ότι στην ιστορία υπήρξαν πολλοί «Αμβρόσιοι» . Προφανώς ούτε ο φιλελεύθερος Νίξον καταδικάστηκε ποτέ ούτε ο Κύριλλος. Στην Ελλάδα σήμερα όμως, ο Αμβρόσιος δεν τη γλίτωσε και καλώς δεν τη γλίτωσε. Μιλώντας ο ίδιος για «κτηνώδη διαστροφή», «θανάσιμο αμάρτημα» και στοχεύοντας τους ομοφυλόφιλους πολίτες προέτρεψε τον κόσμο να τους «φτύσει» . Η καταδίκη του Αμβρόσιου δεν είναι νίκη της κοινότητας των ομοφυλόφιλων (ΛΟΑΤ) αλλά όλης της κοινωνίας.

Το αξιακό;

Η επιστράτευση νόμου για να σωπάσουν τέτοιες βίαιες θεσμικές φωνές αφενός προσδίδει μια αίσθηση λειτουργίας του κράτους δικαίου αφετέρου όμως πρέπει να προβληματίζει επικοδομητικά. Πρέπει να φτάνει η κοινωνία μέχρι το σημείο να ζητά τη βοήθεια των δικαστών για να περιοριστεί η επιθετική αντιομοφυλοφιλική συμπεριφορά;

Από την άλλη, η άτοπη σεξουαλικοποίηση της συζήτησης που επιχειρείται από κάποιες περσόνες προκαλεί τον κόσμο. Για πολύ κόσμο, το Athenspride έχει καταντήσει περισσότερο καρναβάλι παρά προώθηση αιτημάτων. Μήπως θα έπρεπε να κυνηγηθούν από κανέναν δικαστή όσοι το πιστεύουν αυτό; Προφανώς και όχι.

Πολλές φορές αντιπρόσωποι του κινήματος βγάζουν μια κακεντρέχια που αγγίζει τα όρια της ετεροφοβίας. Θυμόμαστε τον Γρηγόρη Βαλιανάτο αμέσως μετά τον θάνατο του Δημήτρη Μητροπάνου να δηλώνει ότι «πέθανε ένας ομοφοβικός» εξάγοντας έναν συμπλεγματισμό. Ή μήπως θα έπρεπε να τον μηνύσει το ελληνικό κοινοβούλιο για το περίφημο «πόσα, μα πόσα αξιότιμα μέλη της Βουλής των Ελλήνων θα λειτουργούσαν πολύ πιο ουσιαστικά αν είχαν συμφιλιωθεί με τον δονητή τους» ; Δεν χρειάζεται κάτι να μπλέξει στα μονοπάτια του ποινικά κολάσιμου ώστε να αξιολογηθεί ως κάτι που δεν πρέπει καλύτερα να ξεστομιστεί.

Η αναλογική νομική διευθέτηση δεν αρκεί. Πολλά «διαμάντια» λέγονται που η δικαιοσύνη δεν μπορεί και δεν πρέπει να τα διαχειριστεί. Γι’ αυτό όμως χρειάζεται να είναι άγρυπνος και ο αξιακός «δικαστής» μέσα στον καθένα, ομοφοβικό ή ετεροφοβικό, ώστε να γλιτώσουμε την εξαχρείωση και την ανάγκη για πολλές δικαστικές αίθουσες. Το τι συνέβαινε δεκαετίες, αιώνες πριν δεν είναι άλλοθι ώστε να μην τοποθετούμε το αξιακό πριν το νομικό...

Βαγγέλης Γεωργίου

slpress.gr