Η δύναμη της προπαγάνδας...

Σιγά την είδηση. Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει προπαγάνδα και πόσο ρυθμιστικά και καθοριστικά λειτουργεί στις εξελίξεις.

Θέματα δημιουργούνται- ή...
ενισχύεται κάποια πτυχή τους- ανάλογα με τη θέληση και τα συμφέροντα του εκάστοτε ισχυρού. Δεν έχει σημασία αν το υλικό της προπαγάνδας είναι κατασκευασμένο ή αδύναμο για να στηρίξει την επιχειρηματολογία της. Το αποτέλεσμα έχει σημασία.

Το αποτέλεσμα φερ ειπείν στην περίπτωση του Ιράκ ήταν η εισβολή ,νομιμοποιημένη από την θηριώδη κατασκευή περί χημικών του Σαντάμ. Τα ψεύδη και η απάτη αποκαλύφθηκαν κάποια χρόνια μετά. Αλλά η κακουργία είχε συντελεστεί.

Επίσης, ποιός δεν θυμάται την ενορχηστρωμένη διεθνή εκστρατεία εναντίον της Σερβίας για μαζικούς τάφους στο Κόσοβο-μέγα ψεύδος και αυτό- για τον Κορμοράνο στον Κόλπο και για χίλια δυο ομοειδή κατασκευάσματα, με πρωταγωνιστές μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ευρώπη);

Και ποιος μπορεί νε ξεχάσει το ότι πρόθυμοι διεκπεραιωτές της θέλησης των μεγάλων υπήρξαν διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, όπως το CNN, το BBC και άλλα -μυθοποιημένης εγκυρότητος - μήντια της Δύσης;

Η κοινοτοπία του κακού-η παντοδυναμία της δυναστικής προπαγάνδας, δηλαδή- είναι διαρκής και ανεξάντλητη. Υψώνει σε περίοπτη θέση εκείνα που συμφέρουν στους εμπνευστές της, είτε αποσιωπά ευσχήμως και κυνικά εκείνα που τους εγκαλούν και δεν τους βολεύουν.

Όπως τώρα, ας πούμε, με την κρίση της Βενεζουέλας στο κόκκινο και την επικείμενη συνάντηση Τράμπ-Κίμ , στο Βιετνάμ.

Όλοι γνωρίζουμε ότι στην Βενεζουέλα σοβεί σοβαρή κρίση. Οικονομική, κοινωνική, πολιτική. Με αναντίρρητη την ευθύνη του καθεστώτος Μαδούρο για την φτώχεια που μαστίζει τη χώρα, για διώξεις πολιτικών αντιπάλων και για την παντί μέσω επιδίωξη να παραμείνει στην εξουσία.

Βέβαια, ο Μαδούρο επικαλείται νομιμοποιητικά την πρόσφατη εκλογική διαδικασία, η οποία τον διατήρησε στο ύπατο αξίωμα. Κι έχει δίκιο να λέει ότι την εγκυρότητα των εκλογών δεν αμφισβήτησαν οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι Διεθνείς Οργανισμοί, αλλά οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η αντιπολίτευση της χώρας.

Όμως, αν ήταν βέβαιος ότι τον στηρίζει ο λαός στον οποίο ομνύει, θα προσέφευγε στην λαϊκή ετυμηγορία. Τώρα! Που η χώρα συγκλονίζεται βυθισμένη στο χάος και υπάρχει κίνδυνος εμφυλίου πολέμου.

Έτσι πράττουν οι ηγέτες που έχουν εμπιστοσύνη στην πολιτική τους και εμφορούνται από δημοκρατικές αρχές. Κάτι που δεν μπορεί να ισχυριστεί και να επικαλεστεί ο Μαδούρο.

Δεδομένες, λοιπόν, οι ευθύνες του. Αλλά πόσο γνωστές στην υφήλιο είναι οι μηχανορραφίες, οι σκανδαλώδεις χρηματοδοτήσεις σε κόμματα και ΜΜΕ της αντιπολίτευσης, ο απηνής οικονομικός πόλεμος, οι συνωμοτικές επιχειρήσεις για πραξικόπημα και άλλα συναφή εναντίον της Βενεζουέλας;

Δεν είναι παντελώς άγνωστα όλα αυτά. Ορισμένα εκ των οποίων είναι ομολογημένα από τους ίδιους τους αποδέκτες( π.χ. οικονομική βοήθεια από τις ΗΠΑ σε τηλεοπτικούς σταθμούς).

Μόνο που περνούν σε δεύτερη μοίρα. Διότι η καταιγιστική προπαγάνδα είτε τα υποβαθμίζει είτε τα αγνοεί.

Σε ο,τι αφορά, τέλος, την σημαντική συνάντηση του Ντόναλντ Τράμπ με τον Κιμ, παρουσιάζει ενδιαφέρον να επισημανθεί το εξής:

Σε περιόδους όξυνσης των σχέσεων με τις ΗΠΑ, τα ρεπορτάζ διεθνών μήντια θυμούνται και προβάλλουν τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας.

Όταν, όμως, οι σχέσεις βελτιώνονται και αποκαθίσταται κάποιου είδους επικοινωνία, τότε τα κοκόρια της προπαγάνδας σιγούν. Όπως τώρα, με την συνάντηση στο Βιετνάμ.

Αλήθεια, πόσο καιρό έχουν να εμφανιστούν φοβερά και τρομερά ρεπορτάζ για «ωμότητες του δικτάτορα» -υπαρκτές ή κατασκευασμένες- και για ποικίλα ζητήματα που αφορούν στην καθημερινότητα της χώρας αυτής;

Πάει πολύς καιρός, πράγματι. Μέχρι να ρθει πάλι η στιγμή-της ρήξης με τις ΗΠΑ- για να ηχήσουν εκ νέου οι σάλπιγγες της επίθεσης εναντίον του όντως απεχθούς καθεστώτος της Βόρειας Κορέας.

Ενδεικτικά τα προεκτεθέντα παραδείγματα για την παντοδυναμία και τα κατορθώματα της προπαγάνδας. Για την πλήρη καταγραφή-έστω για γεγονότα της εποχής μας- θα χρειαζόταν ολόκληρος τόμος…

Γιάννης Τριάντης