...και έβγαλε καρπούς...
Υπάρχει μια φωτογραφία που αξίζει πάνω από χίλιες λέξεις. Είναι η φωτογραφία που αποτελεί το βιβλίο της ζωής του Αδωνη Γεωργιάδη. Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, όρθιος με ανοιχτά τα χέρια, σαν άλλος Ντι Κάπριο στην πλώρη του «Τιτανικού» αλλά σε έκδοση ελληνικού… Βλαχόλιγουντ, με χαρά και αυτοπεποίθηση που...
αναγνωρίζουν ακόμη και οι άψυχες κάμερες, χαιρετά το πλήθος που μαζεύτηκε στο Μαρούσι για να τον αποθεώσει στην κοπή μιας αθώας και μεταχρονολογημένης αγιοβασιλιάτικης πίτας. Μοιάζει ο Αδωνης να είναι έτοιμος για stage diving και ίσως να ήταν αν δεν διαπίστωνε πως το πλήθος είναι περασμένης ηλικίας ώστε να βουτήξει στην αγκαλιά του ως σταρ της εθνικής πατριδογνωσίας.
Ο,τι και να πει κανείς για τον Αδωνη, η φωτογραφία αυτή καταγράφει τη δικαίωση μαζί με την υπέρτατη χαρά του. Ο παρακατιανός του ΛΑΟΣ, ο σώγαμπρος στη ΝΔ, αυτός που τα στελέχη της απαξιωτικά αποκαλούσαν «ο Μπουμπούκος» άνθισε στα χρόνια του Κυριάκου Μητσοτάκη και τώρα βγάζει και καρπούς. Μπορεί η επικράτηση του Αδώνιδος να είναι συνυφασμένη με την ευχέρειά του να υπηρετεί ακόμη και αυτούς τους οποίους κάποτε καθύβριζε αλλά και με το πολιτικό έλλειμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, όμως σε κάθε περίπτωση το πραγματικό γεγονός είναι η επικράτησή του.
Ο Αδωνης αποκαλούσε τον Κώστα Καραμανλή ανεπάγγελτο και προδότη, κατηγορούσε την αδερφή του Κυριάκου, Ντόρα Μπακογιάννη, ότι παρέδωσε τη Μακεδονία και τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως «γόνο» τον οποίο απαξίωνε για όσα έλεγε. Σήμερα όμως, με όλους αυτούς παρόντες στη ΝΔ, ο Γεωργιάδης επικρατεί και εισπράττει το χειροκρότημα. Αυτή η επικράτηση καταγράφεται και φωτογραφικά στην εκδήλωση κοπής της πίτας του όταν ο άλλοτε κραταιός Θοδωρής Ρουσόπουλος σπεύδει να φωτογραφηθεί μαζί του. Ο Ρουσόπουλος τον οποίο ο Αδωνης αποκαλούσε Ρασπούτιν και Μέτερνιχ, καταθέτοντας μάλιστα ερωτήσεις στη Βουλή για τη βίλα του στο Καπανδρίτι αφού τον στόλιζε με υπονοούμενα.
Στη διαδρομή του για την κατάκτηση της ΝΔ ο Αδωνης εκπαραθύρωσε Καραμανλήδες, Μεϊμαράκηδες, Βουλγαράκηδες, φυλές μέσα στο κόμμα και πολιτικούς φύλαρχους ολόγυρα. Πολιτικοί που δημιούργησαν τη ΝΔ παρακολουθούν τον Αδωνη όχι μόνο να κόβει πίτες σε όλη την Ελλάδα αλλά και να κόβει και να ράβει ψηφοδέλτια, να επιβάλλει ανθρώπους και να δίνει εντολές σε αυτούς που τον λοιδορούσαν.
Η πορεία του είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Οταν το 2003 ο Γεωργιάδης εντάχθηκε στο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, ήταν ένας περιθωριακός πολιτικός σε ένα περιθωριακό κόμμα που πούλαγε πατριδολαγνεία, αρχαιολατρία από το καλάθι της λαϊκής, συνωμοσιολογία και θεωρίες μίσους που ξεκινούσαν από την ελληνική ανωτερότητα της ομάδας Εψιλον και τα αρχαία διαστημόπλοια για να καταλήξουν σε θαυμασμό προς διάφορους φίρερ. Στη Βουλή διέπρεψε καταθέτοντας ερωτήσεις για «λαθρομετανάστες», για την άλωση της Κωνσταντινούπολης και (όπως τον είχε καταγγείλει ο Μεϊμαράκης) για εργολαβίες προς εμπόρους όπλων. Η παρουσία του όμως στον δημόσιο χώρο ήταν ταυτισμένη με τις πωλήσεις ανοησίας. Ο Γεωργιάδης δημιούργησε ένα lifestyle του εθνικοπατριωτισμού πουλώντας βιβλία και συνωμοσίες στην τιμή του ενός, για να επεκταθεί αργότερα σε πωλήσεις καθαριστών τσιγάρων, νανογιλέκων και εσχάτως τηλεφώνων που δεν σπάνε ακόμη και αν τα ρίξεις στο κεφάλι συριζαίου. Πάντα ο πατριωτισμός του έχει και μια διάσταση «πώλησης» η οποία διαμορφώνει όπως πρέπει την ελληνική αγωγή χρησιμοποιώντας εθνικούς μύθους, αριθμολογία, εθνικές μαντεψιές, όλα χύμα και ό,τι πάρετε εκατό.
Από καιρού εις καιρόν ο Αδωνης έβαζε μέσα σε όλα αυτά και καμιά γκρίζα διαφήμιση που ξεκινούσε από ιδιωτικά κολέγια και κατέληγε σε «καταπληκτικά μαγιό».
Στη ΝΔ τον αντιμετώπιζαν ως «πιο γραφικό από το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη» που εκτίθεται με τις συνεχείς κωλοτούμπες του. Αυτό ίσως ήταν και το μεγαλύτερο λάθος, γιατί η αυτογελοιοποίηση (όπως έγινε άλλωστε πρόσφατα με το –υποτιθέμενο– ταξίδι του Τσίπρα στις Μαλδίβες) δεν είναι κάτι που προβληματίζει τον Γεωργιάδη. Καθετί που τον κάνει να καταγράφεται στην ημερήσια διάταξη εξυπηρετεί την πολιτική και ψυχολογική του ανάγκη να είναι στην επικαιρότητα. Η αρνητική διαφήμιση μοιάζει να είναι γι’ αυτόν η σπασμένη και βρόμικη σανίδα που όμως τον κρατά στην επιφάνεια.
Το να αποκαλέσεις γελοίο τον Αδωνη Γεωργιάδη δεν είναι κάτι που τον πτοεί. Οταν έχεις ξεκινήσει τη δημόσια καριέρα σου προβλέποντας παρέα με τον πατέρα Μάξιμο το «τέλος του κόσμου στις 7 Απριλίου του 2018» και παρ’ όλα αυτά καταφέρνεις να σε καλεί ο Χατζηνικολάου για συνέντευξη, γιατί να μην ονειρεύεσαι το Μέγαρο Μαξίμου;
Ο Γεωργιάδης, παρότι είναι ενοχλητικός ψύλλος στον κόρφο των μεγαλοαστών συντηρητικών, κατάφερε να μπει στα σαλόνια τους και να κατακτήσει το προνόμιο να τον αποκαλούν «φίλο», έστω στο όνομα του κοινού μίσους για όσους τους αφαίρεσαν εξουσία και εύκολο πλούτο.
Μπορείς στο YouTube να γελάσεις με αμέτρητα βιντεάκια του αντιπροέδρου της ΝΔ όπου λιγουρεύεται την αναγνωρισιμότητα ακολουθώντας τον δρόμο του κωμικού και όχι του πολιτικού. Στη χώρα όπου μητέρες ζητούσαν από την Τζούλια Αλεξανδράτου αυτόγραφα για τα παιδιά τους γιατί να μην υπάρχουν αυτοί που αναζητούν την προσωπική σωτηρία στον Αδωνη;
Οσο στο εσωτερικό της ΝΔ οι λεγεωνάριοι περιμένουν στη γωνία για να μοιράσουν την εξουσία ή τα ενδύματα του σταυρωμένου Μητσοτάκη μετά την ήττα, ο Αδωνης φτιάχνει το δικό του κόμμα και το προφίλ του μεσσία. Μπορεί οι καραμανλικοί να δυσφορούν, οι δημοκράτες στο κόμμα να διαμαρτύρονται και οι διορατικοί να αγωνιούν γι’ αυτό που έρχεται, όμως σε όλες τις φωτογραφίες της καθημερινότητας ο Αδωνης είναι ο πρωταγωνιστής και αυτοί το φόντο.
Οταν μπήκε στη ΝΔ οι προύχοντες του κόμματος τον χρησιμοποίησαν για να ψιθυρίζει όσα δεν τολμούσαν να πουν φωναχτά οι ίδιοι, με το επιχείρημα ότι είχε το ακαταλόγιστο του γραφικού τηλεπωλητή. Σήμερα ο Αδωνης και οι κλώνοι του είναι οι μόνοι που μιλάνε στο κόμμα και για το κόμμα. Τον κατηγορούν πως κάνει επίσημη γραμμή του κόμματος τα πρωτοσέλιδα του «Μακελειού». Ο Αδωνης όμως έχει πετύχει ως μακελάρης του κόμματος που τον περιέπαιξε και τον λοιδόρησε. Δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο ακόμη και αν χρειαστεί να φιλήσει όλους τους προέδρους. Ως Ιούδας φυσικά.
Κώστας Βαξεβάνης
documentonews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου