Για την πιο επιτυχή αναθεώρηση μεταπολιτευτικά έκανε λόγο ο υπουργός Επικρατείας Χριστόφορος Βερναρδάκης μιλώντας στο Κόκκινο.
Μετά την συνταγματική αναθεώρηση -και ενώ προωθείται η επίλυση του θέματος των «κόκκινων δανείων» με προστασία της πρώτης κατοικίας- υπάρχουν δύο μεγάλες εκκρεμότητες ακόμη, οι...
ρυθμίσεις για τις οφειλές προς τα ασφαλιστικά Ταμεία και τις αντίστοιχες την εφορία και, όπως είπε ο κ. Βερναρδάκης, «μέχρι το πρώτο 10ήμερο του Μαρτίου θα είναι κλεισμένες τουλάχιστον αυτές για τις ασφαλιστικές εισφορές. Ο στόχος είναι μέχρι τα μέσα Μαρτίου να έχει ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία και να υπάρχει ήδη ψηφισμένο νομοθετικό πλαίσιο για άμεση εφαρμογή». Όπως εκτίμησε, «θα έχουμε μία πολύ καλή, σοβαρή κυβερνητική παρέμβαση ανακούφισης για τα χρέη προς τα ταμεία … στη λογική του επανυπολογισμού με βάση το αναλογικό σύστημα που υπάρχει τώρα, που θα συνοδευτεί με διαγραφή και διαδικασία αποπληρωμής σε βάθος χρόνου».
Για το θέμα της ρύθμισης χρεών προς την εφορία, «γίνεται προσπάθεια να είναι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική. Εμπλέκεται και η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων που έχει ρόλο στη ρύθμιση, γιατί έχει όλες τις βάσεις δεδομένων και τα στοιχεία που “συγκροτούν” φορολογικό χρέος. Θέλουμε να δούμε μία ρύθμιση όσο το δυνατόν πιο ευέλικτη και επωφελή», όπως είπε ο ίδιος.
«Δεν μπορεί να υπάρχει εύκολα μία “οριζόντια” ρύθμιση», υπογράμμισε σε άλλο σημείο, «πρέπει να βρούμε κριτήρια που να προστατεύουν το λαϊκό εισόδημα … να δούμε όλη την γκάμα διαφοροποιήσεων που υπάρχουν. Η προσοχή που έχει το υπουργείο Οικονομικών είναι να μην προχωρήσει σε άδικες ρυθμίσεις προς μία ή άλλη κατεύθυνση», τόνισε ο κ. Βερναρδάκης.
Αναφερόμενος στην διαδικασία στην Βουλή για την συνταγματική αναθεώρηση, ο κ. Βερναρδάκης εκτίμησε ότι «σε γενικές γραμμές είχαμε μία σοβαρή καταγραφή … οι βασικές στρατηγικές που ετέθησαν με την πρότασή μας έτυχαν ευρύτερης αποδοχής, σε πολλά ήταν ώριμες οι συγκλίσεις, σε άλλα τολμήσαμε να πιέσουμε … σε γενικές γραμμές είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, γιατί περνούν στη δεύτερη φάση προτάσεις που αφορούν την κατοχύρωση του κοινωνικού κράτους, ζητήματα κοινωνικής ασφάλισης, πρόσβασης στο ΕΣΥ, νέα δικαιώματα», κτλ.
Επανέλαβε ότι «αυτή η αναθεώρηση όπως θα καταγραφεί τελικά δεν θα είναι μία “άνευρη” αναθεώρηση, όπως του 2001 και του 2008 … που είχαν πολύ μεγάλη συναίνεση, αλλά συναινέσεις “μηδενικού αθροίσματος” στην πραγματικότητα και δεν άφησαν κανένα θεσμικό αποτύπωμα. Αυτή η αναθεώρηση θα αφήσει σοβαρό θεσμικό αποτύπωμα, γιατί οι αλλαγές που προκαλεί ήδη με την πρώτη ψηφοφορία στο πολιτικό σύστημα, την αρχιτεκτονική του αλλά και εκεί που δημιουργούνται οι συγκλίσεις και οι διαφωνίες … σε μία δύσκολη περίοδο, μίας οκτακομματικής Βουλής που δεν ήταν εύκολο να βρει σημεία ισορροπίας».
Και εκεί που υπήρξε “ωριμότητα”, που αναγκάστηκε η αντιπολίτευση να συναινέσει, αλλά και εκεί που δεν υπήρξαν συναινέσεις αλλά άλλου τύπου συγκλίσεις, θεωρώ ότι έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα για να αφήσουμε ένα πολύ ισχυρό θεσμικό αποτύπωμα. Και τα θεσμικά αποτυπώματα δεν προκύπτουν από κατασκευασμένες συναινέσεις, αλλά πολλές φορές μέσα από μεγάλες ιδεολογικές συγκρούσεις και συγκρούσεις στρατηγικής για την κοινωνία και την οικονομία. Υπ’ αυτή την έννοια, νομίζω ότι αυτή η αναθεώρηση θα αποδειχθεί η πιο επιτυχής που έγινε μετά το 1985-1986 όταν έγινε η πρώτη» μεταπολιτευτικά.
Σχολιάζοντας εξάλλου την στάση του ΚΚΕ, που δεν υποστήριξε την αναθεώρηση που αφορά την θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, ο κ. Βερναρδάκης είπε ότι «το ΚΚΕ είναι ένα εκκρεμές που πολύ εύκολα παλατζάρει από την πιο αριστερή στην πιο δεξιά κριτική. Έχει μία ξεπερασμένη άποψη, πολλές φορές την επενδύει με μία αριστερή φρασεολογία ή οπτική που μπορεί να ίσχυε μία άλλη εποχή. Καταψήφισε για παράδειγμα την “εποικοδομητική πρόταση δυσπιστίας”, όταν δηλαδή γίνεται πρόταση μομφής, να μην μπορεί να πέσει η κυβέρνηση εάν δεν προκύπτει διάδοχο κυβερνητικό σχήμα ή πρωθυπουργός. Ακούγεται παράδοξο, είναι δίδυμη πρωτοβουλία, μαζί με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, που έχει ψηφιστεί ως εκλογικός νόμος και προτείνεται ως συνταγματική πρόβλεψη μέχρι ενός σημείου (η μη αναλογικότητα να μην ξεπερνά το 10%). Ενώ με την σημερινή αρχιτεκτονική “ακούγεται περίεργο”, μην βλέποντας ότι αλλάζει η αρχιτεκτονική του συστήματος με την απλή αναλογική, δεν καταλαβαίνει την δυναμική που αναπτύσσεται σε ένα πολιτικό σύστημα».
«Υπάρχουν επίσης και οι συντηρητισμοί», συνέχισε, το είδαμε στο Μακεδονικό, το βλέπουμε στη στάση για διάφορα άρθρα στην αναθεώρηση του Συντάγματος. Είναι μία αδιέξοδη πολιτική, γιατί σε καμία περίπτωση δεν καθιστά αυτό τον χώρο έναν χώρο που μπορεί να δημιουργήσει πολιτικά γεγονότα, συμμαχίες, να έχει ένα κέρδος. Είναι μία αυτοπεριθωριοποίηση που προφανώς οδηγεί σε αδιέξοδο. Είναι ένας πολιτικός αυτισμός, δεν συνομιλεί με κανέναν. Όχι απλώς με κόμματα, αλλά και με τις νέες ανάγκες που προκύπτουν στην πολιτική».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου