στη ΝΔ. Ωστόσο από τις αρχικές καταθέσεις όλοι μπορούσαν εύκολα να διαπιστώσουν πως η υπόθεση δεν ήταν μια απλή υπόθεση παθητικής δωροδοκίας, αλλά πως είχε διαπραχθεί το αδίκημα της παράνομης χρηματοδότησης κόμματος.
Τον Κώστα Σημίτη, την προεδρία του οποίου αφορούν οι παράνομες χρηματοδοτήσεις της Siemens μέσω του Τσουκάτου, διαδέχτηκαν τρεις πρόεδροι (Ευ. Βενιζέλος, Φώφη Γεννηματά, Γιώργος Παπανδρέου) ωστόσο, παρά τις ομολογίες του άλλοτε “στρατηγού” Τσουκάτου, κανείς από τους τρεις δεν παραδέχθηκε πως τα χρήματα μπήκαν στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ. Ποινικά το αδίκημα έχει παραγραφεί. Φρόντισαν η παράνομη χρηματοδότηση κόμματος να υπόκειται σε πενταετή παραγραφή. Ακόμα και το αδίκημα του ξεπλύματος έχει πλέον παραγραφεί, όπως σημειώνει η Νέα Σελίδα σε δημοσίευμά της. Ωστόσο το ζήτημα είναι άκρως ηθικό και πολιτικό. Και αυτό δεν διαγράφεται, παρά τη σιωπή που τηρούν οι υπεύθυνοι μετά τις αποκαλύψεις. Πολλά είναι τα ερωτήματα και για τον τρόπο που χειρίστηκε την υπόθεση η Δικαιοσύνη.
Το κατηγορητήριο για τον Θεόδωρο Τσουκάτο συντάχθηκε όταν αποκαλύφθηκε ότι με δύο εμβάσματα (Φεβρουάριος και Μάιος του 1999) ο “στρατηγός” του ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη, πήρε το επίμαχο ποσό από τον ταμία της εταιρείας, ονόματι Ρούντολφ, μέσω Αυστρία και το ποσό αυτό έφτασε σταδιακά στην Ελλάδα. Κι ενώ το κατηγορητήριο Ζαγοριανού το 2009 έκανε λόγο για συνέργεια σε παθητική δωροδοκία και ξέπλυμα, ότι δηλαδή ο Τσουκάτος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και σύμβουλος του Κώστα Σημίτη, έδινε μίζες σε στελέχη του ΟΤΕ και σε άλλα άγνωστα πρόσωπα για να πάρει η Siemens την επίμαχη σύμβαση 8002, τίποτα δεν αποδείκνυε κάτι τέτοιο.
Όπως υπενθυμίζει η Νέα Σελίδα στο δημοσίευμά της, ο ίδιος ο Θ. Τσουκάτος, στην πρώτη απολογία του δέκα χρόνια πριν, είχε καταθέσει πως είχε δεχτεί τον Μιχάλη Χριστοφοράκο (επικεφαλής της Siemens στην Ελλάδα και κεντρικό πρόσωπο του σκανδάλου των μαύρων ταμείων), ο οποίος του “εξέφρασε την επιθυμία να συμβάλει στην ενίσχυση του κόμματος για το συνέδριο και τις ευρωεκλογές, χωρίς να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα και να συνδέσει την ενίσχυση με οποιαδήποτε δραστηριότητα της εταιρείας”. Όπως εξήγησε στη συνέχεια, τα ποσά ήρθαν σε φίλους του επιχειρηματίες, καθώς κανένας προεκλογικός αγώνας δεν κόστιζε τα δηλούμενα χρήματα και κανένα επίσημο βιβλίο δεν απεικόνιζε την ακριβή οικονομική κατάσταση του κόμματος. Από τότε ανέφερε πως το ποσό αυτό δεν θα μπορούσε να κακταγραφεί επίσημα, αφού θα υπήρχαν ποινικές κυρώσεις και θα μειωνόταν κατά 50% η κρατική επιχορήγηση.
Το παράδοξο είναι ότι από το 2009 ο πρώην επόπτης των οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, Σπύρος Αυγερινός, είχε επιβεβαιώσει τα λεγόμενά του δηλώνοντας: “Θυμάμαι ότι ο κ. Τσουκάτος το 1999 έφερε στα ταεία του κόμματος ποσά αντίστοιχα με αυτά που λέει”. Είχε μάλιστα σημειώσει πως “σε περίοδο συνεδρίων ή σε προεκλογικές περιόδους τα χρήματα έφταναν με μεγαλύτερη συχνότητα και πολλές φορές τα έφερνε ο ίδιος”. Όλα αυτά είχαν κατατεθεί στο πλαίσιο της Προκαταρκτικής και ενώπιον του εισαγγελέα Π. Αθανασίου.
Τα ίδια επανέλαβε ο κ. Τσουκάτος και το 2010 στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Σε εκείνες τις καταθέσεις είχε αναφερθεί και στην παρουσία ενός διαφημιστή κατά τις συναντήσεις που είχε με τον Μιχάλη Χριστοφοράκο. Αργότερα αποκαλύφθηκε πως πρόκειται για τον Παπαπολύζο, το όνομα του οποίου ενεπλάκη στην υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ. Παρότι εμφανίστηκε από τον κατηγορούμενο ως βασικός μάρτυρας τον συναντήσεων, ο Παπαπολύζος δεν εκλήθη να καταθέσει. Ο συνήγορος του Θεόδωρου Τσουκάτου, Διονύσης Γκούσκος, σύμφωνα με τη Νέα Σελίδα, και το 2008, στην αρχική του κατάθεση, είχε ζητήσει από τον εισαγγελέα Π. Αθανασίου να καταθέσει ο Παπαπολύζος. Τελικά ο διαφημιστής κατέθεσε πολύ αργότερα, στη δίκη της Siemens ως μάρτυρας, όπου και παραδέχθηκε πως προσέφερε τις υπηρεσίες του τόσο στη Siemens όσο και στο ΠΑΣΟΚ και το κυριότερα επιβεβαίωσε πως ήταν αυτός που γνώρισε τον Χριστοφοράκο στον Τσουκάτο.
Ο Θεόδωρος Τσουκάτος κατά την τελευταία απολογία του στο Γ Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων ομολόγησε πως το ΠΑΣΟΚ τηρούσε διπλά βιβλία με παράνομες χρηματοδοτήσεις, αποδεικνύοντας επιπλέον πως το κατηγορητήριο της ελληνικής Δικαιοσύνης για το σκάνδαλο της Siemens είναι τουλάχιστον ελλιπές και δεν μπήκε ποτέ στην ουσία της υπόθεσης, που είναι οι ευθύνες των πολιτικών και οι παράνομες χρηματοδοτήσεις των κομμάτων.
Είναι ενδεικτικό πως το ελληνικό βούλευμα έκτασης 2.640 σελίδων δεν αναφέρει πουθενά τις χορηγίες των ελληνικών κομμάτων από τη γερμανική εταιρεία. Ωστόσο από το 2009 έχει εκδοθεί απόφαση του Ειρηνοδικείου του Μονάχου, όπου περιγράφεται λεπτομερώς και με βέβαιο τρόπο πως τα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δέχονταν κομματικές πληρωμές σε ποσοστό 2% του τζίρου συγκεκριμένων έργων στη χώρα μας. Όπως σημειώνει η Νέα Σελίδα, αναφέρει επί λέξει πως κατόπιν συμφωνίας τα χρήματα εισπράχτηκαν από τους ταμίες των κομμάτων, από τον Κώστα Γείτονα για το ΠΑΣΟΚ και από τον Γιάννη Βαρθολομαίο για τη ΝΔ. Κατά την απόφαση, ο σκοπός ήταν να ασκήσουν την απαιτούμενη επιρροή στα κόμματά τους για να πάρει η Siemens τα έργα που επεδίωκε στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου