Οι γεφυροποιοί και τα απορρίμματα...

Γιώργος Σταματόπουλος

Οταν λέμε απορρίμματα της πολιτικής δεν εννοούμε -προς θεού- όλους τους γεφυροποιούς που μας προέκυψαν, αν και δεν είναι λίγοι όσοι στελεχώνουν τη γέφυρα [ή τις γέφυρες]. Εννοούνται όσοι...
μεταστρέφουν χωρίς δυσκολία και χωρίς αιδώ· όσοι προσέρχονται σε όσους τους καλούν μπας και στεριώσουν σε καμιά καρεκλούλα - σε όσες ώς τούδε προσπάθησαν να εγκαταστήσουν το είναι τους, αυτές αποδείχτηκε ότι ήσαν ανερεισίνωτες. Τι πάθαν οι καημένοι. Κατά τ' άλλα δεν παύει να ισχύει ότι η γένεση της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα δεν είναι δυνατή, άσε που θα είναι τερατογένεση, μια και ούτε Κέντρο υπάρχει ούτε Αριστερά, τουλάχιστον κοινοβουλευτικά.

Ματαιοπονούν οι εμπνευστές των γεφυρών ότι μπορούν να ελκύσουν τους που τα έχουν χαμένα, ήπιους και ανέστιους ψηφοφόρους· οι περισσότεροι απ' αυτούς έχουν κριθεί από τα έργα τους, από τη στάση τους. Ο σημιτικός εκσυγχρονισμός [ο περί τον κάποτε πρωθυπουργό Σημίτη] αποδείχτηκε θνησιγενής. Και να που τώρα πάει να «ξαναγεννηθεί». Βρε, μανία.

Είναι και που οι αυτοαποκαλούμενοι εκσυγχρονιστές (σοσιαλδημοκράτες τάχα, Ευρωπαίοι αριστεροί) θεωρούν πλέμπα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού, μας θεωρούν ημιάγριους, απαίδευτους και άμοιρους ευρωπαϊσμού. Τούτος ο τελευταίος φαντάζει κάπως σαν νέος λαϊκισμός - από την ανάποδη.

Η μεγάλη ευκαιρία για μια πραγματική, θεμελιωμένη Κεντροαριστερά, με μάλιστα πιο έντονα τα στοιχεία τα μακριά από το Κέντρο, χάθηκε το '81, αλλά τότε η Αριστερά την κράταγε ψηλά τη μύτη, αδιαφορώντας ότι η μεγάλη πλειοψηφία, τότε, που ψήφισε «Αλλαγή», είχε στους κόλπους της ουκ ολίγους εαμογενείς αριστερούς και ότι ναι, τότε, μπορούσε να υπάρξει λαϊκή ώσμωση, σύμπνοια έστω. Της ξίνισαν τα μούτρα τότε της Αριστεράς διότι, λέει, της είχαν κλέψει τα συνθήματα [το γλειφιτζούρι].

Αστείο πράγμα οι γέφυρες σήμερα, θα πει κανείς - γκρεμίζονται και εύκολα. Θέλει γερά υλικά για να χτίσεις μια γέφυρα, θέλει και στέρεο έδαφος - αυτά είναι εν ανεπαρκεία στη χώρα όπου επικρατεί το ευτελές και το βαλτώδες.

Ο πάλαι ποτέ ένδοξος (;) ευρωκομμουνισμός δεν υπάρχει πια, μόνο φιλελευθερισμός επικρατεί [και δεν έχει ανάγκη κανένα ευρώ - μπροστά του· ή και πίσω του]. Οι διαιρέσεις αυτές έχουν εξαϋλωθεί, ούτε καν στη μνήμη των Ευρωπαίων υπάρχουν. Σήμερα οι άνθρωποι διαιρούνται [τους έχουν διαιρέσει] σε αυτούς που πεινάνε και σε αυτούς που δεν πεινάνε· σε αυτούς που εξουσιάζουν και σ' εκείνους που εξουσιάζονται. Δεν είναι δα δύσκολο να διακρίνει κανείς ποιοι υπερτερούν.

Επιπλέον πώς να εκσυγχρονίσεις κάποιον ή κάτι; Με ποιο δικαίωμα, όταν μάλιστα εσύ ο ίδιος αγνοείς τι σημαίνει εκσυγχρονισμός [εκμοντερνισμός και λοιπά]; Εξάλλου τίποτε δεν γίνεται με το ζόρι. Τι είδους βία [πρέπει] να χρησιμοποιήσεις προκειμένου να πείσεις έναν αδιάφορο, π.χ., να γίνει εκσυγχρονιστής. Γίνεται με το ζόρι παντρειά; Εμ, δεν γίνεται, εάν δεν υπάρχει συναίνεση, πώς να το κάνουμε;

Εχει γούστο όμως να βλέπεις τους γεφυροποιούς, με πάσαν επισημότητα, να ξεσηκώνουν συνεντεύξεις Τύπου... για να μας πουν τι; Σαν καινούργιοι φωστήρες, συγγνώμη, σωτήρες φαντάζουν οι επίσημοι αυτοί, που φαίνονται να αγωνιούν πραγματικά για το μέλλον της χώρας. Τι να [τους] κάνουμε· πρέπει να έχουν και αυτοί [ένα] λόγο...

efsyn.gr