Η πρώτη φάση της συνταγματικής αναθεώρησης, στην παρούσα Βουλή, ολοκληρώθηκε χθες. Σε περίπου έναν μήνα θα επαναληφθεί η διαδικασία για τα άρθρα τα οποία η...
χθεσινή ψηφοφορία ενέκρινε ως αναθεωρητέα.
Στη συνέχεια, η διαδικασία θα ολοκληρωθεί από την επόμενη Βουλή. Ωστόσο, με όσα έγιναν χθες αξίζει να ασχοληθούμε σοβαρά. Ιδιαίτερα από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την αναθεώρηση του άρθρου 3 και τη συνταγματική κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους.
Το άρθρο αυτό κρίθηκε αναθεωρητέο με την οριακή πλειοψηφία των 151 βουλευτών. Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που δεν πρέπει να προβληματίσει μόνο το κυβερνητικό κόμμα -το οποίο όπως φαίνεται είχε διαρροές ψήφων-, αλλά ολόκληρη την Αριστερά και τον δημοκρατικό πολιτικό κόσμο που δηλώνει ότι συμμερίζεται τις σύγχρονες αντιλήψεις για τον ρόλο της πολιτείας στα ζητήματα θρησκευτικής ή άλλης συνείδησης.
Στο ισχύον Σύνταγμα υπάρχει ένας αναχρονισμός, της επικρατούσας θρησκείας στην Ελλάδα. Χωρίς την εξάλειψη αυτής της συνταγματικής διάταξης, καμία ανεξιθρησκία δεν πρόκειται να υπάρξει στην Ελληνική Δημοκρατία, όσο και αν υπάρχουν άλλες συνταγματικές διατάξεις που υποτίθεται την κατοχυρώνουν.
Αυτές οι διατάξεις θα ακυρώνονται επί της ουσίας, από τη στιγμή που η αναγνώριση επικρατούσας θρησκείας συνιστά από μόνη της ουσιαστική διάκριση μεταξύ των θρησκειών μέσα στην ελληνική επικράτεια και μεταξύ των πολιτών που ασπάζονται διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα ή δεν ασπάζονται κανένα.
Δεν χωράει αμφιβολία πως ο πολιτειακός αναχρονισμός στα ζητήματα της θρησκείας στη χώρα μας είναι διαχρονικός, διακομματικός και αρκετά ισχυρός. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι αυτός ο αναχρονισμός πολλές φορές κρύβεται πίσω από προσχήματα. Τι εμπόδισε, για παράδειγμα, άλλες δυνάμεις της Αριστεράς ή της Κεντροαριστεράς, ακόμη και βουλευτές της Ν.Δ., να ψηφίσουν την αναθεώρηση της συγκεκριμένης διάταξης, ώστε η πλειοψηφία να είναι ευρύτατη;
Τι εμπόδισε, το προηγούμενο διάστημα, όλους εκείνους που είναι υπέρ της ουσιαστικής θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους να έχουν συμφωνήσει σε ένα κοινό πλαίσιο, όπως συμβαίνει σε πολλά κράτη της Ευρώπης; Ο ελληνικός λαός λέει πως όποιος δεν θέλει να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινίζει. Αλλά κάποια στιγμή ο ομφάλιος λώρος που συνδέει τόσο σφιχτά την πολιτεία με την επικρατούσα θρησκεία πρέπει να κοπεί.
χθεσινή ψηφοφορία ενέκρινε ως αναθεωρητέα.
Στη συνέχεια, η διαδικασία θα ολοκληρωθεί από την επόμενη Βουλή. Ωστόσο, με όσα έγιναν χθες αξίζει να ασχοληθούμε σοβαρά. Ιδιαίτερα από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την αναθεώρηση του άρθρου 3 και τη συνταγματική κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους.
Το άρθρο αυτό κρίθηκε αναθεωρητέο με την οριακή πλειοψηφία των 151 βουλευτών. Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που δεν πρέπει να προβληματίσει μόνο το κυβερνητικό κόμμα -το οποίο όπως φαίνεται είχε διαρροές ψήφων-, αλλά ολόκληρη την Αριστερά και τον δημοκρατικό πολιτικό κόσμο που δηλώνει ότι συμμερίζεται τις σύγχρονες αντιλήψεις για τον ρόλο της πολιτείας στα ζητήματα θρησκευτικής ή άλλης συνείδησης.
Στο ισχύον Σύνταγμα υπάρχει ένας αναχρονισμός, της επικρατούσας θρησκείας στην Ελλάδα. Χωρίς την εξάλειψη αυτής της συνταγματικής διάταξης, καμία ανεξιθρησκία δεν πρόκειται να υπάρξει στην Ελληνική Δημοκρατία, όσο και αν υπάρχουν άλλες συνταγματικές διατάξεις που υποτίθεται την κατοχυρώνουν.
Αυτές οι διατάξεις θα ακυρώνονται επί της ουσίας, από τη στιγμή που η αναγνώριση επικρατούσας θρησκείας συνιστά από μόνη της ουσιαστική διάκριση μεταξύ των θρησκειών μέσα στην ελληνική επικράτεια και μεταξύ των πολιτών που ασπάζονται διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα ή δεν ασπάζονται κανένα.
Δεν χωράει αμφιβολία πως ο πολιτειακός αναχρονισμός στα ζητήματα της θρησκείας στη χώρα μας είναι διαχρονικός, διακομματικός και αρκετά ισχυρός. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι αυτός ο αναχρονισμός πολλές φορές κρύβεται πίσω από προσχήματα. Τι εμπόδισε, για παράδειγμα, άλλες δυνάμεις της Αριστεράς ή της Κεντροαριστεράς, ακόμη και βουλευτές της Ν.Δ., να ψηφίσουν την αναθεώρηση της συγκεκριμένης διάταξης, ώστε η πλειοψηφία να είναι ευρύτατη;
Τι εμπόδισε, το προηγούμενο διάστημα, όλους εκείνους που είναι υπέρ της ουσιαστικής θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους να έχουν συμφωνήσει σε ένα κοινό πλαίσιο, όπως συμβαίνει σε πολλά κράτη της Ευρώπης; Ο ελληνικός λαός λέει πως όποιος δεν θέλει να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινίζει. Αλλά κάποια στιγμή ο ομφάλιος λώρος που συνδέει τόσο σφιχτά την πολιτεία με την επικρατούσα θρησκεία πρέπει να κοπεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου