άρθρο του γιατί ο ίδιος δεν πρόκειται να ακολουθήσει τον συγκεκριμένο δρόμο...
«Πολιτικός δεν πρόκειται να γίνω, ψήφο δεν πρόκειται να σας ζητήσω. Όχι ότι είναι κακό να ακολουθεί ένας δημοσιογράφος αυτό τον δρόμο. Απλώς, δεν μου πάει. Δεν είναι του... χαρακτήρα μου, που λένε. Έτσι και πηγαίναμε όλοι για βουλευτές, τι θα γινόταν ο κοσμος;
Σύμφωνοι, οι δημοσιογραφοι είναι δημοφιλείς. Και κυρίως όσοι βγαίνουμε στο γυαλί και φτάνουμε έτσι μέχρι τα σαλόνια των σπιτιών σας. Αλλα αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ικανοί για να κάνουμε και κάτι διαφορετικό πέρα απο τη δουλειά μας. Εκτός κι αν κάποιος εχει δοκιμαστεί στον στίβο των κοινών και εχει αποδείξει οτι διαθέτει ταλέντο και απεριόριστα αποθέματα προσφοράς. Το ίδιο νομίζω οτι ισχύει για ηθοποιούς, ποδοσφαιριστές και άλλους.
Ναι αλλα στη δημοκρατία δεν μπορείς να βγάζεις «απαγορευτικά». Οποιος θελει κατεβαίνει και τον κρίνει στο τέλος ο λαος. Αυτο είναι αληθές. Εξισου αληθές ομως ειναι το γεγονος οτι οι ίδιες οι ηγεσίες των κομμάτων οφείλουν να βάζουν φρένο. Αν το πολιτικό marketing το απαιτεί, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.
Θα εχουν στη σύνθεση των ψηφοδελτίων και δημοσιογράφους και ηθοποιούς. Αλλα ειναι στο χέρι τους αν αυτο αντιπροσωπεύει εναν μικρό αριθμό ή αν η επόμενη Βουλή θυμίζει τηλεπαράθυρο. Οχι τίποτα αλλο, αλλα για να μην παραπονιούνται στη συνέχεια οι ίδιοι οι δημοσιογραφοι για το… κακό επίπεδο της Βουλης»!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου