εποχές που τα αθλητικά φύλλα με το που έβγαιναν στους πάγκους έφευγαν σαν ζεστό ψωμί, έχουν περάσει χωρίς επιστροφή –τουλάχιστον για τις επόμενες... τριάντα ή πενήντα γενιές αθλητικών συντακτών.
Κατανοητό να παλεύουν οι αθλητικές εφημερίδες για να πουλήσουν με ωραίες λέξεις, ακόμα και με τεχνάσματα. Κατανοητό έως ένα σημείο. Νομίζω ότι αυτό το σημείο δεν το ξεπέρασαν σήμερα οι περισσότερες από τις αθλητικές εφημερίδες, αλλά το πλησίασαν. Πούλησαν αυτό που πουλούσε από καταβολής του (όταν τον αποτελούσαν μόνο μια-δυο εφημερίδες) ο αθλητικός Τύπος: ελπίδα. Λόγου χάρη πάντα στις κληρώσεις ελληνικών ομάδων με ξένες, οι εφημερίδες παρουσίαζαν τις αντιπάλους ως «του χεριού» τους ή ως «μεγαθήρια που μας τρέμουν».
Το 2-2 του Ολυμπιακού με τη Ντιναμό Κιέβου ήταν αρνητικό αποτέλεσμα για να πας με πολλές ελπίδες στη ρεβάνς. Το δείχνει και η δυσαρέσκεια Μαρινάκη που κατέβηκε στα αποδυτήρια για να μιλήσει στους παίκτες και στο τεχνικό δυναμικό της ομάδας. Φυσικά, δεν είναι απαγορευτικό για πρόκριση. Και εκεί πάνω τόκισαν τρεις από τις σημερινές εφημερίδες με ενθαρρυντικούς τίτλους –και ηρεμιστικούς μπορείς να τους πεις (δείτε την πρώτη σύνθεση πρωτοσέλιδων στην εικονογράφηση του θέματος). Σαν να ήταν το 2-2 θετικό σκορ, έστω και αν το γκολ των Ουκρανών ελάχιστα πριν από τη λήξη έστρωσε πολλή ανηφόρα στον δρόμο της πρόκρισης.
Άλλες δύο είδαν το αποτέλεσμα ψυχρά, ψύχραιμα και ωμά (δεύτερη σύνθεση). Δεν το ωραιοποίησαν. Από εκεί και πέρα ο πελάτης-αναγνώστης διαλέγει και παίρνει. Όπως έχει διαλέξει και ο δημοσιογράφος-πωλητής την προβολή και τον τίτλο για να είναι κατά τη γνώμη του ο πιο εμπορικός. Η «αγορά» είναι αυτή που θα πει την τελευταία λέξη. Η «αγορά» που έχει συρρικνωθεί σε βαθμό απογοητευτικής ισχνότητας...
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου