Η εικόνα που παρουσιάζει το κομματικό σκηνικό είναι απωθητική. Το χειρότερο είναι ότι σπρώχνει τους πολίτες όχι προς την (α)πολιτική, αλλά προς την αντι-πολιτική, κατάσταση που ευνοεί τους εχθρούς της δημοκρατίας και...
του κοινοβουλευτισμού. Πολλοί πολιτικοί (απ’ όλα τα κόμματα) με τη δημόσια παρουσία τους και τη ρητορική τους παραβιάζουν συστηματικά τα όρια της ευπρέπειας.
Υπάρχουν σε κρίσιμα θέματα μετακινήσεις κομμάτων άνευ... περιττών εξηγήσεων από τη μία θέση στην ακριβώς αντίθετη, χωρίς να έχουν προηγηθεί εσωτερική συζήτηση, ανταλλαγή απόψεων, αποφάσεις οργάνων, παρά μόνον η εντολή του αρχηγού.
Εχουμε ωμούς εκβιασμούς κομμάτων σε βουλευτές και βουλευτών σε αρχηγούς κομμάτων. Επιστρατεύονται αποκρουστικές μέθοδοι (παραγωγή και αναπαραγωγή κατασκευασμένων ειδήσεων) για να πληγεί ο αντίπαλος (εντός και εκτός του κόμματος).
Γινόμαστε μάρτυρες του απεχθούς φαινομένου να μεταφέρονται έδρες από κόμμα σε κόμμα με ιδεολογικές και πολιτικές κωλοτούμπες που θα τις ζήλευαν ακόμη και ακροβάτες.
Εκτοξεύονται δημοσίως απειλές με προφανή στόχο τη συναλλαγή («τον κρατάω, κι αν συνεχίσει θα τον ξεμπροστιάσω»).
Ιστορικά κόμματα φασκιώνουν τις παραδοσιακές αντιλήψεις τους και μεταμφιέζονται σε κάτι που απεχθάνονταν για να κερδίσουν ψήφους.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Τάσου Παππά, ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου