Γ. Λακόπουλος
Μια αποστροφή της ομιλίας του Πρωθυπουργού κατά την τελευταία εμφάνισή του στη Βουλή δεν έτυχε ιδιαίτερης προσοχής από τα ΜΜΕ. Ας...
την ξαναδούμε:
» Οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας και στην κάλπη των ευρωπαϊκών εκλογών θα υποστείτε μια δεινή διάψευση των προσδοκιών σας, διότι όλος ο λαός θα κατανοήσει ότι το σχήμα που είχατε στήσει με ψευδείς μετρήσεις ήταν μια φενάκη που εσείς στήσατε προκειμένου να δημιουργήσετε μια ψευδή εικόνα… Έχετε πέσει στις παγίδες σας»
Για πρώτη φορά ο Αλέξης Τσίπρας, απευθυνόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη, μίλησε για την αναμέτρηση των δυο κομμάτων αποκλειστικά στη κάλπη των Ευρωεκλογών. Τυχαίο; Καθόλου.
Κυβερνητικοί παράγοντες που μετέχουν στους σχεδιασμούς του Μεγάρου Μαξίμου αρχίζουν να διαμορφώνουν μια διαφορετική θεώρηση τω εξελίξεων και δίνουν νέο περιεχόμενο στον άξονα Ευρωεκλογές τον Μάιο – Εθνικές εκλογές τον Οκτώβριο. Σ’ αυτό το -νέο -στοιχείο, πρέπει να προστεθεί και η αποκάλυψη του εγκύρου Βασίλη Σκουρή στο «News247.gr » ότι στην κυβέρνηση εξετάζουν πλέον το ενδεχόμενο να επανέλθει η λίστα στην ανάδειξη των ευρωβουλευτών. Την είχαν καταργήσει οι Σαμαράς – Βενιζέλος με αποτέλεσμα να προκύψει στη Ευρωβουλή η χειρότερη ελληνική ομάδα όλων των εποχών.
Συντονισμός με το κοινοτικό κέντρο
Ο σχεδιασμός για αποσύνδεση των Ευρωεκλογών από τις εθνικές εκλογές βασίζεται σε συγκεκριμένες πολιτικές εκτιμήσεις και άδηλες ελληνο-κοινοτικές διεργασίες. Πρόκειται για συντονισμό της Ελλάδας -ως χώρας- με τη θέση των ευρωπαϊκών θεσμών και κυβερνήσεων, να μην διακοπεί η διακυβέρνηση με εκλογές στο μέσο του οικονομικού έτους. Κατά την εκτίμησή τους αυτό θα τινάξει στον αέρα τις προβλέψεις ότι το 2019, ως πρώτη μεταμνημονιακή χρονιά, θα έχει επιδόσεις που θα εδραιώσουν αμετάκλητα την πορεία εξόδου από την κρίση.
Στο ελληνικό επιχείρημα ότι χρειάζεται κυβέρνηση με νωπή εντολή για αντιμετωπίσει τις δύσκολες πολιτικές συνθήκες που θα δημιουργήσει η ενδεχόμενη άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη, το αντεπιχείρημα των εταίρων είναι ο κίνδυνος να υπάρξει στην Αθήνα ακυβερνησία -με την ανάγκη για επαναληπτικές εκλογές.
Ο αντιευρωπαϊσμός του Μητσοτάκη
Σ’ αυτό το σημείο η κυβέρνηση σταθμίζει μια ιδιαιτερότητα αυτής της περιόδου: την αποστροφή των Ευρωπαίων στο ενδεχόμενο να προκύψει στην Αθήνα κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ήδη απέναντι του κρατούν αποστάσεις για πολλούς λόγους- και ο ίδιος τους δικαιώνει: με αμφισβήτηση των συμφωνιών και με ανοίκειες επιθέσεις στην Κομισιόν, αλλα και στην Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ- αυτοπροβαλλόμενος ότι κάνει … εθνική αντίσταση. Η ψυχρότητα του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ απέναντί του είναι γνωστή, όπως και η αποστροφή του Μακρόν, τον οποίο επιχείρησε ανεπιτυχώς να προσεγγίσει.
Τις τελευταίες μέρες στο κοινοτικό κέντρο και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες η επιφυλακτικότητα έναντι του Μητσοτάκη μεγαλώνει λόγω της… γαλλο-ιταλικής κρίσης. Για τη ακρίβεια πολλοί Ευρωπαίοι αναλυτές εκτιμούν ότι με τα χαρακτηριστικά που έχει σήμερα η ΝΔ κυοφορείται η δημιουργία ενός νέου Σαλβίνι ή Ορμπάν, που θα δυναμιτίζει σε σύμπραξη μαζί τους την κοινοτική σύμπνοια, πλασάροντας για εσωτερικούς λόγους, «ανυπακοή στις Βρυξέλλες».
Ήδη δεν έχει διαφύγει της προσοχής πολλών Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών ότι ο Γεωργιάδης ως αντιπρόεδρος του Μητσοτάκη και ο Βορίδης ως κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος, -αλλά και ο πιο προβεβλημένος ευρωβουλευτής της ΝΔ- έχουν τοποθετηθεί φιλικά και για τον Ιταλό και για τον Ούγγρο που πονοκεφαλιάζουν την Ευρώπη με τις ακρότητες τους. Γνωρίζουν επίσης ότι ο Μητσοτάκης διατηρεί σχέσεις με τον ακραίο Αυστριακό καγκελάριο Κουρτς.
Επιπροσθέτως η πυκνή επαφή του προέδρου της ΝΔ με τον ακραίο Βαυαρό-και προστάτη των προηγουμένων- Μάνφρεντ Βέμπερ, που δεν θα γίνει πρόεδρος της Κομισιόν, ενισχύουν τους φόβους για τη δημιουργία μιας νέας ενδοκοινοτικής πληγής στα Βαλκάνια.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις πολιτικών κύκλων στις Βρυξέλλες- αλλά και στην Αθήνα-, θα ήταν καταστροφικό να μεταφερθούν στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από μια ελληνική κυβέρνηση οι εθνικιστικές θέσεις που έχει υιοθετήσει ο Μητσοτάκης στη Συμφωνία των Πρεσπών. Το ίδιο ισχύει για τις θέσεις του στο Μεταναστευτικό και τις δημοκοπίες του για τη μεταμνημονιακή πορεία της Ελλάδας, με αμφισβήτηση των συμφωνιών για τα πλεονάσματα. Ήδη για τις πλάτες που του έκανε ο Βέμπερ στο τελευταίο υπήρξε έντονη κοινοτική αποδοκιμασία.
Σε κάθε περίπτωση οι εταίροι -από τους οποίους εξαρτώνται πολλά για το μέλλον της Ελλάδας- έχουν κάθε λόγο να υπολογίζουν σε ομαλή εξέλιξη των ελληνοκοινοτικών σχέσεων με νέα κυβέρνηση Τσίπρα, για την επόμενη τετραετία τουλάχιστον. Οι πολιτικοί παρατηρητές μάλιστα αντιλαμβάνονται ότι θα κάνουν ότι μπορούν για να μην ανατραπεί αυτή η πορεία .
Νέα δεδομένα και αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ
Στην κυβέρνηση γνωρίζουν τις σκέψεις των Ευρωπαίων και τις συνδυάζουν με τις νεότερες προβλέψεις για τις επιδόσεις των ελληνικών κομμάτων στις ευρωεκλογές, χωρίς ταυτόχρονες εθνικές εκλογές.
Π.χ. στη δημοσκόπηση του «Έθνους » -που διενήργησε ο «πρύτανης των δημοσκόπων» Ντίνος Ρουτζούνης με την Κάπα- Research -η διαφορά μεταξύ των δυο μεγάλων κομμάτων βρίσκεται στα όρια του στατιστικού λάθους και τείνει να εξελιχθεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η εκτίμηση δίνει άλλο βάρος σε όσα είπε ο Πρωθυπουργός στη Βουλή.
Πρωτίστως όμως δημιουργεί προϋποθέσεις για άλλου τύπου εξελίξεις στη ΝΔ. Για την ακρίβεια οδηγεί στην… εσπευσμένη απομάκρυνση του Κυριάκου Μητσοτάκη,όπως συνέβη με τον Ευάγγελο Αβέρωφ αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές του 1984.
Σύμφωνα με όλες τις σοβαρές εκτιμήσεις, στις Ευρωεκλογές – με φόντο ότι την επόμενη θα υπάρχει η ίδια κυβέρνηση- η ΝΔ θα υποστεί αφαίμαξη από μικρότερα κόμματα. Πρωτίστως από τη Χρυσή Αυγή και από άλλα σχήματα της Ακροδεξιάς, καθώς ο ίδιος ο Μητσοτάκης τον τελευταίο καιρό έχει δώσει αέρα στα πανιά τους.
Οι θέσεις του στη Συμφωνία των Πρεσπών και η εν γένει συμπεριφορά γιων ακραίων στελεχών της ΝΔ την οδήγησαν σε πλήρη εξομοίωση με τους ακροδεξιούς στα συλλαλητήρια. Οι εκτιμήσεις συγκλίνουν ότι από τη στιγμή που η ΝΔ τους «νομιμοποίησε» η εξομοίωση θα μεταφερθεί και στην κάλπη, ειδικά αν δεν κρίνεται η κυβέρνηση.
Πιέσεις θα δεχθεί η ΝΔ στις ευρωεκλογές και από τον Σταύρο Θεοδωράκη – που αποκτά νέες συμπάθειες ως θύμα του Μητσοτάκη- και ενδεχομένως και από το Κινάλ της Γεννηματά, παρότι ταυτίζεται με την πολιτική της ΝΔ.
Σε κάθε περίπτωση μόνο ευνοϊκές δεν είναι οι προϋποθέσεις για τον Κυριάκο στις Ευρωεκλογές. Αυτό ίσως αυτό εξηγεί γιατί προσπαθεί να λανσάρει ότι θα έχουν χαρακτήρα… «δημοψηφίσματος».
Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμη και αν πάρει η ΝΔ την πρώτη θέση στις ευρωεκλογές, το ποσοστό της θα είναι πολύ κάτω του 30%. Αυτό καθιστά επισφαλή τη θέση του Μητσοτάκη, ανεξάρτητα από τη διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ για τον Τσίπρα ένα χαμηλό ποσοστό σε ευρωεκλογές θα θεωρηθεί φυσιολογικό- και η προειδοποίηση μάλλον θα κινητοποιήσει υπέρ του την ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη- για τον Μητσοτάκη χαμηλό ποσοστό σε σχέση με τοις προσδοκίες που καλλιεργεί θα είναι «θανατηφόρο».
Το σύνθημα «να φύγει ο Τσίπρας» ενισχύει το σύνθημα «να μην έλθει η Δεξιά». Ίσως αυτό εννοούσε ο Πρωθυπουργός όταν είπε στη Βουλή ότι ο Μητσοτάκης «έχει πέσει στις παγίδες του «-με τις δημοσκοπικές εντυπώσεις που διαμορφώνει.
Σ’ αυτή την περίπτωση είναι βέβαιο ότι το το βράδυ των εκλογών κιόλας θα τεθεί θέμα αλλαγής ηγεσίας στη ΝΔ, καθώς ο Κυριάκος θα κριθεί ακατάλληλος να αντιμετωπίσει τον Τσίπρα και σε εθνικές εκλογές. Καθώς ο ίδιος δεν έχει ερείσματα στο κόμμα και τη σημερινή Κοινοβουλευτική Ομάδα θα υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την ηγεσία, η οποία θα κριθεί με αναμέτρηση Καραμανλικών -Σαμαρικών για τη συνέχεια.
Ήδη μια πρόγευση έδωσε η δημόσια αναμέτρηση Νίκου Δένδια – Άδωνι Γεωργιάδη, με τη Ντόρα Μπακογιάννη να καιροφυλακτεί για να μπει στο παιχνίδι, ως έσχατη ευκαιρία της πάρει το αίμα της πίσω από τον Σαμαρά και τον αδελφό της.
Το φάντασμα του Αβέρωφ
Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ολοφάνερο. Ότι όχι μόνο δεν έχει κριθεί τίποτε για τις εθνικές εκλογές, αλλά, εκτός από τον χρόνο διεξαγωγής τους και το αποτέλεσμά τους, μένει ανοικτό ποιοι ακριβώς θα αναμετρηθούν.
Πίσω από τις πρόωρες θριαμβολογίες του- παρότι ηττάται σε όλα τα πολιτικά μέτωπα- ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται μπροστά στο ενδεχόμενο όχι απλώς να γίνει σαν τον Έβερτ, που πήγε ως τη βρύση και νερό δεν ήπιε, αλλά να καταλήξει σαν τον Αβέρωφ.
Ετοιμάζονταν από το 1981 να «φέρει την Απαλλαγή», ως νικητής των εκλογών του 1985 επί του Ανδρέα Παπανδρέου -τον οποίο αντιμετώπιζε όπως η σημερινή ΝΔ τον Τσίπρα- και τελικά η ΝΔ πήγε σ’ αυτές τις εκλογές… με τον Κώστα Μητσοτάκη επικεφαλής. Έχασε, αλλά πολλά πράγματα είχαν αλλάξει...
anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου