δύο κρίσιμους αυτούς παράγοντες, τον χρόνο και τον τρόπο, κινδυνεύεις να χρεωθείς με ολιγωρία ή σκοπιμότητα.
Αυτό συνέβη με την αλλαγή του Κανονισμού της Βουλής. Αναγκαία η ρύθμιση (για τα κόμματα που χάνουν βουλευτές και δεν συγκροτούν Κοινοβουλευτική Ομάδα, για προνομίες των αρχηγών των κομμάτων αυτών κλπ), άστοχη η επιλογή της συγκεκριμένης χρονικής συγκυρίας.
Διότι βοούσε ο κόσμος-κι όχι μονάχα η ΝΔ και κάποια ΜΜΕ- ότι η αλλαγή γίνεται χαριστικά για τον Καμμένο και τον Θεοδωράκη. Το αστείο είναι ότι οι δυο αυτοί αρχηγοί είχαν δηλώσει ότι δεν τους ενδιαφέρει η σχεδιαζόμενη ρύθμιση.
Ο πρωθυπουργός έσπευσε να ματαιώσει την σχετική διαδικασία, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Και για το κυβερνών κόμμα και, προπαντός, για την κοινοβουλευτική τάξη.
Επι της ουσίας, τώρα. Συνιστά αναφαίρετο δικαίωμα του βουλευτή να διαφωνήσει με το κόμμα του. Όμως το δημοκρατικό στοιχειώδες επιβάλλει να παραιτηθεί και να παραδώσει αμέσως την έδρα του, ώστε-συν τοις άλλοις- να μην τραυματιστεί ο κομματικός σχηματισμός με τον οποίο έχει εκλεγεί.
Φυσικά, αν κρίνει ότι πρέπει να μεταπηδήσει σε άλλο κόμμα και να πολιτευθεί προσεχώς με αυτό, είναι θεμιτό να το κάνει . Αφού έχει παραδώσει την έδρα.
Κατά καιρούς η κοινοβουλευτική διαδικασία στιγματίζεται από επιλογές που την απαξιώνουν. Εγχρωμα ψηφοδέλτια για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 1985, βροχή τροπολογιών την τελευταία στιγμή, θεατρινισμοί, υπερβολές και συνθηματολογούσα αφρένεια στους λόγους των πολιτικών αρχηγών κ.α.
Αν σ΄αυτά προστεθούν οι μεταπηδήσεις βουλευτών και το σχετικό δυσώδες παρασκήνιο που τις προϋποθέτει, καθίσταται προφανές ότι τιτρώσκεται καίρια η έννοια του Κοινοβουλευτισμού, τον οποίο υμνούν και υποτίθεται ότι προστατεύουν τα πολιτικά κόμματα.
Κάποτε, ένας σοβαρός βουλευτής μεγάλου κόμματος εκμυστηρεύτηκε σε ομήγυρη δημοσιογράφων ότι στη Βουλή νιώθει πιόνι στην κομματική σκακιέρα.
Προσέθεσε, ότι η εισφορά των βουλευτών είναι σημαντική (π.χ. στις Επιτροπές της Βουλής κλπ), αλλά τις εντυπώσεις κερδίζουν όσοι θορυβούν και συνθηματολογούν με τις παρεμβάσεις τους στην Ολομέλεια . Και ,φυσικά, όσοι «έχουν άκρες στα ΜΜΕ» και βρίσκονται καθημερινά στο προσκήνιο, με ατάκες και υψηλούς τόνους.
Εννοείται ότι ο εν λόγω βουλευτής, έριξε μαύρη πέτρα πίσω του και αρνήθηκε να είναι εκ νέου υποψήφιος. Αυτός, ήξερε το «πότε και το πώς». Η μάλλον το συνειδητοποίησε μετά από την τραυματική εμπειρία του στο Κοινοβούλιο…
Γιάννης Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου