14.1.19

Άρωμα… καρέκλας…

Για δυο - τρεις μήνες, ίσως και νωρίτερα, κηλιδώνει αυτό που λέγεται – υποθέτουμε πως το ‘χει ακουστά – πολιτική αξιοπρέπεια.

Ενδεχομένως να μην έχει ακούσει – ή να έχει ακούσει και να μην δίνει σημασία – πως οι πολίτες, αυτούς που…
πουλάνε ιδέες, συμφωνίες και δεν τιμούν την υπογραφή τους, τους απαξιώνουν στην συνείδησή τους και τους τιμωρούν πολιτικά.

Η κυρία Κουντουρά είναι η μία περίπτωση. Που αν δεν ήταν ο Καμμένος – ότι και να πει κανείς γι’ αυτόν. Κι έχουμε πολλά να πούμε – δεν θα ‘βλεπε ούτε με κιάλια υπουργική καρέκλα.

Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Τέρενς Κουίκ, που ο υπουργικός θώκος δεν μπόρεσε να τον ξεπλύνει από τα τόσα δείγματα φαιδρότητας, που έχει επιδείξει στο παρελθόν. Οι δικαιολογίες, για την παραμονή του στην κυβέρνηση, είναι τόσο γελοίες, που ούτε ένα παιδάκι του νηπιαγωγείου δεν θα εκστομούσε. Για δε τον κ. Κόκκαλη τι να πούμε; Τη μια τον πιάνει λάστιχο την ώρα που έρχεται από την Πάτρα. Και την άλλη ξαφνικά – χωρίς να ενημερώσει τον αρχηγό του κόμματός του – βρίσκεται στην Κίνα.

Η περίπτωση η δική του μάλλον είναι «αρμοδιότητας» του θεάτρου σκιών…

Δεν υπάρχουν σχόλια: