Ώστε φεύγει ο Καμμένος, μένουν κάτι δικοί του, στον αέρα η κυβέρνηση, μα υπάρχει η ψήφος ανοχής, όμως δεν έχει ξανασυμβεί στην Ελλάδα, αλλά συμβαίνει κατά κόρον στην Ευρώπη, τόσα τα...
κουκιά για τις Πρέσπες, ψηφίζεται η Συμφωνία και πάμε για εκλογές τον Μάρτιο, α μπα ,μάλλον Μάϊο σε δύο Κυριακές, μπορεί Οκτώβριο αν το θέλουν τ΄άστρα κι έχει ευνοϊκό φεγγάρι…
Ναι. Κάπως έτσι. Μίζερα, ανούσια, βαρετά. Παλιλλογίες , ηρωικές δηλώσεις, αντιμαχίες, σκιαμαχίες , ποταμηδόν αναλύσεις, πλούσιο υλικό για κατανάλωση στα μίντια, καύσιμο διαρκές της ανίατης μικροπολιτικής που φθείρει την ιδέα της πολιτικής και την παραδίδει εκτρωματική και απωθητική στην κοινωνία.
Ναι. Δεν έχει νόημα να παρακολουθείς τις εξελίξεις όπως τις διαμορφώνουν λογής σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες. Κανένα νόημα δεν υπάρχει στις κραυγές και στην κινδυνολογία, στους υπαινιγμούς και στις γραβατωμένες δηλώσεις στις οποίες αρέσκονται όλοι, μεγάλοι και μικροί του πολιτικού τόξου-με κάποιες, ελάχιστες εξαιρέσεις.
Ο κόσμος «πάει με χίλια», η επιστήμη ,η τεχνολογία και το επιχειρείν οργώνουν παρθένες εκτάσεις, ο ανταγωνισμός των κρατών εξοντωτικός, οι οικονομίες καράβι σε τρικυμία και μείς, ω εμείς, ατάραχοι κι αμέριμνοι, ακούμε καθηλωμένοι το ίδιο τροπάριο. Κάθε μέρα. Κάθε μήνα . Κάθε χρόνο.
Ναι. Εχει δίκιο ο Νίκος Καρούζος. «Δεν πάει πια μέσα απ τις λέξεις η υπόθεση». Μιλούσε για την ποίηση. Αλλά ταιριάζει γάντι ο στίχος στην πολιτική, όπως ασκείται. Γιατί, όταν «δεν είναι λάγνες κουταμάρες», είναι σκάρτες οι λέξεις (τους). Κρύβουν, ψεύδονται, αποπροσανατολίζουν. Οι λέξεις όλων. Με ελάχιστες εξαιρέσεις…
Γιάννης Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου