«Ο επιλεκτικός χειρισμός της υπόθεσης δημιουργεί σοβαρές ενδείξεις προσπάθειας συγκάλυψής της, όχι μόνον προς όφελος των εμπλεκομένων προσώπων, αλλά και προς όφελος της ίδιας της εταιρείας Siemens, εκθέτει δε ανεπανόρθωτα, σε μία...
υπόθεση με διεθνείς προεκτάσεις, που όλοι γνώριζαν τη διακίνηση του άνομου χρήματος από τη μητρική εταιρεία, τόσο τους χειρισθέντες την έρευνα, όσο και τους εποπτεύοντες αυτή, αλλά και την ίδια τη Δικαιοσύνη, και κατ’ επέκταση την ίδια τη χώρα μας» (πόρισμα Βουλής για την υπόθεση Siemens, 2011).
Είναι γεμάτη, καλώς ή κακώς, η πρόσφατη ιστορία από παραδείγματα απαράδεκτων εναγκαλισμών, σκληρών αναμετρήσεων ακόμα και «εμφυλίου» μεταξύ πολιτικής και δικαστικής εξουσίας. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα φαινόμενα αυτά λάμβαναν χώρα μέσω ΜΜΕ, αλλά όχι σπάνια και με απευθείας αντιπαραθέσεις ειδικά ως προς τη διερεύνηση μεγάλων σκανδάλων διαφθοράς και διαπλοκής.
Η πολυετής δικαστική διαδικασία για το σκάνδαλο της Siemens μπορεί τελικά να έφερε κοντά –ιδίως μετά τις συγκυβερνήσεις– τα δύο κόμματα (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.), όμως προηγήθηκαν δηλητηριώδη βέλη κατά των εισαγγελικών λειτουργών που διερεύνησαν την υπόθεση. Καταγγελίες με ονοματεπώνυμα, πειθαρχικοί έλεγχοι και σφοδρές αντιπαραθέσεις μεταξύ κυβερνητικών παραγόντων, πολιτικών, δημοσιογράφων και δικαστικών καταγράφονταν καθημερινά στα ΜΜΕ, απειλές ακόμα και για χειροπέδες κρεμάστηκαν στα «μανταλάκια», χωρίς καμία αναφορά περί θεσμικών εκτροπών.
Οι κατηγορίες όχι μόνο για παραλείψεις και λάθη αλλά και για πολιτικές σκοπιμότητες εισαγγελικών λειτουργών περιέχονται γραπτώς μέσα στο –σε πολλά σημεία ομόφωνο– πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής για τη Siemens. Η Ν.Δ. στις παρατηρήσεις της απλά σημειώνει ότι οι όποιες δικαστικές ευθύνες εντοπίστηκαν προφανώς δεν αφορούν την εξεταστική αλλά τη Δικαιοσύνη που θα κρίνει τους λειτουργούς της. Ολα τα παραθέματα εντός εισαγωγικών είναι αυτούσια αποσπάσματα από το πόρισμα.
Ερευνες με κλειστά εισαγγελικά μάτια
● Ο πρώτος εισαγγελέας που ανέλαβε επί Ν.Δ. (η οποία αρνήθηκε δύο φορές τη σύσταση εξεταστικής) την προανάκριση για το σκάνδαλο, το οποίο είχε λάβει ήδη τεράστιες διαστάσεις στη Γερμανία, ήταν ο Π. Αθανασίου, «ο οποίος καθυστέρησε απαράδεκτα, αφού η προκαταρκτική εξέταση που διενεργούσε διήρκεσε πάνω από τρία (3) χρόνια». «Κατέθεσε ανακρίβειες στην εξεταστική [...] ενώ –όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας– δεν είχε ασχοληθεί ενεργά με την υπόθεση». Σημειώνεται με έμφαση ότι σκόπιμα περιόρισε την έρευνα μόνο στην εποχή διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και όχι στην περίοδο μετά το 2004, παρότι συνεχίζονταν απρόσκοπτα οι δοσοληψίες. «Ενεργούσε την προκαταρκτική εξέταση μονομερώς» και «είχε διαφορετική τακτική ανοχής απέναντι στα άτομα που από τα ίδια έγγραφα προέκυπτε ότι είχαν πάρει χρήματα από τα μαύρα ταμεία της SIEMENS, άλλοι δεν εξετάστηκαν καθόλου (π.χ. Λαυρέντης Λαυρεντιάδης (!), Μάριος Κάτσικας κ.λπ.), άλλοι εξετάστηκαν ως μάρτυρες (π.χ. Γ. Κορωνιάς, Ι. Παναγιωτόπουλος) και άλλοι ως ύποπτοι (π.χ. Τυρογαλάς, Βόγιας κ.λπ.)».
● Στο μεταξύ, ο Γ. Αλογοσκούφης με το ν. 3691/2008 κατήργησε την ανεξάρτητη Αρχή για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και στη θέση της θέσπισε διοικητική επιτροπή ελέγχου που εποπτευόταν από το ΥΠ.ΟΙΚ. Κατά τον χρόνο κατάργησής της, η Αρχή διερευνούσε έπειτα από γραπτή παραγγελία του τότε προέδρου της Αρχής Γιώργου Ζορμπά τις οικονομικές πτυχές του σκανδάλου της Siemens!
● Στη συνέχεια, «ο πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς (σ.σ. επιλογή Ν.Δ.), αντί να αναθέσει τη χρέωση της υπόθεσης, λόγω της σοβαρότητάς της, σε Εφέτη Ανακριτή, τη χρέωσε, με προσχηματική δικαιολογία, σε πρωτοδίκη ανακριτή (τον Νίκο Ζαγοριανό) εποπτευόμενο άτυπα από Αντιεισαγγελέα Εφετών». Σημειώνεται εδώ ότι, σύμφωνα με τον νόμο, δεν επιτρεπόταν ο εισαγγελέας Π. Αθανασίου να παρακολουθεί και την κύρια ανάκριση και μάλιστα με τη σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Και οι δύο, Αθανασίου - Ζαγοριανός, θεωρήθηκαν υπεύθυνοι, διότι με παραλείψεις τους «άφησαν» να διαφύγουν οι τρεις πλέον κρίσιμοι μάρτυρες που έπαιρναν τα χρήματα (μίζες) από τη Siemens και τα διοχέτευαν στους καλά κρυμμένους λογαριασμούς αξιωματούχων.
● Οι Ζαγοριανός - Σανιδάς δεν έβλεπαν κανένα λόγο να πάει η δικογραφία στη Βουλή, ενώ στην εξεταστική επιτροπή το 2010 τα έριξαν ο ένας στον άλλο. Στην κατάθεσή του στην εξεταστική ο κ. Σανιδάς είχε δηλώσει «ότι η αποδοχή δώρων από τους πρώην υπουργούς κ. Ακη Τσοχατζόπουλο, κ. Ντόρα Μπακογιάννη και τον βουλευτή κ. Κυριάκο Μητσοτάκη μπορεί να είναι ηθικά επίμεμπτη, όχι όμως και ποινικά κολάσιμη, καθώς δεν συνδυάζεται με αντιπαροχή».
● Ο κ. Ζαγοριανός διώχθηκε πειθαρχικά για τις πράξεις της παράβασης καθήκοντος και κατάχρησης εξουσίας διότι αρνήθηκε να δώσει αντίγραφα της δικογραφίας (!) σε συνηγόρους κατηγορουμένων αλλά και για την καθυστέρηση στην έκδοση ενταλμάτων σύλληψης. Η Ολομέλεια του Εφετείου αποφάσισε την αφαίρεση της υπόθεσης από τον κ. Ζαγοριανό.
Στην πειθαρχική διαδικασία παρουσιάστηκαν ως μάρτυρες υπεράσπισης «ο κ. Γιώργος Σανιδάς, ο κ. Ρωμύλος Κεδίκογλου, ο Πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων κ. Χαράλαμπος Αθανασίου […] ο κ. Παναγιώτης Αθανασίου κ.ά. Αυτό το γεγονός εξ αντικειμένου μπορούσε να ασκήσει σημαντική έως αφόρητη πίεση στους δικαστές που θα δίκαζαν τη συγκεκριμένη υπόθεση […] Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελληνικής Δικαιοσύνης νεαρός Πρωτοδίκης συγκέντρωσε τέτοια πανστρατιά μαρτύρων υπεράσπισης μεταξύ των οποίων ο τέως Πρόεδρος και ο τέως Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.
Είναι προφανές ότι σκοπός ήταν να δηλωθεί με σαφήνεια, ότι ο συγκεκριμένος ανακριτής τελούσε υπό την προστασία τους και ότι συμφωνούσαν απόλυτα με τον τρόπο χειρισμού της υπόθεσης της SIEMENS. Επίσης είναι φανερό ότι ήθελαν να κάμψουν το φρόνημα των δικαστικών λειτουργών που θα εκαλούντο να αποφανθούν επί της πειθαρχικής και ποινικής υπόθεσής του».
Αποσκοπούσαν, μεταξύ άλλων, να τον αποτρέψουν να “μιλήσει” για τη χειραγώγησή του στο σκάνδαλο SIEMENS, αλλά και να τον ανταμείψουν για την υπακοή του. Αυτή η στάση μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο αν γίνει δεκτό ότι δεν επρόκειτο για ταύτιση νομικών απόψεων, αλλά για ταύτιση σκοπιμοτήτων και σκοπών μεταξύ κ.κ. Σανιδά - Ζαγοριανού, που δεν αφορούσαν στην απονομή της δικαιοσύνης, αλλά στην πολιτική διαχείριση της υπόθεσης […] Η εμμονή του στην πάση θυσία ιδιοποίηση της γνώσης του ανακριτικού υλικού και συγκεκριμένα του τμήματος που αφορούσε πολιτικά πρόσωπα, ώστε αυτό να μην περιέλθει σε γνώση και των υπερασπιστών των κατηγορουμένων. Η γνώση όλης της δικογραφίας θα μπορούσε να οδηγήσει στη διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών υπουργών
Οι δικαστές αρνήθηκαν τελικά την εισαγγελική πρόταση για αθώωση και ζήτησαν περαιτέρω έρευνα, παρ’ όλη «την πολυτελή εξαιρετικά οργανωμένη και μεθοδευμένα κινούμενη υπεράσπιση, πρωτοφανή στα δικαστικά χρονικά της χώρας»!...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου