Οσο περνάνε οι μέρες ολοένα και πιο έντονο γίνεται το προεκλογικό, με καθαρά εμφυλιοπολεμική ηχώ, κλίμα και αυτό δεν προοιωνίζεται καθαρές και ήρεμες μέρες. Αυτό το...
κλίμα φαίνεται να είναι αποδεκτό και από τα δύο «μεγάλα» κόμματα. Από τη μια ο Αδωνις [και αρκετοί σαν αυτόν αλλά αθέατοι] και από την άλλη ο Πολάκης [και άλλοι σαν αυτόν αλλά που «προτιμούν» την ανωνυμία].
Δεν έχεις τι να πρωτοθαυμάσεις. Τη βαθιά πολιτική τους σκέψη; Τα ελληνικά τους μήπως; Το ύφος τους τάχα; Τη βιαιότητα του λόγου; Την ασέβεια προς το κοινό [που οι ίδιοι βέβαια θεωρούν κάτι σαν βαριά «λαϊκότητα» –εγγίζει τα πλήθη;] ή μήπως τον φανερό κυνισμό τους;
Θα είχε ενδιαφέρον να ακουστεί ήπιος και ειρηνικός λόγος και ας είναι όσο αυστηρός και οξύς και επιθετικός θέλει όταν γίνεται πολιτικός [εννοείται με χειροπιαστά επιχειρήματα]. Να εμφανιζόταν ο «πολιτισμὀς», πώς το λένε, της «πολιτικής», καλέ. Να αποκτούσαμε λέει ευρωπαϊκό αέρα, μια νοοτροπία που θα είχε σχέση με την αισθητική [μήπως όμως και με την αδιαφορία;], να είχαμε δήθεν απαρνηθεί ιδεοθρησκοληψίες· να γινόμασταν Ευρωπαίοι.
Αυτά είναι προσδοκίες μερικών, αλλά μόνο στο μυαλό τους. Οταν καλούνται οι ίδιοι να εφαρμόσουν τις ευρωπαϊκές τους τάσεις αποδεικνύονται πιο ανατολίτες από τους ανατολίτες [έτσι αποκαλούν όλους που διαφωνούν με αυτά που κατεβάζει η γκλάβα τους].
Αλλά μήπως αυτή η ευρωπαϊκή νοοτροπία έχει οδηγήσει την Ευρώπη στα χάλια που έχει; Στις μεγάλες ανισότητες Βορρά - Νότου, στους νέους Ευρωπαίους φτωχούς που ξεφυτρώνουν σιγά σιγά; Η Ευρώπη, δυστυχώς, δεν αποτελεί πρότυπο –σε κανέναν τομέα. Η διαφθορά εξάλλου ζει και βασιλεύει και είναι οι μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες που δίνουν στην οικουμένη τα «φώτα» της διαπλοκής και της μίζας. Είναι κουραστικό και απωθητικό πια να μιλά κανείς για ευρωπαϊκές αξίες και συμπεριφορές προς μίμηση, άσε που είναι και ανόητο.
Στα καθ’ ημάς: Ας μιλάνε όσο θέλουν οι πολιτικοί, ας μη μιλάνε όμως δόλια. Κανείς δεν είναι προδότης, ας προσέχει όμως, ο οποιοσδήποτε έχει αυτό το δικαίωμα, τι υπογράφει σε ό,τι αφορά μεγάλα θέματα, που αφορούν όλους τους Ελληνες. Η ομόνοια ποτέ δεν έβλαψε τα έθνη και τα κράτη –τις πολιτείες. Ας πάρουν τα ηνία στον προεκλογικό αγώνα άνθρωποι μετρημένοι [όσο ακόμη υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι].
Καλό θα ήταν για όλους να μην εκβιάζονται οι επιδοκιμασίες κεντρίζοντας τα χαμηλά ένστικτα. Δύσκολο κάτι τέτοιο, γιατί οι πολλοί δεν αρέσκονται να σκέπτονται μόνοι τους· επιπλέον, αρνούνται να συμμετάσχουν σε διαδικασίες που προάγουν την κοινότητα ή τη γέννηση νέων ιδεών. Σαθρό, λένε, το πολιτικό σύστημα. Και την ίδια στιγμή επηρεάζονται από ανθρώπους που έχουν υπηρετήσει με όλες τους τις δυνάμεις αυτό το σύστημα. Πώς να βρεθεί άκρη;
Είπαμε [Δημόκριτος]: Από ομονοίης τα μεγάλα έργα. Ο εμφύλιος μόνο κακά σπείρει. Αλλά αυτό μάλλον [ομόνοια] αποτελεί αναζήτηση ψύλλων στ’ άχυρα, οπότε...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου