Απορρίφθηκε χθες από το Συμβούλιο Εφετών Πειραιά το αίτημα αποφυλάκισης του βαριά ανάπηρου ισοβίτη Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας.
Είναι μάλλον ο...
μοναδικός κρατούμενος που με αναπηρία 98% παραμένει ακόμα στις φυλακές.
Το σκεπτικό του Συμβουλίου φαίνεται πάντως ότι διαφέρει κατά τι από το ακραίας νομικής ερμηνείας απορριπτικό σκεπτικό του εισαγγελέα που προηγήθηκε.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το Συμβούλιο έκρινε ότι η περίπτωσή του προφανώς και εμπίπτει στο άρθρο 110 Α του Ποινικού Κώδικα, ωστόσο θα πρέπει υποχρεωτικά να εκτίσει τα 25 έτη που είναι το μάξιμουμ της ποινής για ισοβίτες.
Εδώ όμως προκύπτει το εύλογο ερώτημα, ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης ειδικού άρθρου και για την ταχύτερη αποφυλάκιση υπερήλικων, βαριά άρρωστων και ανάπηρων ισοβιτών όταν, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη απόφαση του Συμβουλίου, κάποιοι εξ αυτών θα πρέπει υποχρεωτικά να εκτίσουν 25 χρόνια ποινής;
Το πρωτοφανές όμως σκεπτικό απόρριψης του αιτήματος που προηγήθηκε ήταν εκείνο του εισαγγελέα Ο.Τ. που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real news (18/11/2018). Ο εισαγγελέας με την πρότασή του:
α) Αποφάσισε αυθαίρετα ότι ο συγκεκριμένος ισοβίτης δεν δικαιούται αποφυλάκιση, παρά το γεγονός ότι το ποσοστό αναπηρίας υπερβαίνει κατά πολύ το οριζόμενο από τον νόμο, διότι δεν εξέφρασε έμπρακτη μεταμέλεια.
Πουθενά, όμως, ούτε στο άρ. 110 αλλά ούτε και στον Ποινικό Κώδικα, δεν προβλέπεται η μεταμέλεια ως προϋπόθεση για την υφ’ όρον απόλυση. Μόνο στην επιμέτρηση της ποινής και στα ελαφρυντικά υπάρχει η έννοια της έμπρακτης μεταμέλειας.
β) Το βασικότερο όμως νομικό «παραστράτημα» του εισαγγελέα είναι η άποψη ότι όταν υπάρχουν πολλές ποινές ισοβίων τότε το άρ. 110 δεν ισχύει.
«Ο νομοθέτης δεν χρησιμοποιεί πληθυντικό αριθμό στο επίμαχο σημείο τού εν λόγω άρθρου όταν αναφέρεται στην ισόβιο κάθειρξη, ούτε προβαίνει στη χρήση τακτικών-πολλαπλασιαστικών αριθμητικών, ούτως ώστε να καλυφθούν αναμφισβήτητα και οι περιπτώσεις καταδίκων σε βάρος των οποίων έχει επιβληθεί ποινή πολλαπλών ισόβιων καθείρξεων», ισχυρίζεται ο εισαγγελέας.
Ωστόσο ο ποινικός, όπως και ο σωφρονιστικός, κώδικας σε κάθε ρύθμιση ποινής χρησιμοποιεί πάντοτε ενικό.
Ολόκληρο το δικαιικό μας σύστημα έχει χτιστεί πάνω στον ενικό. Κατά συνέπεια, το ίδιο ισχύει και για το αρ. 110 σε κάθε του παράγραφο.
Για παράδειγμα, το ίδιο άρθρο στην παρ. 2, όπου προβλέπει τις αποφυλακίσεις σε περιπτώσεις προσωρινής κάθειρξης ή φυλάκισης, πάλι χρησιμοποιεί ενικό.
Αν ίσχυε το σκεπτικό του εισαγγελέα περί διαφορετικής αντιμετώπισης ποινής που προέρχεται από αδικήματα κατά συρροή, τότε κάποιος ανάπηρος καταδικασμένος για πολλά πλημμελήματα δεν θα μπορούσε να αποφυλακιστεί, αντίθετα με κάποιον που έχει ποινή κάθειρξης για ένα κακούργημα!
Κριτήρια που σοκάρουν
Με έναν νομικό ακροβατισμό και δυστυχώς με εμφανή ιδεολογικά κριτήρια που σοκάρουν για δικαστικό λειτουργό, ο εισαγγελέας σημειώνει ότι «ο Σ. Ξηρός έχει άθικτες τις τρεις από τις πέντε αισθήσεις, το συνολικό 98% ποσοστό αναπηρίας σχετίζεται με την απώλεια της οράσεώς του, ενώ οι υπόλοιπες αισθήσεις του συνεχίζουν να κοσμούν την προσωπικότητά του»!
Επίσης «κρίνεται ότι, αν αφεθεί ελεύθερος, δεκτής γενομένης της αιτήσεώς του, θα καταστεί πόλος έλξεως, καθοδηγητής, αλλά και ιδεολογικός στρατολόγος»!
Το να το λένε αυτό συγγενείς θυμάτων ή και απλοί πολίτες είναι απόλυτο δικαίωμά τους. Το να βασίζει όμως ένας εισαγγελέας την κρίση του στις υποκειμενικές του αντιλήψεις και στην αυθαίρετη ερμηνεία ενός νόμου είναι εξαιρετικά ανησυχητικό.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ήταν ο ίδιος εισαγγελέας που το 2011 στη δίκη 8 αγροτών (στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης) με κατηγορίες σχετικές με κινητοποιήσεις υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι το «κράτος κατελύθη την περίοδο των αγροτικών κινητοποιήσεων» και πως «οι αγρότες μοίραζαν διαβατήρια και η κατάσταση θύμιζε τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και την εποχή του σταλινισμού».
Τελικά, το δικαστήριο απέρριψε τις κατηγορίες σε βάρος των αγροτών και τους αθώωσε («Ριζοσπάστης» 13 Μάρτη 2011)...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου