Καλά στοιχειωμένα Χριστούγεννα...

... από το ζεύγος Τραμπ...
H πλήρης απουσία κάθε ίχνους θαλπωρής και οικειότητας στο επίσημο χριστουγεννιάτικο πορτραίτο του Προεδρικού ζεύγους των ΗΠΑ, παγώνει την καρδιά και μουδιάζει το μυαλό.
 Τόσο δύσκολο ήταν...
να παρασκευαστεί μια «σπιτική» εικόνα του Ντόναλντ και της Μελάνια Τραμπ με χρωματιστά πουλόβερ και φόντο ένα τζάκι; Ή μήπως αυτή η ημι-δικτατορική εικόνα ήταν ακριβώς αυτή που ήθελε να προβάλλει προς τους συμπατριώτες του αλλά και προς τον υπόλοιπο πλανήτη ο Πρόεδρος Τραμπ; 
Δύσκολα θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιος πιο στοιχειωμένη και δυσοίωνη εορταστική σκηνή από αυτή την καρτ-ποστάλ με παραλήπτη την παγκόσμια κοινότητα, ακόμα κι αν το προσπαθούσε πολύ. 
Η πληθώρα χριστουγεννιάτικων δέντρων στο ίδιο σπιτικό αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα είδος σύμβολο του στάτους των πλουσίων, η συγκεκριμένη εικόνα όμως καταδεικνύει τα ρίσκα μιας τέτοιας αντίληψης. 
 Αντί για έμβλημα σπιτικής θαλπωρής και χαράς στο γιορτινό μέσο του χειμώνα, αυτές οι πειθαρχημένες δενδροστοιχίες είναι παραταγμένες σαν μαρμαρωμένοι στρατιώτες ή σαν επιβλητικές κολώνες σχεδιασμένες από τον Άλμπερτ Σπέερ. 
Το σκηνικό είναι στημένο στον κεντρικό εσωτερικό διάδρομο του Λευκού Οίκου και παρότι ο εν ενεργεία Πρόεδρος δεν φέρει ευθύνη για την αρχιτεκτονική του κτιρίου, δεν υπήρχε λόγος να τονιστεί η αυστηρότητα μαυσωλείου που διακρίνει τον χώρο μ' αυτά τα άκαμπτα και άκαρδα εποχιακά μνημεία. Τα πάντα εδώ σηματοδοτούν ένα ψυχρό, κενό μεγαλείο.
 Τα ψυχρά φωτάκια του δέντρου που καθρεπτίζονται στο καλογυαλισμένο πάτωμα. Οι εξίσου παγερές αντανακλάσεις στο ταβάνι. 
Αντί για παραμυθένια μαγεία, ο άψυχος φωτισμός δημιουργεί μια αποστειρωμένη, απάνθρωπη ατμόσφαιρα. Είναι αδύνατον να φανταστεί κανείς παιδιά να τρέχουν γύρω απ' αυτά τα δέντρα ή κάποια άλλη σκηνή που να έχει σχέση με τις μικρές απολαύσεις της αληθινής ζωής. Στο κέντρο αυτού του δυσοίωνου καμβά εννοιακής τέχνης στέκονται ο Ντόναλντ και η Μελάνια Τραμπ. Εκείνος φορά σμόκιν, εκείνη είναι ντυμένη στα κατάλευκα. 
Η λουστραρισμένη, επίσημη κομψότητα τους συμβάλλει θανάσιμα στο συναισθηματικό μούδιασμα που προκαλεί το κάδρο. Το μειδίαμα καρχαρία του Τραμπ εξορκίζει κάθε ιδέα γενναιοδωρίας και φιλικότητας. 
Μοιάζει να θέλει απλά να επιδείξει την όμορφη γυναίκα και το φανταστικό σπίτι του. Προκύπτει έτσι αβίαστα το ερώτημα: Πώς γίνεται κάποιος που παρουσιάζει τόσο κραυγαλέο έλλειμα σύνδεσης και επαφής με οποιοδήποτε λαϊκό αίσθημα να έχει καταγραφεί ως επιτυχημένος «λαϊκιστής»; Με τι ακριβώς ταυτίστηκαν οι απλοί άνθρωποι που τον ψήφισαν; Ίσως εδώ βρίσκεται η ουσία. Μετά από διακόσια και πλέον χρόνια δημοκρατίας, ο Τραμπ προσφέρει στον αμερικανικό λαό τον εαυτό του ως βασιλιά ή αυτοκράτορα.
 Σ' αυτή την εικόνα, επιτρέπει πλήρη εκτόνωση στον τύραννο μέσα του. Αν το συγκεκριμένο πορτραίτο περικλείει κάποια βαθιά αλήθεια για την παρούσα κατάσταση της Αμερικής αλλά και του κόσμου, ο Άη Βασίλης να μας βοηθήσει στη χρονιά που έρχεται. 

 Με στοιχεία από τον Guardian 

lifo.gr