Ω, πόσο σ ευχαριστούμε, εσένα την ελληνίδα Τζάνετ Σούζμαν! Δεν χρειάζονται ούτε αποσιωπητικά πριν από την εθνικότητα ή εισαγωγικά που θα την...
περικλείουν ανάμεσα τους ώστε να φανερώνουν πως, τυπικά, η μις Σούζμαν δεν είναι δικιά μας!
Κι αυτό επειδή η πρόεδρος της «Βρετανικής Επιτροπής Για Την Επανένωση Των Μαρμάρων Του Παρθενώνα» μίλησε και πάλι όπως θα θέλαμε να μιλούν-απαιτούν, σε όλες τις εποχές, για τον επαναπατρισμό της κλεμμένης ακριβής κληρονομιάς μας αλλά δεν το κάνουν πολιτικοί κάθε απόχρωσης και η συντριπτική πλειοψηφία των «δεν βαριέσαι τώρα, έχουμε άλλα προβλήματα!» νεοελλήνων πολιτών…
Κι αυτό δεν το λέμε μόνο όσοι από εμάς (όπως ο υπογράφων…) έχουμε, μεταξύ άλλων, ριζώσει σε…περίοπτη θέση στην καρδιά και στην συνείδηση μας, με διαστάσεις οράματος, διαρκώς τροφοδοτούμενου ονείρου ,την ανάγκη όσο ζούμε να προλάβουμε να δούμε τα γλυπτά-πολιτιστικά κειμήλια της οικουμένης πίσω στην γενέτειρα τους!
Θυμίζουμε πως στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (13 Δεκεμβρίου), τότε που διατυπώθηκε η «ανάγκη εκπλήρωσης της πρωτοβουλίας περί επιστροφής ή, απόδοσης πολιτιστικών αγαθών στις χώρες προέλευσης», ακούσαμε αναρίθμητους ξένους μεν, ελληνολάτρες δε, δικαίως να ελέγχουν, κομψά αλλά με καίριο τρόπο, την ελληνική πλευρά μέσω της ερώτησης «εσείς ως Ελληνες, μέσω των επίσημων αρχών σας, θεωρείτε πως ,σε όλες τις εποχές, έχετε κάνει όσα έπρεπε για την προώθηση του αιτήματος προς τις αγγλικές κυβερνήσεις;».
Οι απαντήσεις της ελληνικής πλευράς (σ.σ: άλλο όνομα ενοχής!) ήταν, εν ολίγοις, «ποτέ η αγγλική πλευρά δεν θέλησε τον ουσιαστικό διάλογο»…
Μα, πως θα τον…θελήσει τον διάλογο η αγγλική πλευρά ,για τον εκ των βασικών μαγνητών του τουρισμού της, αν δεν την υποχρεώσεις εσύ ,εσύ ο θιγόμενος από την παρατεταμένη έκθεση των κλοπιμαίων που σου ανήκουν! Η ,επισήμως αγγλίδα, Τζάνετ Σούζμαν, επι λέξη, είπε «Ας γιορτάσουμε την 10η επέτειο ύπαρξης του Μουσείου Ακρόπολης με την επιστροφή των ξενιτεμένων γλυπτών! Τι θαυμάσιο δώρο γενεθλίων αλήθεια…».
Σε πρώτο πληθυντικό μίλησε («ας γιορτάσουμε»)… Για το ζητούμενο που ήταν, είναι και θα είναι, θα παραμείνει αν δεν ευοδωθεί η ίδια προσδοκία, πιο σωστά: η απαίτηση του υγιώς σκεπτόμενου νεοέλληνα, η μεγάλη χαμένη ευκαιρία, σε βάθος χρόνου, των πολιτικών φορέων της χώρας: Ανεξάρτητα ,πριν και μετά, από ουσιώδεις ή, ως συνήθως μικροκομματικές διαφορές τους από την μεταπολίτευση ως τώρα, ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗΣ όφειλαν να ενώσουν δυνάμεις ,να αρθρώσουν κοινή φωνή διαμαρτυρίας και αμέσως μετά απαίτησης επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα!
Να σας ρωτήσω κι αλλιώς: Φαντάζεσαι τι θα είχαν κάνει οι αντίστοιχες αγγλικές κυβερνήσεις προς τις ελληνικές αν είχε παραπέσει στα μέρη μας κανα…τούβλο από τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ; Θα σε είχαν υποχρεώσει-και καλά θα έκαναν-να τους τα επιστρέψεις με…τα πόδια και τρέχοντας μάλιστα στην Αγγλία! Εδώ ,δεκάδες χρόνια τώρα, γιατί δεν ενώνετε τις φωνές σας υπο την ασπίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας και της Βουλής των Ελλήνων… Τεράστια χαμένη ευκαιρία ,όχι μόνο για την πιθανή επιστροφή των κλοπιμαίων αγαθών που θα ραγίσουμε και θα κλάψουμε όταν τα δούμε στις προθήκες που βρίσκονται στην ρίζα της δικής τους Ακρόπολης, αλλά και για την μετάγγιση του ονομαζόμενου ,δυσθεώρητου, «πολιτικού πολιτισμού» στην χώρα μας…
Κάντε το! Εστω και τώρα επειδή υπάρχει η διεθνής αναφορά-απαίτηση με ρίζα της (ποιά;) την πρωτοβουλία άγγλων(!), ουσισαστικά, προσκυνητών του πολιτισμού μας! Μελίνα (μας) Μερκούρη, τι κρίμα να φύγεις τόσο νωρίς…
Ηταν σχέδιο σου, με την σπορά του να έχει ξεκινήσει, η ίδιες κοινές, καίριες πρωτοβουλίες…
Σπύρος Τσάμης
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου