Για τον εκδημοκρατισμό των καναλιών...
Γιώργος Σταματόπουλος
Τηλεόραση και κόμματα: Να αρθεί το εμπάργκο, ναι, η κοινωνία δεν φαίνεται να έχει αντίρρηση -και μάλλον αδιαφορεί. Και ας πούμε ότι αίρεται. Λοιπόν; Θα...
επανακάμψει η δημοκρατία μήπως;
Κοκορεύονται οι τηλεοπτικοί ότι τάχα σε μια τηλεοπτική δημοκρατία όλοι μιλούν για όλους, για το δικαίωμα στην αντίθετη άποψη και πολλά που άδουν στις λέσχες, πράγματι δημοκρατικοφανή.
Το θέμα είναι να εκδημοκρατιστούν τα ίδια τα μέσα και όχι να λειτουργούν με νομότυπες δημοκρατικές διαδικασίες, όχι να θέλουν απλώς τη νομιμοποίηση και πέραν τούτου ουδέν ή πέρα βρέχει.
Τα τηλεοπτικά κανάλια, έτσι που καταντήσαμε, είναι πλέον η βάση της εκπαίδευσης του μέσου Ελληνα, πριν από το οικογενειακό περιβάλλον, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τους χώρους εργασίας. Και τι κάνουν γι’ αυτή τη μέγιστη αποστολή; Τα ελάχιστα [εκπομπές της προκοπής μάλιστα μόνο στα κρατικά κανάλια μπορεί να απολαύσει κανείς].
Και όχι μόνο τα ελάχιστα. Φροντίζουν να διαμορφώσουν έναν νέο τύπο ανθρώπου [το έχουν κατορθώσει] ο οποίος δεν χρειάζεται να γνωρίζει τη γλώσσα του, να δείχνει σεβασμό στους καλεσμένους του, να δίνει λόγο σε όσους το σύστημα πετάει στο περιθώριο· μήτε για την ελληνική επαρχία θορυβούνται [για την αποξένωση και ερημία όσων ζουν σε μεγάλο τμήμα της] για την καταστροφή του περιβάλλοντος και την ανθυγιεινή διατροφή των Ελλήνων.
Αδιαφορούν προκλητικά να αναφερθούν στους διαιώνιους τρόπους των Ελλήνων, μπας και σωθεί τίποτα -α, μπα.
Δεν θα επανακάμψει η δημοκρατία, διότι ουδέποτε εγκαθιδρύθηκε μέσα στα κανάλια της τηλοψίας. Με πρότυπα το μόντελινγκ, τα ριάλιτι, το απέραντο μαγειρείο που έχει στηθεί στα στούντιο όλων των σταθμών, τις εκπομπές που ευτελίζουν ή λοιδορούν την ανθρώπινη προσωπικότητα, τι σόι δημοκρατία κομπάζουν ότι υπηρετούν;
Επιπροσθέτως δεν υπάρχει περίπτωση να αναρωτηθούν για το είδος της ενημέρωσης και του πολιτισμού που προσφέρουν, ούτε να αξιωθούν να σκεφτούν (;) ότι μόνο κακό κάνουν στη δημοκρατία.
Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, έτσι και τους πεις ότι αυτό το πράγμα [η τηλοψία] δεν έχει σχέση με την παιδεία και τον πολιτισμό, με τη δημοκρατία. Εμείς, λένε, είμαστε ανοιχτοί σε όλους, από την αρχή της καριέρας μας ποτιστήκαμε με τα νάματα της δημοκρατίας· μύγα δεν σηκώνουν στο σπαθί τους, οι έμφορτοι δημοκρατικού ήθους [και βάρους]. Σιγά... Πρέπει να φάει πολλά ψωμιά καθένας μας για να αποτολμήσει να ψελλίσει την αλφαβήτα της δημοκρατίας [και ακόμη περισσότερα για να την κατανοήσει]. Αυτά δεν είναι εύκολα προς [εν τω βάθει] συζήτηση, με περισσή εντούτοις άνεση μιλάμε για δημοκρατικούς θεσμούς, δυτικό πολιτισμό και λοιπά ετερογενή της ελληνικής αλήθειας.
Για τις ανάγκες βέβαια της συνεννόησης [του ρεαλισμού θα έλεγαν οι τηλεοπτικοί, της πραγματικότητας, αδερφέ], τα κόμματα πρέπει να ακυρώσουν την οδηγία προς τους πολιτικούς τους να απέχουν οι μεν από την ΕΡΤ, οι δε από τον Σκάι.
Θα χορτάσουμε δημοκρατία, θα μας ταράξουν σε δημοκρατικά βαφτίσματα, θα [εξ]αναγκαστούμε να κατανοήσουμε, εκόντες άκοντες, ότι ζούμε μέσα σε μια ευτυχισμένη, ανεξάρτητη, ακομμάτιστη, αντικειμενική, αντιεξουσιαστική τηλεοπτική δημοσιογραφία.
Ας είναι καλά, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Υπάρχει μεγάλος βαθμός δυσκολίας στην επικοινωνία -και δεν είναι παιγνίδι παρεών...
efsyn.gr
Γιώργος Σταματόπουλος
Τηλεόραση και κόμματα: Να αρθεί το εμπάργκο, ναι, η κοινωνία δεν φαίνεται να έχει αντίρρηση -και μάλλον αδιαφορεί. Και ας πούμε ότι αίρεται. Λοιπόν; Θα...
επανακάμψει η δημοκρατία μήπως;
Κοκορεύονται οι τηλεοπτικοί ότι τάχα σε μια τηλεοπτική δημοκρατία όλοι μιλούν για όλους, για το δικαίωμα στην αντίθετη άποψη και πολλά που άδουν στις λέσχες, πράγματι δημοκρατικοφανή.
Το θέμα είναι να εκδημοκρατιστούν τα ίδια τα μέσα και όχι να λειτουργούν με νομότυπες δημοκρατικές διαδικασίες, όχι να θέλουν απλώς τη νομιμοποίηση και πέραν τούτου ουδέν ή πέρα βρέχει.
Τα τηλεοπτικά κανάλια, έτσι που καταντήσαμε, είναι πλέον η βάση της εκπαίδευσης του μέσου Ελληνα, πριν από το οικογενειακό περιβάλλον, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τους χώρους εργασίας. Και τι κάνουν γι’ αυτή τη μέγιστη αποστολή; Τα ελάχιστα [εκπομπές της προκοπής μάλιστα μόνο στα κρατικά κανάλια μπορεί να απολαύσει κανείς].
Και όχι μόνο τα ελάχιστα. Φροντίζουν να διαμορφώσουν έναν νέο τύπο ανθρώπου [το έχουν κατορθώσει] ο οποίος δεν χρειάζεται να γνωρίζει τη γλώσσα του, να δείχνει σεβασμό στους καλεσμένους του, να δίνει λόγο σε όσους το σύστημα πετάει στο περιθώριο· μήτε για την ελληνική επαρχία θορυβούνται [για την αποξένωση και ερημία όσων ζουν σε μεγάλο τμήμα της] για την καταστροφή του περιβάλλοντος και την ανθυγιεινή διατροφή των Ελλήνων.
Αδιαφορούν προκλητικά να αναφερθούν στους διαιώνιους τρόπους των Ελλήνων, μπας και σωθεί τίποτα -α, μπα.
Δεν θα επανακάμψει η δημοκρατία, διότι ουδέποτε εγκαθιδρύθηκε μέσα στα κανάλια της τηλοψίας. Με πρότυπα το μόντελινγκ, τα ριάλιτι, το απέραντο μαγειρείο που έχει στηθεί στα στούντιο όλων των σταθμών, τις εκπομπές που ευτελίζουν ή λοιδορούν την ανθρώπινη προσωπικότητα, τι σόι δημοκρατία κομπάζουν ότι υπηρετούν;
Επιπροσθέτως δεν υπάρχει περίπτωση να αναρωτηθούν για το είδος της ενημέρωσης και του πολιτισμού που προσφέρουν, ούτε να αξιωθούν να σκεφτούν (;) ότι μόνο κακό κάνουν στη δημοκρατία.
Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, έτσι και τους πεις ότι αυτό το πράγμα [η τηλοψία] δεν έχει σχέση με την παιδεία και τον πολιτισμό, με τη δημοκρατία. Εμείς, λένε, είμαστε ανοιχτοί σε όλους, από την αρχή της καριέρας μας ποτιστήκαμε με τα νάματα της δημοκρατίας· μύγα δεν σηκώνουν στο σπαθί τους, οι έμφορτοι δημοκρατικού ήθους [και βάρους]. Σιγά... Πρέπει να φάει πολλά ψωμιά καθένας μας για να αποτολμήσει να ψελλίσει την αλφαβήτα της δημοκρατίας [και ακόμη περισσότερα για να την κατανοήσει]. Αυτά δεν είναι εύκολα προς [εν τω βάθει] συζήτηση, με περισσή εντούτοις άνεση μιλάμε για δημοκρατικούς θεσμούς, δυτικό πολιτισμό και λοιπά ετερογενή της ελληνικής αλήθειας.
Για τις ανάγκες βέβαια της συνεννόησης [του ρεαλισμού θα έλεγαν οι τηλεοπτικοί, της πραγματικότητας, αδερφέ], τα κόμματα πρέπει να ακυρώσουν την οδηγία προς τους πολιτικούς τους να απέχουν οι μεν από την ΕΡΤ, οι δε από τον Σκάι.
Θα χορτάσουμε δημοκρατία, θα μας ταράξουν σε δημοκρατικά βαφτίσματα, θα [εξ]αναγκαστούμε να κατανοήσουμε, εκόντες άκοντες, ότι ζούμε μέσα σε μια ευτυχισμένη, ανεξάρτητη, ακομμάτιστη, αντικειμενική, αντιεξουσιαστική τηλεοπτική δημοσιογραφία.
Ας είναι καλά, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Υπάρχει μεγάλος βαθμός δυσκολίας στην επικοινωνία -και δεν είναι παιγνίδι παρεών...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου