βασικά χαρακτηριστικά του κινήματος αυτού είναι δυσδιάκριτα και οι διαδηλώσεις του απαρτίζονται από διαφορετικές ομάδες, κινήματα και μεμονωμένους πολίτες. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, καταγράφεται ότι το εν λόγω κίνημα αποτελείται κατά 42% από ψηφοφόρους της Λεπέν, κατά 20% από ψηφοφόρους του Μελανσόν και κατά 16% από ψηφοφόρους του Φιγιόν.
Η λιτότητα, η ανεργία, η μείωση της αγοραστικής δύναμης, η υψηλοτάτη φορολογία και οι διευρυνόμενες ανισότητες είναι κάποιες από τις αιτίες του «ξεσπάσματος» των Γάλλων. Κι όλα αυτά στη Γαλλία, μια χώρα η οποία δεν ανήκει στον πολύπαθο ευρωπαϊκό Νότο και που πρόσφατα εξέλεξε έναν «πολλά υποσχόμενο» Πρόεδρο, τον κ. Μακρόν. Ο κ. Μακρόν (αυτο)προσδιορίστηκε ως αντισυστημικός υποψήφιος, νέος, τολμηρός, ανατρεπτικός, μακριά από τα παραδοσιακά κόμματα – και εξελέγη πανηγυρικά. Τι συνέβη όμως και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της Γαλλίας καταρρέει; Η δημοτικότητά του από 53% περιορίστηκε σταδιακά στο 22%, με συνεχή τάση μείωσης.
Ο Πρόεδρος Μακρόν, θα πρέπει να θυμίσουμε, εξελέγη χωρίς σαφές ιδεολογικό στίγμα, με ένα κόμμα (;) ή κίνημα (;) ρηχό, χωρίς βάσεις στην κοινωνία ή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ή στα συνδικάτα και με εξαιρετικά προσωποπαγές πρόσημο. Την ίδια περίοδο, η Ευρωπαϊκή Ενωση κατακλύζεται από λαϊκιστικές φωνές, ακροδεξιές «κορόνες» και έντονη απογοήτευση των πολιτών, ενώ ενισχύονται οι κοινωνικοοικονομικές ανισότητες σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Ωστόσο, μια ιδιαίτερα σημαντική παράμετρος, η οποία δεν αναδείχτηκε συστηματικά, είναι η αποτυχία εφαρμογής μιας ισχυρής περιφερειακής πολιτικής εντός της Γαλλίας αλλά και εντός άλλων χωρών. Γιατί τα Κίτρινα Γιλέκα έχουν ένα σημαντικό «χωρικό πρόσημο». Πιο συγκεκριμένα, οι «εξεγερμένοι» πολίτες είναι οι πολίτες των προαστίων, της περιφέρειας και όχι των αστικών κέντρων. Η περιφέρεια δεν κατάφερε να επωφεληθεί ισότιμα από την οικονομική ανάπτυξη, την καινοτομία, την τεχνολογική πρόοδο, καθώς και από τις επενδύσεις.
Η διάχυση της ανάπτυξης από το κέντρο προς την περιφέρεια, δυστυχώς, απέτυχε. Οι αγρότες, οι άνεργοι, οι κάτοικοι της υπαίθρου επιβαρύνθηκαν δυσανάλογα από τη φορολογία, το κόστος των καυσίμων και των περιορισμένων κοινωνικών -και όχι μόνο- υποδομών (π.χ., έλλειψη μετρό). Η έλλειψη περιφερειακής πολιτικής και η μη αντιμετώπιση της ανισορροπίας μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, σε συνδυασμό με τη σκληρή λιτότητα, οδήγησαν σε ένα εκρηκτικό μείγμα θυμού και απογοήτευσης. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ενίσχυσαν τους οικονομικά ισχυρούς και αδιαφόρησαν για τους φτωχότερους. Ταυτόχρονα, καλλιεργήθηκαν ο άκρατος λαϊκισμός, οι ακραίες φωνές και η ρητορική του μίσους, παραπλανώντας και αποπροσανατολίζοντας τους πολίτες. Τα σοσιαλιστικά κόμματα υπαναχώρησαν και υιοθέτησαν πολιτικές λιτότητας, στερούμενα ριζοσπαστικών προτάσεων και ολοκληρωμένων σχεδίων για τη μεσαία τάξη και τους ασθενέστερους.
Είναι η ώρα να εισαχθούν άμεσα στη συζήτηση της ΕΕ η κοινωνική δικαιοσύνη, η εμβάθυνση της δημοκρατίας, η βιώσιμη δίκαιη ανάπτυξη, η αναδιανομή του πλούτου ισότιμα σε όλους και όλες και όχι στους λίγους. Αν τα Κίτρινα Γιλέκα ήρθαν για να μείνουν, αν είναι η απαρχή ενός πανευρωπαϊκού κινήματος ή απλώς θα σβήσουν υπό τις δυνάμεις καταστολής ή λόγω των ανακοινώσεων – μέτρων του Πρόεδρου Μακρόν, είναι υπό διερεύνηση. Ομως η οργή, ο θυμός που εκφράστηκε από ένα ανομοιογενές ρεύμα, ένα συνονθύλευμα δυνάμεων, είναι γεγονός.
Η απομάκρυνση από τις «καλές μέρες» του παρελθόντος στις «δύσκολες και θολές μέρες» του παρόντος, η φτώχεια, η ανέχεια, ο κλονισμός του κοινωνικού κράτους και η κατάρρευση της μεσαίας τάξης αποτυπώνονται καθημερινά σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στον δρόμο για τις ευρωεκλογές είναι απαραίτητο να διατυπωθεί μια νέα πρόταση διακυβέρνησης, με περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη κοινωνική Ευρώπη, ελευθερία, ανεκτικότητα, αξιοπρεπή εργασία, περιβαλλοντική προστασία, ποιότητα ζωής και ίσες ευκαιρίες για τους νέους και τις γυναίκες. Τα ανωτέρω πρέπει να γίνουν το αισιόδοξο πρόταγμα των δημοκρατικών, προοδευτικών δυνάμεων, το πραγματικό κύμα αλλαγής για την ενδυνάμωση των πολιτών της Ευρώπης, σε αντιδιαστολή με την οργή, τη βία, τον λαϊκισμό και τους ακραίους...
Ζέφη Δημαδάμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου