...της “περιστρεφόμενης πόρτας” στην πολιτική»...
Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης είναι ένας άνθρωπος της πολιτικής που συγκεντρώνει μόνο συμπάθειες. Απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους. Ήπιος, διαλλακτικός, ευγενικός, με άποψη. Έχει...
αποσυρθεί βέβαια από την κεντρική πολιτική σκηνή. Πλέον είναι διευθυντής του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. «Να διευκρινίσω ότι δεν "αποδέχτηκα" αυτή τη θέση, η Διεθνής Αμνηστία με προσέλαβε», μας λέει.
«Είδα κάποια στιγμή στο facebook την προκήρυξη της θέσης και αποφάσισα να κάνω αίτηση. Ακολούθησαν δύο προφορικές συνεντεύξεις -στις οποίες συμμετείχαν και άτομα από το εξωτερικό, από την πλευρά της Αμνηστίας- κι ένας γραπτός διαγωνισμός. Και έτσι προσλήφθηκα».
Είναι κυβερνητική η θέση; «Κυβερνητική δεν μπορεί να είναι εξ ορισμού, αφού η Αμνηστία είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωση, ανεξάρτητη από κυβερνήσεις. Αλλωστε ασκεί σημαντική κριτική και στην ελληνική κυβέρνηση. Το μεγαλύτερό μου εμπόδιο για να προσληφθώ, όπως είναι φυσιολογικό, ήταν η θητεία μου στην πολιτική, αλλά με δεδομένο ότι είχαν περάσει δύο χρόνια χωρίς να έχω ενεργό συμμετοχή, αυτό ξεπεράστηκε. Αλλωστε ο πιο εύκολος τρόπος για να απορριφθεί μια αίτηση για θέση εργασίας στη Διεθνή Αμνηστία είναι να προσπαθήσει κάποιος να βάλει μέσο, πόσο μάλλον κυβερνητικό».
Αφορμή για την κουβέντα μας με τον Γαβριήλ, η μεγάλη συναυλία που διοργανώνει η Διεθνής Αμνηστία στο Μέγαρο Μουσικής, τη Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου. Μια συναυλία με αφορμή τα 70 χρόνια από την υπογραφή της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Συμμετέχουν οι Ρίτα Αντωνοπούλου, Χρήστος Θηβαίος, Χρήστος Μάστορας, Γιώτα Νέγκα, Γιώργος Νταλάρας, Μίλτος Πασχαλίδης, Διονύσης Σαββόπουλος και Μάρθα Φριντζήλα.
Συνέντευξη
• Για ποιο σκοπό πραγματοποιείται η συναυλία;
Η Διεθνής Αμνηστία από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι και το 2012 λειτουργούσε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στα σχολεία. Δηλαδή, μέσω φυσικής παρουσίας και έχοντας εκπονήσει συγκεκριμένο εκπαιδευτικό υλικό, με έγκριση του υπουργείου Παιδείας, εξηγούσε στη μαθητική κοινότητα τη σημασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τους το εύρος, παραθέτοντας σειρά από παραδείγματα βασισμένα σε πραγματικά περιστατικά.
Η κρίση όμως ήταν η αιτία της διακοπής του, καθώς ένα τέτοιο πρόγραμμα απαιτεί οικονομικούς πόρους για την πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού, για την έκδοση του εκπαιδευτικού υλικού και για την ανάπτυξη μιας ψηφιακής εκπαιδευτικής πλατφόρμας. Στόχος του προγράμματος είναι να εμπλέξει όχι μόνο τους μαθητές και τις μαθήτριες αλλά και τους εκπαιδευτικούς, ακόμα και τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων. Και όλα αυτά, λαμβάνοντας υπόψη ότι για να πραγματοποιηθεί μια πραγματική αλλαγή στις συνειδήσεις, πρέπει να ξεκινήσουμε από το εκπαιδευτικό σύστημα. Για τη χρηματοδότηση του συγκεκριμένου προγράμματος οργανώνουμε τη συναυλία.
• Τι σας έλεγαν οι καλλιτέχνες μόλις τους κάνατε την πρόταση;
Θα σου πω με απόλυτη ειλικρίνεια ότι στην αρχή είχαμε άγχος για το τι θα τους πούμε και πώς θα τους πείσουμε, με δεδομένο ότι οι πιο πολλοί είχαν φτιάξει τα προγράμματά τους και τα μέσα του Δεκέμβρη είναι έντονη περίοδος καλλιτεχνικά. Σε πληροφορώ ότι δεν υπήρξε κανείς και καμία που να το σκεφτεί πάνω από λίγα δευτερόλεπτα. Μέσα στα πρώτα δευτερόλεπτα είχαμε θετική απάντηση. Ηταν πραγματικά το πιο εύκολο κομμάτι της διοργάνωσης της συναυλίας και τους είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό.
• Είναι πιο εύκολος ή πιο δύσκολος ο ρόλος της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ελλάδα σε σύγκριση με τις άλλες χώρες;
Κάθε χώρα έχει τα δικά της προβλήματα. Σίγουρα στην Ελλάδα είναι πιο εύκολα σε σχέση με την Τουρκία, όπου ο πρόεδρος και η διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας φυλακίστηκαν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα και αντιμετωπίζουν κατηγορίες για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Είναι σίγουρα πιο εύκολη απ’ ό,τι στο Ισραήλ, με τις εκστρατείες που κάνουμε ενάντια στη συνεχιζόμενη κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών. Είναι πιο εύκολη απ’ ό,τι στην Ουγγαρία, όπου ο Ορμπαν έχει στοχοποιήσει την οργάνωση. Και σίγουρα είναι πιο εύκολη απ’ ό,τι στις χώρες της Αφρικής.
• Δεν υπάρχουν δυσκολίες δηλαδή στην Ελλάδα;
Εδώ είναι δύσκολο να πείσεις σε συνθήκες παρατεταμένης κοινωνικής κρίσης και ανεργίας ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι μια «συζήτηση πολυτελείας». Και ότι ειδικά σε αυτές τις συνθήκες η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι εξαιρετικά κρίσιμη, αφού αυτά αποτελούν ασπίδα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
• Είμαστε ρατσιστές οι Ελληνες;
Αν απαντούσα καταφατικά, σίγουρα θα ήταν μια ρατσιστική απάντηση. Οχι, δεν είναι οι Ελληνες ρατσιστές, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και Ελληνες που είναι ρατσιστές.
Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη στην efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου