Ένα κρίσιμο έτος για το μέλλον όλων μας...

Τι μας φέρνει το νέο έτος; Ερωτήματα και αγωνία για το μέλλον του κόσμου όπως τον ξέραμε. Η αρχιτεκτονική των ισορροπιών με...
την οποία κινηθήκαμε μεταπολεμικά δοκιμάζεται επικίνδυνα. Ο αναθεωρητής των παγκόσμιων κανόνων, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, επιδιώκει να γίνει κυρίαρχος μέσω του παγκόσμιου χάους.

Η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ παράδοση της Συρίας στον Πούτιν, η εγκατάλειψη των Κούρδων συμμάχων του στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Kράτους στο έλεος του Ερντογάν, η εμπλοκή του Ισραήλ με βομβαρδισμούς στόχων στο συριακό έδαφος με πρόσχημα την ιρανική παρουσία δεν φαίνεται να οδηγούν στο τέλος μιας παρατεταμένης κρίσης όσο στην αρχή μιας νέας με απρόβλεπτες συνέπειες.

ΑΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΟΥΜΕ ότι στα σχέδια Τραμπ είναι η αποδυνάμωση έως και διάλυση της Ε.Ε., σε συνεργασία μάλιστα στο θέμα αυτό με τον Ρώσο Πρόεδρο, έχουμε να κάνουμε με μια εφιαλτική αταξία στη μεταπολεμική τάξη πραγμάτων. Και πρόκειται για σχέδια που δεν κρύβονται. Ο Τραμπ ενθάρρυνε, εργάστηκε και συνεργάστηκε με τις δυνάμεις του Brexit. Πρότεινε, και μάλιστα δημόσια, στον Πρόεδρο Μακρόν να βγάλει τη Γαλλία από την Ένωση.

ΑΠΕΙΛΕΙ τους κοινούς κανόνες στην παγκόσμια οικονομία με πολέμους και πυρά τους δασμούς. Που σημαίνει, αν κανείς δεν αντιδράσει, ότι βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο μεγάλης ύφεσης και με υψηλό κόστος ανεργίας. Και σε τέτοιο διεθνές κλίμα εύκολα, όπως απέδειξε η Ιστορία, φουντώνουν οι εθνικισμοί, το μίσος για όλους τους άλλους και οι πιθανότητες νέων πολεμικών συγκρούσεων δεν μπορεί να θεωρούνται αμελητέες.

Ο ΡΟΛΟΣ της δικής μας χώρας σήμερα, στο συγκεκριμένο διεθνές περιβάλλον, και ειδικότερα αυτό της Ε.Ε., είναι άκρως σημαντικός. Οι τρεις πυλώνες του Nότου, δηλαδή η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία, είναι πλέον στηρίγματα για την απόκρουση των εθνικισμών, του ρατσισμού και των τάσεων διάλυσης του μεγαλύτερου πολιτικού πειράματος συνεργασίας και ενότητας χωρών που προκάλεσαν δύο παγκόσμιους πολέμους.

ΠΟΙΟ μέλλον μας περιμένει; Ποιος ο ρόλος της χώρας αν οι δυνάμεις της καταστροφής και της χρεοκοπίας καταφέρουν να επανακάμψουν στην εξουσία; Έχουν μήπως διδαχτεί από τα λάθη τους; Ανανεώθηκαν; Ανέλαβαν τις ευθύνες τους; Έχουν σχέδιο; Ποιο είναι; Και σε ποιο διεθνές περιβάλλον θα το αναπτύξουν αν οι διεθνείς επενδύσεις περιοριστούν από τους οικονομικούς πολέμους, αν τα αναπτυξιακά σχέδια αναβληθούν λόγω αβεβαιότητας στην παγκόσμια οικονομία, αν η ζήτηση βυθιστεί λόγω αγωνίας για το μέλλον;

ΚΑΙ ΑΝ σε όλα αυτά προσθέσουμε την παραλυσία στην Ε.Ε., ποιοι χώροι μένουν που μπορεί να λειτουργήσουν ως αντίβαρα, ως αμορτισέρ απορρόφησης των κραδασμών; Είναι, για παράδειγμα, τέτοιος χώρος τα Βαλκάνια; Κι αν είναι, με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει η χώρα μας πώς θα αξιοποιήσει τη θέση της;

ΕΞΑΓΟΝΤΑΣ αυτή αλυτρωτισμό; Κόβοντας μόνη της τους δρόμους του εμπορίου και των μεταφορών που περνάνε από το έδαφος της γειτονικής χώρας; Προκαλώντας αισθήματα έχθρας και αντιπάθειας σε λαούς που έχουν ανάγκη τη συνεργασία μαζί μας;

ΜΕΓΑΛΑ ζητήματα που δεν δεσπόζουν στους προβληματισμούς της κοινωνίας μας. Και δεν δεσπόζουν διότι οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης, σε μια πρωτοφανή ενότητα δράσης και με το ΚΚΕ μέσα (!), κατασκευάζουν φαντάσματα, ψεύτικες ειδήσεις, αμφισβητούν τα πάντα, μηδενίζουν κάθε θετική εξέλιξη, επιχειρούν, κυριαρχώντας στα ΜΜΕ να θυμώσουν τους πολίτες, να αποσπάσουν την ψήφο τους για να επανέλθουν στην εξουσία.

ΚΑΙ ΤΙ θα την κάνουν την εξουσία; Θα ρωτάνε τους χορηγούς τους, τον Μαρινάκη και τον Αλαφούζο, τι πρέπει να κάνουν και σε ποιους να μοιράζουν δουλειές; Κι αν δεν υπάρχουν δουλειές; Αν η Ε.Ε. παραλύσει και ο Ερντογάν βρει ανοιχτό έδαφος στα Βαλκάνια;

ΚΑΙ ΜΕΤΑ; Ποια θα είναι η διάδοχη κατάσταση αφού σκοπεύουν να εξαφανίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τις αριστερές ιδέες του; Με τον Άδωνι, τον Βορίδη και τη νέα μεταγραφή, τον Βελόπουλο (!), θα μας οδηγήσει ο Κυριάκος στο νέο έτος, στη νέα εποχή;

ΥΠΑΡΚΤΑ κρίσιμα ερωτήματα που απαιτούν απαντήσεις και, κυρίως, ενότητα δράσης των δημοκρατικών πατριωτικών δυνάμεων. Είναι έργο ευθύνης που οφείλει να αναλάβει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Είναι εθνική υποχρέωση να φέρει στη δημόσια συζήτηση τα πραγματικά ερωτήματα που αφορούν το παρόν και, κυρίως, το μέλλον της χώρας μας. Πρέπει οι πολίτες, πριν αποφασίσουν, να έχουν μπροστά τους τα πραγματικά διακυβεύματα...

Δημήτρης Χρήστου