Πύλες υψώνονται σωρό...

Ήταν αδύνατο να μην την προσέξει όποιος περνούσε από την εθνική οδό Αθηνών-Κορίνθου. Εννοώ τη μνημειακή πύλη με το κυρτό στέγαστρο με την απαλή καμπύλη και τα...
τεράστια γράμματα που ακόμα λένε «Χαλυβουργική». Η δόξα της βαριάς βιομηχανίας. Ο χάλυβας που φτιαχνόταν εδώ στέριωσε κτίρια, γεφύρια, λιμάνια, μεγάλες κατασκευές σ’ όλη την Ελλάδα.

Τώρα η πύλη αυτή φυλάει ένα άταφο πτώμα. Οσο αυτό ζούσε, χιλιάδες εργάτες το έθρεφαν με τον ιδρώτα, το μυαλό και το αίμα τους. Ομως κανένα μνημείο, ούτε ένα τόσο δα εικονοστάσι δεν έχει στηθεί «μέσα» στο τεράστιο συγκρότημα για τους δεκάδες χαλυβουργούς που άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή.

Η πύλη και πιο πίσω ένας λαβύρινθος από εγκαταστάσεις, ένας γρίφος για εμάς τους αδαείς. Και ένα σφραγισμένο βιβλίο με αναρίθμητες ανθρώπινες ιστορίες πόνου, μεγαλείου και περηφάνιας που δεν θα τις μάθουμε ποτέ.

Από τη μακρινή αρχαιότητα οι πύλες ήταν ένα εύγλωττο σύμβολο που υπογράμμιζε την ισχύ, την ομορφιά ή και τον τρόμο αυτού που βρισκόταν «πίσω» από την πύλη, όπως η Πύλη της Ιστάρ, η Πύλη του Βρανδεμβούργου, η ανατριχιαστική πύλη του Αουσβιτς. Πύλες σύμβολα ειρήνης αλλά και κατάκτησης. Πύλες ναών, φυλακών, νεκροταφείων. Πύλες απ’ όπου πέρασαν άνθρωποι αρτιμελείς και βγήκαν σακατεμένοι ή νεκροί ή δεν βγήκαν ποτέ.

Υπουργοί και κυβερνήσεις επέτρεψαν την κατεδάφιση του εργοστασίου δισκογραφίας της Columbia στη Ριζούπολη. Μόνο η πύλη έμεινε όρθια αλλά ρημαγμένη. Ακόμα και τα μεταλλικά γράμματα και οι νότες που τη στόλιζαν αποκολλήθηκαν. Χιλιάδες ιστορίες γράφτηκαν πίσω απ’ αυτή την πύλη, ιστορίες χαράς και δημιουργίας, αλλά και ανταγωνισμού, ταπείνωσης, υπεροψίας, εκμετάλλευσης. Κάποιες έχουν διασωθεί (όπως στο βιβλίο του Δημήτρη Φεργάδη «Με αφορμή την Columbia» που κυκλοφόρησε πρόσφατα).

Όμως οι περισσότερες μένουν ανείπωτες όπως και οι ιστορίες που γράφτηκαν πίσω από την πύλη της Χαλυβουργικής. Βγαίνουν στο φως οι ιστορίες των βαθύπλουτων θυτών, όχι όμως των θυμάτων τους. Οι εργάτες δεν φτιάχνουν δυναστείες.

Ποιος ξέρει, ίσως σε λίγα χρόνια κάποια επιτροπή ευαίσθητων πολιτών να δίνει αγώνα για να διασωθεί ως χαρακτηριστικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής η πύλη της Χαλυβουργικής, όπως συνέβη πριν λίγα χρόνια για το εργοστάσιο της Columbia, αν κι εδώ «χαρακτηρίστηκε» και σώθηκε μόνο η πύλη, αλλά και αυτή η δόλια ίσα που στέκεται στα πόδια της.

Και στη δική μας τη ζωή πύλες (μνημονιακές και μεταμνημονιακές) υψώνονται σωρό… αλλά κλειστές για τους πολλούς...

efsyn.gr