Αν η Μαρίνα Πατούλη επιμείνει να είναι υποψήφια δήμαρχος στο Μαρούσι θα είναι ό,τι πιο ριζοσπαστικό έχει εμφανιστεί στην ελληνική πολιτική σκηνή εδώ και δεκαετίες. Μα πώς είναι δυνατόν, θα αναρωτηθεί κανείς, η συγκεκριμένη γυναίκα είναι η...
επιτομή του κιτς και της κενότητας, μια νεόπλουτη τύπισσα με βλαχομπαρόκ αισθητική. Είναι δε γνωστή μόνο και μόνο επειδή είναι σύζυγος του Πατούλη – με τον οποίο μοιράζεται τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά - και εξαιτίας των ακραία γραφικών εμφανίσεών τους.
Ακριβώς για αυτούς τους λόγους. Η Μαρίνα Πατούλη εφαρμόζει εξαιρετικά την τακτική της υπερταύτισης (overidentification, τη μόνη ίσως, ανατρεπτική τακτική, στη σημερινή εποχή του διάχυτου κυνισμού όπου όλοι «γνωρίζουν» πόσο ψεύτικη και ανούσια είναι η μέινστριμ πολιτική αλλά αδιαφορούν. Πολιτεύεται τόσο κωμικά και χυδαία – σχεδόν γκροτέσκα - που αναδεικνύει την κενότητα της συστημικής πολιτικής με τον πιο χτυπητό τρόπο. Ταυτίζεται τόσο απόλυτα με τον ρόλο του πολιτικού – περσόνας που τον επιτελεί ως παρωδία γελοιοποιώντας τον και υπονομεύοντας την ισχύ του. Και είναι εντελώς αδιάφορο αν έχει συνείδηση του τι κάνει, η πανουργία του Λόγου την έχει μετατρέψει σε ριζοσπαστικό υποκείμενο.
Η Πατούλη ενσαρκώνει στον υπερθετικό βαθμό όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έχουν οδηγήσει τη σύγχρονη πολιτική στην απαξίωση: την κυριαρχία της εικόνας πάνω στο περιεχόμενο, την έκθλιψη κάθε πολιτικού λόγου από τις δημόσιες σχέσεις και την ασταμάτητη προβολή, τη μετατροπή της πολιτικής σε ριάλιτι όπου η έμφαση δεν είναι στις θέσεις και τα προγράμματα αλλά στην προσωπική ζωή των πολιτικών, τις κοσμικές εμφανίσεις ή τα κουσούρια τους
Η Πατούλη όμως, μας πετάει στα μούτρα αυτή την κενότητα με τρόπο τραυματικό, αδύνατο να τον αγνοήσουμε. Κυριολεκτικά πονάει να τη βλέπεις και να την ακούς. Μας δείχνει έτσι, ότι το πρόβλημα δεν είναι η ίδια αλλά ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται σήμερα η πολιτική. Η διαφορά της με άλλους πολιτικούς, όπως ο Μπακογιάννης, δεν είναι ουσίας αλλά βαθμού. Δεν υπάρχει άλλωστε ουσία, τέτοιοι πολιτικοί δεν είναι παρά simulacra, αντίγραφα χωρίς πρωτότυπο μιας εικονικής υπέρ-πραγματικότητας εντελώς αυτοαναφορικής. Η Πατούλη κάνει ένα βήμα πιο μπροστά από τον Πατούλη, πολιτεύεται χωρίς το παραμικρό πρόσχημα πολιτικής. Είναι η προσωποποίηση του τίποτα σε γκλίτερ περιτύλιγμα. Είναι η αλήθεια της μέινστριμ πολιτικής.
Δημήτρης Τσίρκας (FB)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου