06.30 το πρωί. ένας αγουροξυπνημένος Κούγιας στην τηλεφωνική γραμμή. Δίπλα στον παρουσιαστή, στο παράθυρο, μια φωτογραφία που μόλις ο τηλεθεατής καταλάβει περί τίνος πρόκειται, παγώνει. Δυο δεμένα πόδια, σαν κομμένα, στο μάρμαρο του ιατροδικαστή. Τα πόδια της άτυχης κοπέλας που δολοφονήθηκε στη Ρόδο.
Αποτρόπαιο θέαμα στον βωμό του ανταγωνισμού. Θυμίζει το τεμαχισμένο πτώμα που είχε δημοσιεύσει κάποτε το «Έθνος».
Ο Παπαδάκης τρέχει να προλάβει τον Οικονόμου, ο οποίος μια ώρα αργότερα κάνει το...
ίδιο, με τον Κούγια στο στούντιο. Ο δικηγόρος προφανώς «πουλάει» τη φωτογραφία για να κάνει τη δουλειά του έτσι όπως αυτός νομίζει. Οι άλλοι, όμως, οι δημοσιογράφοι, τι κάνουν; Πού είναι η λεγόμενη δεοντολογία, σε ποιο συρτάρι την έχουν καταχωνιάσει;
Προέχει ο ανταγωνισμός. Η δημοσιογραφία της... απόδειξης! Ένας κανιβαλισμός κανονικός...
Αποτρόπαιο θέαμα στον βωμό του ανταγωνισμού. Θυμίζει το τεμαχισμένο πτώμα που είχε δημοσιεύσει κάποτε το «Έθνος».
Ο Παπαδάκης τρέχει να προλάβει τον Οικονόμου, ο οποίος μια ώρα αργότερα κάνει το...
ίδιο, με τον Κούγια στο στούντιο. Ο δικηγόρος προφανώς «πουλάει» τη φωτογραφία για να κάνει τη δουλειά του έτσι όπως αυτός νομίζει. Οι άλλοι, όμως, οι δημοσιογράφοι, τι κάνουν; Πού είναι η λεγόμενη δεοντολογία, σε ποιο συρτάρι την έχουν καταχωνιάσει;
Προέχει ο ανταγωνισμός. Η δημοσιογραφία της... απόδειξης! Ένας κανιβαλισμός κανονικός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου