σαφές ήδη από εκείνες τις μέρες και παραμένει ακόμα ότι υπήρξε το σημείο μηδέν της εποχής που διανύουμε.
Όλα όσα ακολούθησαν, είχαν ήδη σπερματικά εκφραστεί στα γεγονότα εκείνου του τεταμένου τριμήνου, που όπως γράφτηκε προφητικά, ήταν «εικόνα από το μέλλον». Η αγωνία για την εργασιακή επισφάλεια, η απουσία μέλλοντος για τη νέα γενιά και τις χαμηλές τάξεις, η αυτονόμηση και ο χωρισμός της πολιτικής από την κοινωνία, η περιθωριοποίηση μεγάλων μαζών, η υποκρισία ενός δημοσίου λόγου που προτιμούσε να υπερασπίζεται την έννοια της ιδιοκτησίας έναντι της εργασίας, μιλούσε για ανομία, αντί να μιλά για διεξόδους και προοπτική, συνάντησαν την αντανακλαστική αντίδραση της μεγάλης πλειοψηφίας των νέων.
Απέναντι σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που οδηγούσε τη χώρα σε οικονομική και ηθική χρεοκοπία, απέναντι στον κοινωνικό εκφασισμό που κυοφορούνταν σιωπηλά στο υπέδαφος της ελληνικής κοινωνίας, μέσα από φιέστες εθνικής υπερηφάνειας, η νεολαία αντέταξε ένα συγχυσμένο και βίαιο αλλά ταυτόχρονα αφυπνιστικό ξέσπασμα.
Ένα ξαφνικό ξύπνημα που μέσα από τις επιθέσεις στο συμβολικό πεδίο, στις τηλεοπτικές εικόνες της επίπλαστης τάξης και της δανεικής ευμάρειας απαιτούσε την αποκατάσταση αρχών και αξιών. Επιχειρούσε να διορθώσει το πολιτικό μας λεξιλόγιο, να επανασυνδέσει την πολιτική με την κοινωνία και την καθημερινή ζωή, συνέθετε μια ανταγωνιστική προς την κυρίαρχη αφήγηση για τη νέα γενιά και την εποχή της κρίσης που ακολούθησε.
Η εικόνα που έχει μείνει από τον Δεκέμβρη είναι οι φωτιές, όμως αυτό που συνέβη ήταν πολύ βαθύτερο και πλατύτερο.
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου στο tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου