Τα αδιέξοδα της πολιτικής Μακρόν...

H επιμονή του Εμανουέλ Μακρόν να «μεταμορφώσει» τη Γαλλία με το μαγικό ραβδί του νεοφιλελευθερισμού στρέφεται εναντίον του. Η βίαιη τροπή που πήρε το...
κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» και η εξάπλωσή του αναγκάζουν τον Γάλλο πρόεδρο σε μερική υπαναχώρηση. Αντί να επιβάλει καθεστώς έκτακτης ανάγκης, αναθέτει στον πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ να συναντηθεί με εκπροσώπους των διαδηλωτών και κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Η αύξηση του φόρου στα καύσιμα πίσω από έναν οικολογικό μανδύα, ενώ μειώνονταν οι φόροι για τις επιχειρήσεις και τα μεγάλα εισοδήματα, δεν θα ήταν εύκολο να μείνει αναπάντητη σε μια χώρα με τόση ιστορία στα κινήματα διαμαρτυρίας. Το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» το οποίο, σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις, έχει την υποστήριξη της πλειονότητας των Γάλλων, δεν κατευθύνεται από συγκεκριμένο κόμμα ή συνδικάτο. Οσο και αν η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν προσπάθησε ανεπιτυχώς να το οικειοποιηθεί και η κυβέρνηση να το ταυτίσει στο σύνολό του με τους «ταραχοποιούς».

«Οι πράξεις βίας εκπορεύονται, μεταξύ άλλων, από ριζοσπαστικοποιημένους διαδηλωτές, οι οποίοι συχνά προέρχονται από τη γαλλική επαρχία και βλέπουν σε αυτές τον μόνο τρόπο να εισακουστούν», σημείωνε στο άρθρο του στη «Λιμπερασιόν» ο διευθυντής της εφημερίδας, Λοράν Ζοφρέν.

Ερώτημα παραμένει πόσο θα διαρκέσει και ώς πού θα φτάσει η διαλλακτική διάθεση του Μακρόν. Μέχρι στιγμής, το ενάμισι έτος της θητείας του ως προέδρου χαρακτηρίζεται από ένα λουδοβίκειο σύνδρομο, απόλυτη απροθυμία για διάλογο και απαξίωση απέναντι στον απλό κόσμο που πλήττεται από τις πολιτικές του.

Μια διαδήλωση για τις υψηλές τιμές στα καύσιμα, αν και πολύ μικρότερης έκτασης, έγινε πριν από λίγες μέρες και στο Βέλγιο. Κάποιες ανάλογες μικρές κινήσεις παρατηρούνται στη Γερμανία και στην Ιταλία. Τα «κίτρινα γιλέκα» είναι «μεταδοτικά»; Ισως είναι νωρίς ακόμα να το πούμε. Ωστόσο, το κοινωνικό υπόβαθρο της ανισότητας και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους που ευνοεί τέτοιου είδους αντιδράσεις υπάρχει και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

«Η Γαλλία είναι αναμφίβολα μια χώρα με λιγότερες ανισότητες σε σχέση με άλλες», έγραφε ο Λοράν Ζοφρέν. «Ωστόσο», τόνιζε, «δεν παύει να είναι η Γαλλία: η χώρα των επαναστάσεων και των αγώνων για την ισότητα»...

efsyn.gr