αποκτά κανείς στο σπίτι του, στους φίλους του, στη γειτονιά του, στην κοινότητά του, στα πρώτα δηλαδή χρόνια που διαμορφώνονται χαρακτήρες. Είναι ανώφελο για τους μεσήλικους να προσπαθήσουν να φανούν διαφορετικοί απ’ ό,τι πραγματικά είναι, άσε που δεν είναι σε θέση να κάνουν κάτι τέτοιο.
Ο Ελληνας πρωθυπουργός ολισθαίνει συνεχώς σε λεκτικά ατοπήματα, που, βεβαίως, δεν είναι μόνο λεκτικά, αλλά δηλωτικά του χαρακτήρα και της παιδείας του. [Τι έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια, που δεν ήταν πρωθυπουργός;]
Η παιδεία σε ακολουθεί παντού και είτε θες να κρύψεις κάτι είτε θέλεις να δείξεις κάτι άλλο από αυτό που στο βάθος σου είσαι, αυτή [η παιδεία] σε προδίδει, φανερώνει σε όλους από πού κρατάει η σκούφια σου, ποιο είναι το ποιόν σου, πώς ανατράφηκες και λοιπά. Μερικοί που γνωρίζουν τα ελλείμματά τους προσπαθούν να μην εκδηλώνονται, προτιμούν τη σιωπή από το να αδολεσχούν ασυστόλως ή να καταγίνονται με εκφράσεις που δεν είναι δικές τους [αλλά είναι πιασάρικες]. Και αυτοί, πάλι, λίγοι είναι.
Ο πρωθυπουργός δεν τα πάει καλά με τη γλώσσα αλλά γι’ αυτό δεν μπορεί κανείς να του προσάψει κατηγορία, τη στιγμή μάλιστα που ο λόγος του γίνεται κατανοητός από σχεδόν όλους τους Ελληνες. Κουτσά-στραβά κρατάει ένα επίπεδο.
Εκεί που τα κάνει μαντάρα είναι όταν θέλει τάχα να δείξει λαϊκός· δυστυχώς το μόνο που καταφέρνει είναι να μας κάνει να ανατριχιάζουμε. Λέει σε πυρόπληκτη κυρία στο Μάτι: «Και να σου έδινα [σ.σ.: δεν είναι ανυπόφορος ο ενικός της οικειότητας, της αμεσότητας, της λαϊκότητας τάχα;] τα 2.000 ευρώ που υποσχέθηκα, τώρα θα τα είχες ξοδέψει»... Είτε γνωρίζεις τι είναι ευγένεια είτε δεν γνωρίζεις -δεν παρεμβαίνει κανείς σε τέτοιας λεπτής απόχρωσης ζητήματα.
Μα, λέει ο αντίλογος, με τέτοια μικροζητήματα θα ασχολούμαστε; Εδώ αναμένονται παροχές, οι συντάξεις δεν κόπηκαν, ο συντελεστής φορολόγησης θα μειωθεί, οι μικροεπιχειρηματίες θα ανασάνουν. Οργασμός παροχών, η γλώσσα του πρωθυπουργού μάς μάρανε; Είναι όμως μόνο η γλώσσα και η κακή της χρήση;
Οχι, βέβαια. Είναι τι αποκαλύπτει αυτή η χρήση, είναι που δείχνει ποιος πραγματικά είναι ο χρήστης και αυτό δεν περιποιεί τιμή στο πολιτικό σύστημα αλλά και στους στοιχειώδεις κανόνες επικοινωνίας. Το ότι ο χρήστης είναι ο πρωθυπουργός εντείνει το πρόβλημα.
Δυσφορούν αρκετοί και ξινίζουν με τέτοιες επισημάνσεις, αλλά εξ όνυχος τον λέοντα, λέει η αγαθή σοφία. Δεν χρειάζεται να είσαι φροϊδιστής για να αρχίσεις να υποψιάζεσαι ότι κάτι βαθύτερο σημαίνει αυτός ο ενικός, αυτή η «λαϊκότητα». Η λαϊκότητα είναι η αντανάκλαση της πραγματικότητας, ναι, όταν, όμως, είναι γνήσια, όταν προκύπτει από τον σεβασμό και την ευγένεια· η ψεύτικη φαίνεται -και ενοχλεί.
Γιώργος Σταματόπουλος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου