Μέγαρο Μαξίμου ζήτησε από το Ποτάμι να ξεκαθαρίσει τη θέση του. «Έχει αλλάξει στάση για τη Συμφωνία των Πρεσπών;»
Η είδηση της έκτακτης συνεδρίασης της κοινοβουλευτικής ομάδας των ΑΝΕΛ έκανε σαφές πως από την Συμφωνία των Πρεσπών εξαρτάται όχι μόνο η ενότητα, αλλά και η τύχη κομμάτων από τα οποία εξαρτάται η κυβέρνηση, αν και είναι κόμματα που μπορεί να μην υπάρχουν πλέον: η συζήτηση στη Βουλή για τη Συμφωνία μπορεί να αφήσει μαζί την ομάδα των ΑΝΕΛ, ενώ ήδη οι βουλευτές του Ποταμιού μάλλον έχουν αποφασίσει «με ποιον θα παν και ποιον θα αφήσουν», όπως τους ζητάει να κάνουν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Είναι σαφές ότι η Νέα Δημοκρατία θα επιδιώξει με νέα πρόταση μομφής να ρίξει την κυβέρνηση, αλλά όσοι μετράνε τα «κουκιά» βγάζουν ικανοποιητική πλειοψηφία που όμως δεν χρειάζεται: η συμφωνία μπορεί να περάσει και με σχετική πλειοψηφία και η πρόταση μομφής για να ευδοκιμήσει θα πρέπει να πάρει 151 ψήφους στη Βουλή -πράγμα που δεν πρόκειται να συμβεί.
Η κυβέρνηση θα πάει σε εκλογές με αφορμή τη συζήτηση για την Συμφωνία των Πρεσπών μόνο αν το θέλει η ίδια, αλλά είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς αυτή διαμορφώνει ένα πολιτικό σκηνικό που θα φέρει πριν τις εκλογές αυτό που θα γίνει μετά τις εκλογές έτσι κι αλλιώς: κόμματα που φαίνεται πως θα τελειώσουν στις εκλογές μπορεί να διαλυθούν πριν από αυτές.
Αν οι ΑΝΕΛ επιλέξουν την αποχώρηση από την κυβέρνηση δεν θα είναι πια όλοι μαζί στην ίδια ομάδα. Τουλάχιστο δύο από αυτούς θα ψηφίσουν την συμφωνία -και ο ένας θα παραδώσει την έδρα του. Την ίδια ώρα ο Σπύρος Δανέλλης από το Ποτάμι δηλώνει ανοιχτά ότι θα παραιτηθεί αν το Ποτάμι δεν ψηφίσει την συμφωνία.
Βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί λιγότερους από 151 βουλευτές για να περάσει τη συμφωνία, αλλά υπάρχει ένα πολιτικό ζήτημα σε ό,τι αφορά την κύρωσή της, μαζί με την αποχώρηση των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση. Πιθανόν αυτό να οδήγησε τον Αλέξη Τσίπρα να μην αποκλείει πρόωρες εκλογές- αν και έχει δηλώσει ότι θα εξαντλήσει την τετραετία και θα πάρει και τις είκοσι μέρες που… δικαιούται.
Υπάρχει όμως και το καλό σενάριο για την κυβέρνηση που προβλέπει η κυβέρνηση όχι μόνο να περάσει την Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά να συνεχίσει με νέο πολιτικό συσχετισμό και η πρόταση δυσπιστίας να οδηγήσει στην πράξη σε ψήφο εμπιστοσύνης -που θα τις επιτρέψει να ολοκληρώσει την τετραετία.
Το σενάριο αυτό οδηγεί και στη νέα νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές με οριακή διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά τίθεται ένα ερώτημα: των ΑΝΕΛ και του Ποταμιού- εκτός Βουλής με ποιον θα κυβερνήσει; To ερώτημα δεν αφορά τη Νέα Δημοκρατία -αν κερδίσει, αλλά χωρίς αυτοδυναμία, γιατί θεωρείται δεδομένη η συνεργασία με το Κινάλ, αλλά θέτει ένα πιο βαθύ ερώτημα: πώς θα είναι το αυριανό πολιτικό σκηνικό στη μια και την άλλη περίπτωση- μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ή τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας;
H Συμφωνία των Πρεσπών φαίνεται πως βάζει σε κρίση ορισμένα κόμματα ή καλύτερα αποκαλύπτει την κρίση ταυτότητας προϋπήρχε, όπως θα φανεί και στη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση. Μετά από οχτώ χρόνια κρίσης και μνημονίων τα «αντιμνημονιακά» κόμματα δεν έχουν κανένα λόγο να υπάρχουν και ιδέα της «επιστροφής» στο παλιό καθεστώς -που ονειρεύονται η Νέα Δημοκρατία και το Κινάλ δεν αντέχει στην ιστορική ανάγνωση.
Μάλλον κάτι άλλο θα συμβεί κι αυτό αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ που ακόμα και η ήττα του στις εκλογές θα είναι όχι «στρατηγική ήττα», αλλά στρατηγική νίκη. Θα επανέλθει διεκδικώντας πολύ μεγαλύτερα ποσοστά από αυτά του 35%.
Μέσα σε όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας το 2020, το τι θα συμβεί με τις εκλογές με απλή αναλογική και τι θα σημαίνει για το Κινάλ τόσο η συγκυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία -αν συμβεί, όσο και μια πιθανή ήττα στις εκλογές -που θα τελειώσουν τον ρόλο του «ρυθμιστή» τον οποίο επιδιώκει.
Φυσικά θα υπάρχουν εκπλήξεις, νέα κι απρόσμενα γεγονότα, αλλά το μόνο βέβαιο είναι πως τα πράγματα ούτε θα γυρίσουν πίσω -σε μια νέα συγκυβέρνηση Κινάλ- ΝΔ, όπως ΠΑΣΟΚ- ΝΔ, ούτε θα εξελιχθούν όπως προβλέπουν μερικές δημοσκοπήσεις. Από το 2012 όταν τα δύο μεγάλα κόμματα κατέρρευσαν και αναδείχτηκε ένα μικρό κόμμα σε κόμμα εξουσίας, κόμματα ήλθαν κι έφυγαν, αλλά οι παρατάξεις έμειναν.
Η Νέα Δημοκρατία, αντίθετα με το ΠΑΣΟΚ που συρρικνώθηκε, άντεξε, αλλά δεν απέχτησε ποτέ το εύρος της κεντροδεξιάς παράταξης -πράγμα που θέτει ένα ερώτημα: ακόμα κι αν κερδίσει τις εκλογές -με το μπόνους των 50 εδρών- πώς και πόσο θα κυβερνήσει;
O ΣΥΡΙΖΑ, ένα αντιμνημονιακό κόμμα που εφάρμοσε ένα μνημόνιο χωρίς να έχει τόση φθορά όσο το ΠΑΣΟΚ, καλείται στις εκλογές να αποδείξει αν είναι πλέον κόμμα εξουσίας και ο κεντρικός εκφραστής της «δημοκρατικής παράταξης». Αν η απάντηση είναι «ναι» αργά ή γρήγορα θα διεκδικήσει ποσοστά μεγαλύτερα από αυτά του 35% -απαντώντας και στο ερώτημα γιατί ο Αλέξης Τσίπρας προτίμησε να συνεργασθεί με τον Καμμένο κι όχι με το Κινάλ και το Ποτάμι.
Αν το είχε κάνει η κυβέρνηση αυτή θα είχε ήδη πέσει και θα βρισκόταν μπροστά στο ενδεχόμενο να έχει υπουργούς που θα καλούσε σύντομα ο εισαγγελέας. Αφού δεν το έκανε ο συμπαγής ΣΥΡΙΖΑ με ένα πρόγραμμα συμμαχιών -ιδιαίτερα μετά την εκκρεμούσα επανίδρυσή του- με ένα πρόγραμμα κράτους πρόνοιας θα είναι ο νικητής των εκλογών, ακόμα κι αν βγει δεύτερο κόμμα.
Αντίθετα η Νέα Δημοκρατία -ακόμα κι αν ο Μητσοτάκης κερδίσει τις εκλογές- θα βρεθεί πολύ σύντομα μπροστά στην επανίδρυσή της -μαζί με την αναζήτηση νέου ηγέτη. Έτσι είναι τα πράγματα στη ζωή και στην πολιτική: καμιά φορά η καταστροφή μοιάζει με επιτυχία και η νίκη μπορεί να είναι ήττα...
Νίκος Λακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου