«Κράτα, μάνα, και θα γίνει, το μεγάλο πήδημα.
Λευτεριά και Ρωμιοσύνη, είν’ αδέρφια δίδυμα»
Από το δίσκο «Αλβανία» σε...
μουσική του Γ. Κατσαρού και στίχους Πυθαγόρα. Αυτό ξέραμε. Από το συνέδριο της ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς μας ανακοίνωσε ότι ανήκουν στον… Μίκη Θεοδωράκη.
Όποιος θέλει μπορεί να ψηφίσει τη ΝΔ στις επόμενες εκλογές. Αλλά να ξέρει ότι δεν ψηφίζει ένα κόμμα της κεντροδεξιάς, ούτε έναν πρωθυπουργό με το μετριοπαθές πρόσωπο που προέβαλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να πάρει την ηγεσία. Ούτε καν τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν ψηφίζει. Η ψήφος του πάει κατ’ ευθείαν στον Αντώνη Σαμαρά.
Με υπασπιστές τους Γεωργιάδη -Βορίδη, μετέτρεψε ήδη το κόμμα των Καραμανλήδων σε ακραίο δεξιό μόρφωμα με την ιδεολογία της μετεμφυλιακής Δεξιάς. Και ενώπιον των -άβουλων- Νεοδημοκρατών το προέβαλε -προκλητικά- ανακοινώνοντας εξ ονόματός του το… αυτονόητο: ποιος θα είναι Πρωθυπουργός, αν κερδίσει η ΝΔ.
Υπερβολές; Καθόλου. Είναι στοιχεία που επικυρώθηκαν στο ανώτατο δυνατό επίπεδο για ένα κόμμα: σε συνέδριο. Έτσι αναδείχθηκε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως πρόεδρος εκφώνησε απλώς τον πανηγυρικό της ημέρας- ένα πακέτο με υποσχέσεις που αντικαθιστούν τις υποσχέσεις που έδινε ως τώρα και αχρηστεύθηκαν από τα τελευταία κυβερνητικά μέτρα που ψήφισε και ίδιος.
Και ύστερα ανέβηκε στο βήμα ο πραγματικός αρχηγός της ΝΔ. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν επέβαλε μόνο το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο του κόμματος, αλλά με γαλαντομία τους … σύστησε τον Κυριάκο: «Αυτός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης». Και του έδωσε το χρίσμα: «Ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας». Σε στυλ < ήλθε η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα>. Με την ευκαιρία διόρισε και τον παριστάμενο Βαυαρό Μάνφρεντ Βέμπερ πρόεδρο της Κομισιόν.
Ο «αυτός» -ο Μητσοτάκης δηλαδή- «άκουσε πειθαρχημένα το ακροδεξιό μανιφέστο του -εχθρού του πατέρα του, αλλά δικού του μέντορα- που έδειχνε ότι η μόνη αρμοδιότητα που του αναγνωρίζεται είναι τα … τριγωνάκια με τα οποία αντικατέστησε το λογότυπο ΝΔ. Τα υπόλοιπα, συνθήματα, ιδεολογικό πλαίσιο, πολιτικές θέσεις, διεθνείς αναφορές, πολιτικές συμμαχίες, ακόμη και ατόφια τμήματα των ομιλιών του έχουν περιέλθει στη αρμοδιότητα του Σαμαρά. Ο οποίος δεν έκρυβε το ιμπέριουμ που έχει αποδώσει στον εαυτό του.
Ο μαγκίτης της ΕΡΕ
Ύφος μαγκίτικο, ρηχός πολιτικός λόγος, μισαλλόδοξος και εθνικιστικός, διχαστική ρητορεία, φτηνές ατάκες, ευτελής επιχειρηματολογία, κουτσαβακισμοί και ενοχικές απειλές μέχρι και σχιζοφρενικές προσεγγίσεις. Ψέματα, πολλά ψέματα και αντιευρωπαϊσμός με βολές για την Ευρώπη που δεν τη θέλει να «απαξιώνει τις εθνικές ταυτότητες» και να στηρίζει τον «εθνομηδενισμό»! Αλλά βολές για τους συμμάχους γενικά και το ΝΑΤΟ των οποίων «κάνει τα χατίρια» ο Τσίπρας, ενώ ο ίδιος ήταν βράχος.
Ο άξονας της ομιλίας Σαμαρά εμφάνισε τη ΝΔ ως αναβίωση της ΕΡΕ, με συνοδοιπόρους χρυσαυγίτες, κάθε λογής ακροδεξιούς, σωβινιστές, σαλεμένους, παραεκκλησιαστικές φράξιες. Αλλά με «μια σημαία καρφωμένη στο καράβι μας, που γράφει: Πρώτα η Πατρίδα»!
Για το Μακεδονικό συμπλήρωσε το αλαλούμ Μητσοτάκη, ο οποίος αφού δεν μπορεί να πει ότι δεν ικανοποιήθηκε η εθνική επιδίωξη για όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις και απάλειψη των αλυτρωτισμών, ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση εκχώρησε «μακεδονική γλώσσα και εθνότητα» προκαλώντας μειδιάματα- ή οργή- σε όσους διαβάσουν τη συμφωνία, καθώς το αντίθετο προβλέπει.
Ο Σαμαράς δημιούργησε το πρόβλημα που καταπονεί τη χώρα, έριξε και μια εκλεγμένη κυβέρνηση με αυτό το πρόσχημα, αλλά σήμερα στηρίζει τον Μητσοτάκη -που… δεν έχει αντίρρηση για το όνομα, αλλά καταφεύγει σε προσχήματα για να μην ανατραπεί κι αυτός από αρχηγός της ΝΔ. Μιλάει για «συμφωνία που εγώ δεν είχα ποτέ δεχθεί να διαπραγματευθώ με το Γκρουέφσκι», ενώ ποτέ δεν υπήρξε τέτοιο θέμα. Αντίθετα σήμερα ο ίδιος και ο Μητσοτάκης είναι στο ίδιο στρατόπεδο με τον Γκρουέφσκι και τον Καμμένο εναντίον της Συμφωνίας.
Κατά τα λοιπά παραμένει ο εαυτός του. Βλέπει «το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, διάχυτο παντού» και λέει ότι «δεν υπήρχε «Μόρια» μέχρι το 2014, όσο κρατούσαμε τα σύνορα κλειστά»- ενώ το μεταναστευτικό προέκυψε το 2015. ΄
Ευτελείς ατάκες και παραισθήσεις
Θυμάται «τον Κώστα Κατσίφα που έχασε τη ζωή του για τη γαλανόλευκη». Και αποκαλύπτει ότι όσοι κυβερνούν σήμερα «ποτέ δεν αγάπησαν τον Παύλο Μελά»– του οποίου προβάλει ως μετενσάρκωση.
Ξεπέφτει στην απόλυτη προσωπική ξεφτίλα λέγοντας σε κομματικό συνέδριο ότι «γεμίζουν, βέβαια, το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για την παρέα τους με χλιδάτα εδέσματα: Αν εγώ είχα επιτρέψει εγώ τέτοιο μενού πολυτελείας στη δική μου εποχή, ο Τσίπρας θα χάλαγε τον κόσμο. Αλλά τώρα… «Χαβιάρι και φαγοπότι με Άρη Βελουχιώτη»«!
Αλλά πού θα του πάνε. Υπόσχεται ότι «θα τους πάω μέχρι τέλους και το εννοώ! «Αλλά δεν λέει, ποιους θα πάει, πού και με ποια ιδιότητα. Ταυτόχρονα προκύπτει ότι έχει… παραισθήσεις. Ισχυρίζεται ότι «τελευταία, κάθε βράδυ τους βλέπουμε στο κανάλι τους, την ΕΡΤ, να κλαίνε και να οδύρονται, που έχασε το ΕΑΜ το 1944, τη «Μάχη της Αθήνας». Για το πού θα βρισκόμασταν σήμερα, αν εκείνοι είχαν κερδίσει, ούτε κουβέντα, βέβαια».
Ολοκληρώνει το κρεσέντο με αναφορές στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό -των οποίων «έχει την εντολή «όπως λέει στους φίλους του- στα οποία μέτρησε «πάνω από ενάμιση εκατομμύριο κόσμο στους δρόμους». Αλλά του άρεσε και ο τελευταίος χρυσαυγίτικος ακτιβισμός με τους «μαθητές να κατεβαίνουν και να διαδηλώνουν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας».
Φυσικά όλοι αυτοί κινούνται στη γραμμή του καθώς είχε «προειδοποιήσει ότι αναγνώριση δήθεν Μακεδονικής εθνότητας, γλώσσας και ταυτότητας στα Σκόπια εκ μέρους της Ελλάδας, όχι απλώς θα αποθρασύνει τον αλυτρωτισμό τους, αλλά θα δημιουργήσει προβλήματα και μέσα στην Ελλάδα».
Ο ίδιος ήταν και είναι «αντίθετος με την εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας» και «όλοι οι Έλληνες πρωθυπουργοί μέχρι τον Τσίπρα, είχαμε αρνηθεί να αναγνωρίσουμε εθνότητα και γλώσσα «Μακεδόνων». Κι η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραγματευτάδες. Καμία σχέση οι χειρισμοί των άλλων με τους δικούς του -που έκανε τη ζημιά ως υπουργός κόντρα στον πρωθυπουργό Μητσοτάκη.
Ο αόρατος συγγραφέας
Γι’ αυτόν «ο Τσίπρας είναι επικίνδυνος για πολλά, δεν πιστεύει στο Έθνος, θεωρεί «εθνικιστές» όσους αγαπάμε την Πατρίδα μας και διχάζει τους Έλληνες. Έτσι δε έμεινε καμία αμφιβολία ποιος γράφει τα σχετικά εδάφια στις ομιλίες του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ίσως να υπονοεί ότι γράφει και για την Ζωή όταν προσυπογράφει τις διατυπώσεις της ότι η κυβέρνηση «δρα με όρους μαφίας με μια κυβέρνηση που μοιράζει ψίχουλα στον κόσμο, όπως μοίραζαν τα δολάρια οι γκάγκστερ». Ωραίος πολιτικός λόγος.
Τι μένει για να σωθούμε; «Αληθινή παν-στρατιά! Δεν περισσεύει κανένας. Ο καθένας από μας έχει, ασφαλώς, δικαίωμα στην άποψή του. Ακόμα και στη διαφωνία με εκείνη ή την άλλη επιλογή. Αλλά τώρα χρειάζεται η μέγιστη συσπείρωση». Αν αυτό δεν είναι κλείσιμο του ματιού στους χρυσαυγίτες και κάθε άνθος της ακροδεξιάς, τι είναι;
Και ασφαλώς αυτή η πανστρατιά θα παιανίζει τα περίφημα «Τραγούδια της Γαλάζιας Γενιάς» και στίχους όπως «Ζήτω η πατρίδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία». Για τα οποία προφανώς στην επόμενη εμφάνισή του θα πει ότι τα έγραψε κι αυτά ο Μίκης. Ας πρόσεχε -ο Μίκης.
2+1 άσπρες μύγες σε μαύρο γάλα
Στη θολούρα του συνεδρίου -που πήγε να δημιουργήσει με τη λαϊκίστικη ομιλία του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά ξεκαθάρισε με τις φαιές θεωρίες του ο Αντώνης Σαμαράς -υπήρξαν τρεις διακριτικές μεν αλλά σαφείς διαφοροποιήσεις – ύφους και ουσίας.
Από το βήμα του συνεδρίου ο Μαργαρίτης Σχοινάς -εκπρόσωπος Τύπου της Κομισιόν και άνθρωπος της εμπιστοσύνης του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που δεν τρέφει και τα ευγενέστερα συναισθήματα για τον Μητσοτάκη και τις επιλογές του- μίλησε ως τυπικός Νεοδημοκράτης με ευρωπαϊκή ταυτότητα-μακριά από τις σαμαρικές εξαλλοσύνες και τους ακραίους.
Προέβαλε ότι «βγαίνουμε από μία πρωτοφανή οικονομική κρίση που συντάραξε τη χώρα και απαιτείται να μάθουμε για να μην ξαναπάθουμε» – δίνοντας έμφαση στο «βγαίνουμε». Ζήτησε «πολιτική μετανάστευσης συνεκτική, ολοκληρωμένη» – καμία σχέση με τα περί λαθρομεταναστών, παραπέμποντας στην πολιτική Αβραμόπουλου.
Αναφέρθηκε σε «παιδεία που θα δίνει ευκαιρία σε όλους, κυρίως τους ασθενέστερους, δεν θα ισοπεδώνει τους πάντες προς τα κάτω ωφελώντας έμμεσα μόνο εκείνους που μπορούν να πληρώσουν τα πλούσια σχολεία της αριστείας». Και πήρε αποστάσεις από τις μητσοτακικές αιχμές για την Ευρώπη ζητώντας «επιχειρήματα, όχι κραυγές, χωρίς να εθνικοποιούμε τις επιτυχίες της Ευρώπης και να κοινωνικοποιούμε τα λάθη και τις αποτυχίες».
Με το βάρος της ιδιότητάς του ο επίτροπος Δημ. Αβραμόπουλος διαχώρισε την κοινοτική πολιτική που υπογράφει ο ίδιος από τις αντιμεταναστευτικές κραυγές. Σημείωσε ότι στις ευρωεκλογές συγκρούονται όσοι πιστεύουν στην Ευρώπη- συμπεριλαμβάνοντας διακριτικά και την ελληνική κυβέρνηση- με «τον λαϊκισμό, τον ευρωσκεπτικισμό και τον εθνικισμό».
Συνδύασε αυτή τη θέση με τις ιδρυτικές αρχές της παράταξης που διαμόρφωσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής -»στην παρακαταθήκη του οποίου στεκόμαστε με ευγνωμοσύνη, αλλά και με τη δέσμευση να μην απομακρυνθούμε ποτέ από αυτόν τον δρόμο».
Πήρε αποστάσεις από τους ακραίους της ΝΔ σημειώνοντας ότι «στην Ελλάδα, δυστυχώς, στην πιο κρίσιμη μεταπολεμική της στιγμή, η πολιτική συζήτηση γίνεται με όρους του χθες». Και την έριξε κατακούτελα στη γραμμή Μητσοτάκη τονίζοντας «με το τρίπτυχο σύνθεση – συνεννόηση – συναίνεση, να προχωρήσουμε μπροστά».
Και βέβαια η πιο ηχηρή αποδοκιμασία της ρητορείας Σαμαρά-, που αντιγράφει ο Νεομητσοτακισμός- προήλθε από τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Έκανε μια δήλωση με πνεύμα εγγυητή της παραταξιακής ταυτότητας, χωρίς να αναφερθεί ούτε στον σημερινό επικεφαλής της ΝΔ, ούτε σε αυτοδύναμα της ΝΔ και τα συναφή:
«Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία μιας κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης. Στόχος μας είναι μία ευρύτατη κοινωνική πλειοψηφία για κυβέρνηση ισχυρή και σταθερή με ορίζοντα τετραετίας. Κυβέρνηση που θα υπηρετεί και θα υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα αποτελεσματικά σε ένα ολοένα και πιο αβέβαιο διεθνές περιβάλλον.
Κυβέρνηση που θα οδηγήσει τη χώρα σε επενδυτική και αναπτυξιακή ανάκαμψη. Που θα στηρίξει έμπρακτα τους κοινωνικά ασθενέστερους που επλήγησαν περισσότερο και άδικα στα χρόνια της κρίσης.
Την προοπτική αυτή μόνο η δική μας παράταξη μπορεί να εξασφαλίσει. Και σε αυτό το μεγάλο αγώνα όλοι είμαστε στην πρώτη γραμμή».
ΥΓ. Πολιτικό σύστημα και μέσα ενημέρωσης θάπρεπε να βγουν στα κεραμίδια για τη πρωτοφανή παραβίαση του πολιτικού «πρωτοκόλλου» να μην καλέσει το κυβερνών κόμμα στο συνέδριό της -σα να βρίσκεται η χώρα σε εμφύλιο. Έργο Σαμαρά κι αυτό που δεν αναγνώρισε την εκλογική νίκη του Τσίπρα και δεν του παρέδωσε την πρωθυπουργία...
Γ. Λακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου