τελικά τα πράγματα δεν ήταν έτσι όπως φαντάζονταν.
Αυτό συνέβη και με την κυβέρνηση. Για σχεδόν δύο χρόνια η ακύρωση της περικοπής των συντάξεων αποτελούσε τον μεγάλο στόχο της, αρχικά ανομολόγητο και στη συνέχεια διακηρυγμένο. Τώρα όμως που η ακύρωση της περικοπής ψηφίστηκε και ο υπό συζήτηση προϋπολογισμός είναι έτσι όπως τον ήθελαν στο Μαξίμου και την οδό Νίκης, το κλίμα δεν είναι σε καμιά περίπτωση θριαμβευτικό για την κυβέρνηση. Αντιθέτως, η αμηχανία είναι εμφανής. Τρεις είναι οι λόγοι που εξηγούν αυτήν την αμηχανία.
Πλειστηριασμοί και αγορές
Κατ’ αρχάς, το τέλος του προγράμματος, η επιστροφή στην ανάπτυξη και η μη περικοπή των συντάξεων ενώ προσμετρώνται στα συν της κυβέρνησης, εντούτοις, δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν γενικευμένο κλίμα οικονομικής αισιοδοξίας. Η πολύ μεγάλη ανεργία της τάξης του 19% και οι καθηλωμένοι μισθοί δεν συνάδουν με το κυβερνητικό αφήγημα της επιστροφή στην κανονικότητα. Επιπλέον, η αποτυχία μέχρι στιγμής του κράτους να δανειστεί από τις αγορές, δείχνει ότι μάλλον η μνημονιακή εποχή δεν έχει κλείσει οριστικά. Τέλος, η συνεχιζόμενη αδυναμία του τραπεζικού συστήματος και η συνεπακόλουθη πίεση των δανειστών για περισσότερους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας συνιστούν μια πολύ σοβαρή απειλή για τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Η διαφθορά
Η δεύτερη αιτία της κυβερνητικής αμηχανίας είναι ότι δεν πηγαίνει πολύ καλά η «επιχείρηση καθαρά χέρια» στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επενδύσει πολύ.. Παρά τις συνεχείς διαρροές για επικείμενες αποκαλύψεις συνταρακτικών στοιχείων, μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει τίποτα εντυπωσιακό ούτε στην υπόθεση Novartis ούτε σε καμία άλλη. Η Εξεταστική για την Υγεία ανέδειξε πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές της διαφθορά και της κακοδιαχείρισης, αλλά το πόρισμά της δεν μπορεί να παίξει βαρύνοντα ρόλο στις εκλογές.
Επιπλέον, υποθέσεις όπως αυτές της ΔΕΠΑ και του Μανώλη Περτσίνη τις οποίες προβάλλει η ΝΔ, «θολώνουν» το επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ περί «ηθικού πλεονεκτήματος». Σε κάθε περίπτωση, αυτή τη στιγμή οι υποθέσεις διαφθοράς δεν αποτελούν ισχυρό όπλο της κυβέρνησης
Οι Πρέσπες και οι 151
Η αιφνίδια αλλαγή στάσης του Σταύρου Θεοδωράκη σε συνδυασμό με τη σταθερά αρνητική στάση του Πάνου Καμμένου για τη Συμφωνία των Πρεσπών, συνιστούν τον τρίτο λόγο της κυβερνητικής αμηχανίας. Αν δεν συγκεντρωθούν οι 151 ψήφοι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πάμε πολύ σύντομα σε εκλογές, είτε περάσει η συμφωνία στη Βουλή είτε όχι. Από το κυβερνητικό επιτελείο καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια να συγκεντρωθούν οι απαιτούμενες ψήφοι, κάτι που όμως δεν έχει επιτευχθεί μέχρι τώρα. Επομένως, αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση είναι σε καθεστώς πλήρους αβεβαιότητας.
Πριν λίγους μήνες ανώτερος κυβερνητικός αξιωματούχος έλεγε στο Newpost ότι «χωρίς τις συντάξεις δεν υπάρχουμε». Σήμερα κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μας είπε ότι «αν είχαν κοπεί οι συντάξεις, τώρα δεν θα μιλάγαμε καν». Όντως, θα ήταν εσφαλμένο να αρνιόταν κανείς ότι η μη περικοπή των συντάξεων δεν δίνει ανάσα στην κυβέρνηση. Ωστόσο, επουδενί της δίνει τον αέρα που περίμενε το κυβερνητικό επιτελείο.
Ίσως οι συντάξεις να είχαν επενδυθεί με μεγαλύτερες προσδοκίες από ό,τι τους αντιστοιχούσε στην πραγματικότητα…
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου